του Σπύρου Σουρμελίδη

Η δολοφονία του Αντρέι Κάρλοφ στην Άγκυρα και η δολοφονία των 12 (προς το παρόν) νεκρών στο Βερολίνο, είναι δυο διαφορετικές ενέργειες, για διαφορετικούς λόγους, το αποτέλεσμα των οποίων όμως συγκλίνει στην ίδια κατάσταση: Στο να σηκωθούν ακόμα ψηλότερα τείχη, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τα σενάρια συνομωσίας ή τα πραγματικά συμπεράσματα που θα έχουμε σε κάποιο διάστημα, θα έχουν πολύ μικρή σημασία μπροστά σ αυτό που ήδη συμβαίνει. Οι ακραίοι στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται, οι εκπρόσωποι τους στην Γερμανία όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καταριούνται ήδη την Μέρκελ και την πολιτική υποδοχής των μεταναστών που εφάρμοσε το 2015. Καταριούνται φυσικά και τους νότιους, Έλληνες και Ιταλούς, που «επιτρέπουν» στους μετανάστες να πατάνε το πόδι τους στη Γη της Επαγγελίας, στην Ευρώπη.

Και την ίδια στιγμή, η δολοφονία του Κάρλοφ, δείχνει ότι υπάρχουν πραγματικές δυνάμεις που δεν επιθυμούν να υπάρξει η ελάχιστη σύγκλιση  σε ότι αφορά τον τερματισμό του πολέμου στην Μεσοποταμία (Συρία-Ιράκ), που είναι και μια από τις πραγματικές αιτίες του μεταναστευτικού.
Ο δυτικός κόσμος είναι τα τελευταία χρόνια σε αναταραχή, εξαιτίας της  παγκοσμιοποίησης την οποία δημιούργησε, προκάλεσε και την οποία επέβαλλε. Το δημιούργημα του, στρέφεται εναντίον του, επειδή οι πρώην «υποτακτικοί»(Κίνα, Ινδία, Βιετνάμ, Βραζιλία και πολλοί άλλοι) άρχισαν να κερδίζουν όλο και περισσότερο, γέρνοντας την πλάστιγγα του οφέλους προς τη δική τους πλευρά.
Οι «λεγεώνες» των Αμερικανών στην Μέση Ανατολή, δεν έφεραν το «χρυσάφι» που πολλοί περίμεναν, και παρά τον διχασμό των μουσουλμανικών κοινωνιών (σουνίτες κατά σιιτών ή αλεβιτών, Σαουδάραβες εναντίον Ιρανών κλπ), τα μελλοντικά κέρδη για την δύση είναι ακόμα αόριστα και απλώς σχέδια επί χάρτου.

Ο δυτικός κόσμος, οι πλούσιοι του πλανήτη δηλαδή, άρχισαν να έχουν και μεταξύ τους όλο και μεγαλύτερες τριβές, όπως π.χ. η Γερμανία με τις ΗΠΑ, ή η Γερμανία με τα κράτη-μέλη του λεγόμενου νότου, της ΕΕ.  Το ευρώ αρχίζει και γίνεται εφιάλτης, ενώ ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος, απειλεί τους πάντες με συγκλονιστικές αλλαγές, που θα ανατρέψουν κάθε τι που νομίσαμε δεδομένο. Κυρίως δε, δίνει την εντύπωση ότι  θα αφήσει έξω από τον «παράδεισο της δύσης», όσους είναι, λιγότερο λευκοί ή λιγότερο χριστιανοί.
Το χάος σχεδίων και σκέψεων, αφήνει ακόμα μεγαλύτερο χώρο, σε όσους έχουν αρχίσει να υψώνουν τείχη.

Ευρωπαϊκή ή …Σοβιετική Ένωση;

Το φορτηγό που σκότωσε ανθρώπους παραμονές Χριστουγέννων στο Βερολίνο, «κουβάλησε» νέα «υλικά»  για τα τείχη που υψώνονται.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πεθαίνει, με όλες τις αρρώστιες που την ταλαιπωρούν, να θυμίζουν …την Σοβιετική  Αυτοκρατορία.
Ήταν η Σοβιετική Αυτοκρατορία (η Σοβιετική Ένωση  και όλες οι άλλες κομμουνιστικές χώρες) που σήκωσε τείχη για να μην μολυνθεί από τον καπιταλισμό. Ο απολυταρχισμός της Μόσχας επέβαλλε μοναδικές λύσεις «ορθότητας» και «καθαρότητας», στην ιδεολογία, στην πολιτική, στην οικονομία στις ίδιες τις κοινωνίες. Το αποτέλεσμα σήμερα το ξέρουμε και με βεβαιότητες το κρίνουμε.

Αδυνατούμε  όμως να κτυπήσουμε εγκαίρως τις ασθένειες της  Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας.

Φταίνε οι ξένοι, κλείνουμε τα σύνορα, υψώνουμε τείχη, περιορίζουμε την επικοινωνία  για να μην «μολυνθούμε».

Τα διαφορετικά κράτη και οι διαφορετικές εθνότητες, έχουν μεταξύ τους όλο και περισσότερες διαφορές, αλληκατηγορούνται για το ποιος περισσότερο ευθύνεται για τα αδιέξοδα, για το ποιος πληρώνει ποιόν.

Ο συγκεντρωτισμός. Τα πάντα πρέπει να περνάνε από το Βερολίνο που θέλει να είναι η «Μόσχα» της ΕΕ,  έχοντας σαν εργαλείο όχι κάποια ιδεολογία, αλλά το ευρώ.

