O επικράτηση του Φρανσουά Φιγιόν στις προκριματικές εκλογές της γαλλικής Κεντροδεξιάς για το χρίσμα του υποψηφίου Προέδρου της Γαλλίας, είναι η πρώτη μεγάλη νίκη της Μαρίν Λεπέν. Η δική της ατζέντα, η δική της πολιτική, υποχρέωσε την δεξιά και την κεντροδεξιά να στηρίξει ένα υποστηρικτή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, με την ελπίδα να νικήσει την Μαρίν Λεπέν στις εκλογές του Απριλίου του 2017. Εκτιμούν όλοι τώρα ότι ο Φιγιόν είναι ο άνθρωπος που θα συσπειρώσει στον β γύρο των προεδρικών εκλογών (αρχές Μαΐου του 2017) όλους όσους δεν θέλουν να εκλεγεί η Μαρίν Λεπέν. Με ποια συνθήματα; Μα φυσικά προβάλλοντας παρόμοια πολιτική με αυτήν της Μαρίν Λεπέν. Η ηγέτης του Εθνικού Μετώπου έχει ήδη επιβάλλει την δική της ατζέντα στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας.

Στις εσωκομματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο Φρανσουά Φιγιόν αφού «καθάρισε» τον Νικολά Σαρκοζί, επικράτησε άνετα του  Αλέν Ζιπέ. Οι εκλογείς επέλεξαν τον πιο δεξιό που υπήρχε στην κούρσα για το χρίσμα του υποψηφίου Προέδρου. Κέρδισε με ποσοστό 70% έναντι 30% τον Αλέν Ζιπέ.
Ο Φρανσουά Φιγιόν κατάγεται από το Λε Μαν της βόρειας Γαλλίας, (γνωστή για τον αγώνα ταχύτητας «24 ώρες Λε Μαν»). Ο Φιγιόν δεν έχει σπουδαίες επιτυχίες στην πολιτική του καριέρα. Ήταν όμως πρωθυπουργός (διορισμένος από τον τότε Πρόεδρο Ν. Σαρκοζί) από το 2007 έως το 2012. Αμέσως μετά η γαλλική οικονομία μπήκε στην κρίση. 
Θυμίζοντας τα όσα έχουν συμβεί στην Ελλάδα, αυτοπροβάλλεται ως μεταρρυθμιστής, χωρίς να έχει κάνει μεταρρυθμίσεις, αυτές τουλάχιστον που λέγεται ότι είχε ανάγκη η γαλλική οικονομία πριν την κρίση του 2008.
Οι αναλυτές ήδη γράφουν ότι ο Φιγιόν διχάζει την γαλλική κοινωνία. Αν  έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η Μαρίν Λεπέν έχει όντως έχει κάνει ένα πρώτο βήμα για την εξουσία. Ο Φιγιόν θα πρέπει να μιλήσει πρωτίστως για μια εθνική πολιτική και κατά τη Γερμανίας αν θέλει να επικρατήσει κατά της Λεπέν.
Είναι βαθιά συντηρητικός, πιστός  της καθολικής εκκλησίας: είναι απόφοιτος Νομικής, διαμένει με την οικογένεια και τα πέντε παιδιά του σε πύργο που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα στη νοτιοδυτική Γαλλία, τηρεί κριτική στάση απέναντι στο Ισλάμ, θέλει να επιβάλει αυστηρούς ελέγχους στα μουσουλμανικά τεμένη και να περιορίσει την πρόσβαση των αλλοδαπών στο γαλλικό σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας.
Θεωρείται οπαδός του ακραιφνούς φιλελευθερισμού και θαυμαστής της Μάργκαρετ Θάτσερ. Υπόσχεται να περιορίσει κατά 100 δισ. ευρώ τις δημόσιες δαπάνες και να περικόψει 500.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων. Επιπλέον, δηλώνει ότι θα θυσιάσει «ιερές αγελάδες» της γαλλικής εργατικής νομοθεσίας, όπως την εργάσιμη εβδομάδα των 35 ωρών, ενώ θα αυξήσει και τα όρια συνταξιοδότησης. Την ίδια στιγμή πάντως, επιδιώκει να μειώσει αισθητά τη φορολογία των επιχειρήσεων, με στόχο να προσφέρει επενδυτικά κίνητρα και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας.