Το θέμα δεν είναι ο  Ντάϊσελμπλουμ και τα όσα είπε για τους λαούς του νότου. Το θέμα είναι ότι είχε και έχει οπαδούς στην Ελλάδα, το θέμα είναι ότι Έλληνες πολιτικοί έλεγαν και λένε ότι “δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, γιατί  έχουμε ένα διεφθαρμένο λαό”.  Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί πολλά  για τις ευθύνες της κοινωνίας συνολικά. Διότι “όλοι μαζί τα φάγαμε”, διότι όλοι μαζί προτιμήσαμε τον εύκολο δρόμο της αρπαχτής, διότι μας αρέσει ο ...λαϊκισμός, και  όπως μας είπαν και οι ξένοι, όλοι μαζί...ψηφίζαμε κόμματα διαφθοράς. Άρα απαλλάσσονται όσοι φταίνε για συγκεκριμένα πράγματα; Μάλλον ναι, αφού σ αυτή τη χώρα εδώ και χρόνια “μαθαίνουμε” πως για όλα φταίει ο πρωθυπουργός, η άτιμη κοινωνία ενίοτε και ο Θεός. Από την ώρα της χρεοκοπίας όμως πάνω απ ολά φταίει ο ...λαός! Η Θεωρία της συλλογικής ευθύνης οδηγεί στον φασισμό, κυρίως δε σε απόγνωση.  Ήρθε πάντως ο Ντάϊσελμπλουμ να μας το θυμίσει: Η ευθύνη ανήκει συλλογικά στους λαούς της νότιας Ευρώπης.

Τα όσα είπε ο αγανακτισμένος, λόγω της εκλογικής του ήττας, Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, είναι πταίσμα μπροστά στα όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς σε βάρος των Ελλήνων, με την ανοχή των Ελλήνων πολιτικών.  “Είναι ο καρκίνος της Ευρώπης και πρέπει να κοπεί για να σωθούν οι υπόλοιποι”  έλεγε για την Ελλάδα η πρώην υπουργός της Φιλανδίας Γιούτα Ουρμπιλάϊνεν.  “Να πουλήσετε την Ακρόπολη, μπατιρο-έλληνες” έγραφαν στην Γερμανία, διανθίζοντας τα γραφόμενα  με φωτομοντάζ  με την Αφροδίτη της Μήλου  ή την Ακρόπολη. Με ύβρεις μιλούσαν  για τη χώρα μας στα Κοινοβούλια της  της Σλοβακίας ή της Σλοβενίας. “Είναι χωμένοι στα σκ...” έλεγαν από τον Στρός Κάν έως τον τελευταίο βορειοευρωπαίο πολιτικάντη. 

Μόνο που ολ αυτά τα είχαν ακούσει ή τα είχαν παραδεχθεί Έλληνες πολιτικοί, ακόμα και Έλληνες επιχειρηματίες και μεγαλοπαράγοντες. Οι άνθρωποι  της καθώς πρέπει κοινωνίας, κατηγορούσαν τους συμπολίτες τους συνολικά. “Η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη κοινωνία”. Με βάση αυτό το συμπέρασμα-στερεότυπο, υπεβλήθησαν τα μνημόνια. Και κάτι παραπάνω. Με βάση αυτό το συμπέρασμα-στερεότυπο οι κοινωνίες του βορρά, ζητούν την τιμωρία μας, ζητούν το Grexit, ζητούν ακόμα σκληρότερα μέτρα. Τι πέτυχε η καθώς πρέπει κοινωνία με τις παραδοχές της; Αυτό που γίνεται διαχρονικά. Πιστεύει ότι οι σύμμαχοι θα κρατήσουν τη χώρα δίπλα τους (παρά τις βρισιές και κατάρες) με αυτούς στην εξουσία και στα κέρδη. 

Καμία άλλη πολιτική τάξη δεν επέτρεψε για τη χώρα της αυτό που επέτρεψε η δική μας. Οι Ιταλοί  δεν έδωσαν κανένα περιθώριο να μιλήσει κάποιος ούτε καν για την ...μαφία.  Ήρθε ο Γερούν, να δείξει ότι η θεωρία της συλλογικής ευθύνης, διαλύει την Ευρώπη. 

Οι κοινωνίες των βορειοευρωπαίων πιστεύουν ότι ζούνε οι νότιοι με  τα δικά τους λεφτά, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτοί κερδίζουν και ο νότος χάνει συνεχώς.  Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι κερδισμένοι με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους. Ειδικά σε ότι αφορά την  Ελλάδα από το πρώτο πακέτο Ντελόρ, το 70% των ευρωπαϊκών κονδυλίων επέστρεψε κυρίως στην Γερμανία και στην Γαλλία. Μετά το ευρώ τα πράγματα μπορεί να είναι και πολύ χειρότερα.

Το λάθος φυσικά είναι των δικών μας ηγεσιών που δεν προσπάθησαν να φτιάξουν κάτι πραγματικά παραγωγικό. Οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία ενω μιλούσαν για εκσυγχρονισμό και επανίδρυση του κράτους. Όμως οι κερδισμένοι βορειο-ευρωπαίοι, θα έπρεπε τουλάχιστον να μην βρίζουν. 

Όμως όπως και ο Ντάϊσελμπλουμ, θεωρούν ότι έχουν προβλήματα εξαιτίας μας. “Είμαι σοσιαλιστής και ξέρω τι σημαίνει αλληλεγγύη” λέει ο Γερούν όμως αυτοί οι νότιοι έτρωγαν τα λεφτά μας στα ποτά και στις γυναίκες”. Προφανώς θεωρεί οτι έχασε στις εκλογές γιατί ήταν ανεκτικός έναντι των νοτίων, Ιταλών , Ελλήνων κα. 

Να μην ξεχνάμε όμως τους οπαδούς του Γερούν  στην Ελλάδα. 

Πριν απο μερικές βδομάδες γράφαμε για την Συλλογική Ευθύνη, εδώ σε μας , από δικούς μας πολιτικούς. Θυμίζουμε κάποια απ αυτά που γράφαμε. 

“Η υπόθεση των μνημονίων ξεκίνησε από την απόδοση συλλογικής ευθύνης. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες πείστηκαν ότι συνολικά οι Έλληνες είναι οι κλέφτες, οι τεμπέληδες, είναι αυτοί που ψήφιζαν ψεύτες και κλέφτες πολιτικούς. Η επικοινωνιακή αυτή επίθεση απέδωσε , διότι η ελληνική κοινωνία δεν στάθηκε στην υπόθεση χρέος και πως θα το ξεπληρώσουμε σε συμφωνία με τις ευρωπαϊκές τράπεζες, αλλά στις ευθύνες, στις ενοχές, αποδεχόμενη κάθε κατηγορία που της αποδόθηκε. Η ίδια συζήτηση έγινε και στο εσωτερικό. Ξεκίνησε από τη φράση «όλοι μαζί τα φάγαμε» και τώρα έχουμε φτάσει στο «όλοι ίδιοι είναι». Συμπληρωματικά, επανέρχεται το επιχείρημα ότι « οι μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν» γιατί η κοινωνία δεν τις ήθελε. Και για να βγούμε από την κρίση πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Ίσως και κοινωνία! 

Συμπέρασμα: Όλοι φταίμε. 

Είναι έτσι; 

Τα αληθινά η ψεύτικα στοιχεία για την ένταξη στο ευρώ, τα δώσαμε όλοι μαζί; Ψηφίζαμε υπονοώντας ότι θα δώσουμε ψεύτικα στοιχεία στην ΕΕ; 

Το swap του 2001, με την δέσμευση το 2019 να έχουμε αποπληρώσει τεράστια ποσά με επαχθείς όρους, το συμφωνήσαμε όλοι μαζί; 

Την μη τήρηση των προϋπολογισμών που ψήφιζε η Βουλή, την υπογράφαμε όλοι μαζί; Τους προϋπολογισμούς τους διαμορφώναμε όλοι μαζί;

Τα δάνεια με «αέρα» τα δίναμε όλοι μαζί ή παίρναμε δάνεια με αέρα όλοι; 

Το μέτρημα των δημοσίων υπαλλήλων, το εμπόδισε η κοινωνία; Την διαμόρφωση ηλεκτρονικής διακυβέρνησης την εμπόδισε η κοινωνία; Την διαμόρφωση ενός νομικού χάους (σκόπιμου), την επέβαλε συνολικά η κοινωνία; 

Την παραχώρηση του 70% και πλέον, των πόρων των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων σε συγκεκριμένους ομίλους, την επέβαλλε η κοινωνία και ο υγιής ανταγωνισμός;  Την ανυπαρξία επενδυτικών τραπεζών την επέβαλε η κοινωνία; 

Το στράγγισμα των μικρών ιδιωτικών πόρων μέσω του χρηματιστηρίου, το ψήφισε η κοινωνία; 

Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Το «περίεργο» είναι  ότι οι πρωταγωνιστές των λαθών ή παραλείψεων σε ότι αφορά την χρεοκοπία και την διαμόρφωση των σαθρών σχέσεων Ελλάδας-ΕΕ, οι αρμόδιοι άρα υπεύθυνοι για όλα τα παραπάνω, είναι αποδεκτοί από την ευρωπαϊκή ελίτ. Ως πρωθυπουργοί, ως τραπεζίτες, ως αρχηγοί κομμάτων, ως διαμεσολαβητές. Αντιθέτως δεν είναι αποδεκτός, γενικώς, ο λαός. Αυτός φταίει, αυτός πρέπει ν αλλάξει… νοοτροπία. Οι πολίτες οι οποίοι είδαν και βλέπουν την περιουσία τους τη δουλειά τους , την δυνατότητα στοιχειώδους επιβίωσης να χάνονται, αυτοί και φταίνε και πρέπει να προσαρμοστούν. Πόσο ακόμα; 

Το τραγικό ολίσθημα όμως αρχίζει κάπου εδώ.

Η απόδοση συλλογικής ευθύνης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας. Η δημιουργία αισθήματος συλλογικής ευθύνης , οδηγεί σε μαζικές συλλογικές πράξεις, ακραίες.   Διαμορφώνει μέτωπο «άμυνας», «αυτοπροστασίας». Αφού όλοι είμαστε  υπεύθυνοι, όλοι είμαστε το ίδιο, έχουμε κοινό συμφέρον να προστατευθούμε. Και αρχίζουν τα επικίνδυνα ευτράπελα. Θα προστατευθούμε με κάθε τρόπο, με κάθε ηγεσία, με κάθε μέσον.  Ο «εχθρός» αν δεν είναι ορατός επίσης θα εφευρεθεί. Φταίνε συνολικά οι ξένοι, φταίει το «σύστημα», όσοι κυβερνούν, όσοι κυβέρνησαν και όσοι θα κυβερνήσουν.

Η ελληνική κοινωνία δεν κινήθηκε προς την βαρβαρότητα αντιθέτως με τις προβλέψεις των ξένων φίλων. Και ελπίζουμε ότι δεν θα κινηθεί. 

Η εμμονή της εσωτερικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, να τσουβαλιάσει τα   πάντα και τους πάντες, είναι ακόμα ένα ολίσθημα σε βάρος της κοινωνίας και των ίδιων των εμπνευστών της”.

Αυτό είναι λαϊκισμός!