Η πολιτική ορθότητα, η οικονομική καθαρότητα, η πειθαρχία στους κανόνες,  στις συμφωνίες, πρέπει να τηρούνται. Αυτό είναι το Δόγμα του Βερολίνου και όσοι δεν το ασπάζονται,  πρέπει να έχουν συνέπειες.

Και ταυτοχρόνως οι εξουσίες στα διαφορετικά κράτη-μέλη, όπως  και στις Βρυξέλλες, απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις κοινωνίες, γίνονται όλο και πιο αλαζονικές, όλο και πιο γραφειοκρατικές.

Σίγουρα τα φαινόμενα δεν είναι ίδια, ούτε η ΕΕ είναι Σοβιετική Ένωση. Όμως ας μην ξεγελιόμαστε. Όλες οι εξουσίες, πάσχουν από ομοειδείς ασθένειες όταν γίνουν κραταιές και αισθανθούν παντοδύναμες. Όπως και όλες οι αυτοκρατορίες.

 

 Οι «καλοί»  και οι … «κακοί» 

Το φαινόμενο αφορά και τις ΗΠΑ. Η παγκοσμιοποίηση αρχικώς έδειξε ότι μπορεί να είναι …αμερικανική (κάτι σαν την Ρωμαϊκή Ειρήνη), αλλά δεν πρόλαβε. Και τώρα ο νέος  Αμερικανός Πρόεδρος, δείχνει να θέλει να  «σκίσει» μια τέτοια παγκοσμιοποίηση, που έχει μεγαλύτερο κόστος από κέρδη για τις ΗΠΑ. Δεν ξέρουμε πως θέλει να το κάνει, ούτε αν μπορεί να το κάνει. Φαίνεται όμως ότι θα το δοκιμάσει. Με την ελπίδα να επιστρέψουν  τα κέρδη στις ΗΠΑ και εν μέρει στην Δύση.  Για να γίνει αυτό, πρέπει να δημιουργηθούν ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ, ο κόσμος των «καλών» και ο κόσμος των «κακών» των τρομοκρατών, των απείθαρχων.  Το σενάριο δουλεύεται καιρό τώρα.

Ο Ντόναλντ Τράμπ δείχνει απλώς να κάνει κάποιες μετατροπές στο αρχικό σχέδιο. Π.χ. Μέσα στους καλούς μπορεί να είναι η Ρωσία αλλά όχι η Κίνα, που είναι το μεγαλύτερο «κακό». Σε αντίθεση με τους προηγούμενους που τους ήθελαν όλους (και ρώσους και κινέζους) από την άλλη μεριά του τείχους.
«Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει». Μπορεί και να είναι έτσι. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι κάνουν σχέδια τα οποία πιστεύουν, και προσπαθούν μετά μανίας να εφαρμόσουν.

Στο Όριο

Η τριαξονική νταλίκα στο Βερολίνο και ο Μέρτ Αλτιντάς (δολοφόνος του ρώσου πρέσβη) φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη διχόνοια στην ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Φέρνουν μεγαλύτερη αντιπαλότητα με την Ανατολή, και αν προσθέσουμε σ αυτό και τις αμερικανικές επιδιώξεις, φέρνουν ακόμα μεγαλύτερα φορτία εντάσεων. Χωρίς να ξεχνάμε την Τουρκία του Ερντογάν.
Η Ελλάδα, χώρα που βρίσκεται πάντα πάνω στο όριο πολιτισμών, αυτοκρατοριών, επιδιώξεων, θα κληθεί ξανά και ξανά, να πάρει δύσκολες αποφάσεις το επόμενο διάστημα.
Η βασική απόφαση έχει ληφθεί (και) από την σημερινή κυβέρνηση και ας είναι αριστερότερα από τις προηγούμενες. Ανήκουμε στην Δύση. Με μια διαφορά ότι η σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει επενδύσει εκ των προτέρων στις νέες ισορροπίες που δημιουργούνται μέσα σ αυτό που ονομάζεται «Δύση». Κυρίως δε  έχει επενδύσει σε άλλες ισορροπίες απ αυτές που επιδιώκει το Βερολίνο. Η επένδυση, αρχίζει να αποδίδει, αφού πράγματι οι ισορροπίες αλλάζουν και μάλιστα επιταχυνόμενες.
Όμως αυτό δεν αντιμετωπίζει από μόνο του, τις εντάσεις που θα έρθουν.
Το μεταναστευτικό, μπαίνει σε μια νέα φάση και λόγω Τουρκίας και λόγω τρομοκρατίας στην Γερμανία.
Η αντιπαράθεση με την Ανατολή, επίσης θα ενταθεί, πρωτίστως με την Τουρκία.
Και συγχρόνως ο διχασμός στις ευρωπαϊκές κοινωνίες γίνεται εντονότερος, φαίνεται δυστυχώς και στη δική μας κοινωνία , όπου επικρατεί μια δηλητηριώδης, διχαστική, εμφύλια πολιτική αντιπαράθεση, με μόνο αντικείμενο την νομή της εξουσίας. Μια αντιπαράθεση τυφλή στα προβλήματα που φέρνουν οι νταλίκες και οι αποφασισμένοι Ασασινοί (δολοφόνοι έτοιμοι να σκοτωθούν). Τις εντάσεις που φέρνει αυτή η παγκοσμιοποίηση που αντί να φέρει ισορροπίες, έφερε μεγαλύτερες ανισορροπίες και ανισότητες.
Η Ελλάδα καλείται να επιβιώσει, πάντα πάνω στα Όριο, αντιμετωπίζοντας τους ανέμους και από την Δύση και από την Ανατολή. Δύσκολο έργο…