Ούτε η Ευρώπη φρούριο, ούτε  οι πλέον ανεπτυγμένες μέθοδοι ελέγχου και καταστολής θα μπορέσουν να εξαλείψουν την τρομοκρατική τυφλή βία που προκαλεί πανικό  και δικαίως, στις ευρωπαικές πρωτεύουσες. Οι ασσύμετροι πόλεμοι που είχαν προβλεφθεί εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία, δεν πρόκειται να σταματήσουν. Η βία των αναπτυγμένων χωρών της Δύσης εναντίον πολλών χωρών της ευρύτερης μέσης ανατολής και η  τυφλή εκδικητική βία των φανατικών ισλαμιστών που αδιαφορούν για τη ζωή τους και τις ζωές των άλλων, θα συνεχίσουν να κλονίζουν την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ευρώπη.

Η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, η δολοφονία των ανύποπτων Γερμανών στο χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Βερολίνο έχουν τον ίδιο παρανομαστή.  Από τη μια η εκδικητική βία κατά της Δύσης, από την άλλη οι ενδοισλαμικές διαφορές που λύνονται με πολύ βία.
Η κανονικότητα στην Ευρώπη αποτελεί παρελθόν. Παρά το γεγονός ότι το Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο και άλλες μεγαλουπόλεις περίμεναν χτύπημα τις ημέρες των εορτών, η Γερμανία πρώτη, δεν κατάφερε να το αποτρέψει. Η ευχή είναι να μην συμβεί το ίδιο σε άλλες πόλεις.
Αυτό που θα μείνει στο πολιτικό επίπεδο τις επόμενες ημέρες, είναι μια κλιμάκωση της αντιτρομοκρατικής πολιτικής που θα επιφέρει νέους περιορισμούς στην ελευθερία κινήσεων. Είναι βέβαιο ότι η ΕΕ και πρώτα η Γερμανία και η Γαλλία θα εντείνουν την αντιμεταναστευτική τους πολιτική, θα πιέσουν για αυστηρότερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, θα προωθήσουν νέα νομοθεσία και θα κάνουν πολιτική στροφή στο εσωτερικό τους. Η Μέρκελ θα σκληρύνει την στάση της, ήδη το έχει κάνει γιατί θέλει να επανεκλεγεί, οι υποψήφιοι για την γαλλική προεδρία θα προσπαθήσουν ν πάρουν από την Λεπέν την αντιμεταναστευτική ατζέντα και όλη αυτή η πολιτική θα θεσμοθετηθεί με την πάροδο του χρόνου στην ΕΕ.
Η Ελλάδα, είναι εμφανές, θα κληθεί να σηκώσει μεγάλο βάρος στην πολιτική ασφάλειας της Ευρώπης. Το θέμα είναι πως θα μελετήσει την δική της πολιτική, ώστε να αποσπάσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη συνεργαζόμενη με την ΕΕ και τις μεγάλες πρωτεύουσες. Ασφάλεια έναντι ελάφρυνσης στην οικονομία θα ήταν μια καλή πρόταση, αν και η Ελλάδα έχει ανάγκη και την δική της ασφάλεια έναντι της Τουρκίας και αυτό δεν μπορεί να βγει από την ημερήσια διάταξη.
Η Τουρκία όπως προβλέπονταν, με τα πολλά παιχνίδια, τις αντιπαραθέσεις, τις απειλές και τους τραμπουκισμούς, είναι μέρος του διεθνούς προβλήματος. Η Άγκυρα και ο Ερντογάν είναι θύματα της όξυνσης της τρομοκρατίας καθώς η εμπλοκή της Τουρκίας με όρους θηριοδαμαστή στον βούρκο της Μέσης Ανατολής, την έχει εξωθήσει σε άλλα μονοπάτια. Ή Τουρκία ήθελε να είναι θύτης , αλλά έγινε και θύμα. Ήθελε να ελέγξει την περιοχή, αλλά τώρα ελέγχεται η ίδια. Ήθελε να είναι ισότιμη των υπερδυνάμεων και τώρα παρακαλά για λίγα χιλιόμετρα ασφάλειας στη Συρία. Ήθελε να εκβιάσει Ευρώπη, ΗΠΑ και Ρωσία και τώρα αποσταθεροποιημένη κινείται σε τεντωμένο σχοινί. Η Τουρκία απειλείται με μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση και έχει ανοιχτά μέτωπα και με την Δύση και με την Ρωσία και με τον ισλαμικό κόσμο. Το πώς θα κινηθεί το επόμενο διάστημα θα κρίνει πολλά για το μέλλον της.
Η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη ήταν ένα μήνυμα προς τη Μόσχα , άγνωστο από ποιόν ακόμη. Σύμφωνα με την πρώτη ανάγνωση, ένας οπαδός του ISIS, εκδικείται για την εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο , στο πλευρό του Άσαντ. Είναι όμως πολύ απλή ερμηνεία. Ένας αστυνομικός με τέλειο σχέδιο δολοφονίας ενός πρέσβη υπερδύναμης είχε περισσότερα κίνητρα από μια απλή εκδίκηση. Γι αυτό, θα πρέπει να περιμένουμε την συνέχεια.
Η Ελλάδα τέλος, οφείλει να μελετήσει με ρεαλισμό τον ρόλο της στην νέα κατάσταση που εισέρχεται ο κόσμος. Ο ρόλος της είναι δεδομένος, αλλά αυτή η θέση θα αποκτήσει υπόβαθρο και θα θέσει τα θεμέλια μιας νέας σχέσης με την ΕΕ , την Ρωσία και τον ισλαμικό κόσμο, μόνο αν η ίδια η Αθήνα καταστήσει σαφές τι ακριβώς θέλει και πως θα το επιδιώξει. Γιατί μέχρι τώρα μόνο αποσπασματικά ενεργεί και αυτό δεν είναι προς όφελός της. Όχι ότι οι ξένοι, ΕΕ και ΗΠΑ έχουν κάποιο τρομερό σχέδιο Δεν έχουν. Γιατί αν είχαν , οι εξελίξεις δεν θα στρέφονταν εναντίον τους. Κυβερνήσεις κλονίζονται, οικονομίες πλήττονται, κοινωνίες ανησυχούν για το μέλλον τους. Όλα αυτά είναι συνέπειες μιας αφροσύνης που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. Και τώρα που οι στιγμές είναι κρίσιμες δεν δείχνουν ικανές οι δυτικές κυβερνήσεις να πουν κάτι νέο και κοινωνικά αποδεκτό. Γι αυτό και κινούνται άτακτα στο πολιτικό σκηνικό.
Και αυτό, είναι εξίσου ανησυχητικό, όσο και η τρομοκρατία.