Ο προοδευτικός και αντι- συστημικός σκηνοθέτης Μάικλ Μούρ, είχε προβλέψει την νίκη του Τράμπ εδώ και μήνες. Στο omegapress είχαμε αναρτήσει το άρθρο του στο οποίο εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους θα κερδίσει ο Τράμπ. Ειχε μάλιστα εντοπίσει και τις Πολιτείες όπου θα κριθεί η μάχη και στις οποίες στοχεύει ο Τράμπ.
Μίτσιγκαν Ουισκόνσιν, Οχάιο και Πενσυλβάνια.  Διαβάστε για μία ακόμα φορά το προφητικό άρθρο  του Μούρ από τον περασμένο Ιούλιο.

"Μην με παρεξηγήσετε. Τρέφω ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες για τη χώρα όπου ζω. Τα πράγματα ΕΙΝΑΙ καλύτερα. Η αριστερά κέρδισε τους πολιτισμικούς πολέμους. Οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να παντρευτούν. Η πλειοψηφία των Αμερικανών παίρνει τώρα πιο φιλελεύθερη θέση σε κάθε θέμα που της τίθεται" σημειώνει για την κατάσταση στην Αμερική σήμερα. "Όμως έτσι λειτουργεί η Αμερική. Οι άνθρωποι πρέπει να βγουν από τα σπίτια τους για να ψηφίσουν. Κι αν ζουν σε φτωχές γειτονιές μαύρων και ισπανόφωνων [...] τα πάντα να λειτουργούν με τρόπο ώστε να τους αποτρέψουν κυριολεκτικά από την κάλπη"... "Και εκεί υπάρχει το πρόβλημα του Νοέμβρη.
Ποιος υποψήφιος διαθέτει τους πιο φανατικούς υποστηρικτές; Ποιου οι τρελαμένοι υποστηρικτές θα είναι στο πόδι από τις 5 το ξημέρωμα την ημέρα των εκλογών; Τόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος στον οποίο βρισκόμαστε.


1. Τα μαθηματικά της περιφέρειας Midwest ή αλλιώς το δικό μας Brexit

Πιστεύω ότι ο Τραμπ θα επικεντρώσει την προσοχή του στις τέσσερις περιφέρειες (Μίσιγκαν, Οχάιο, Πενσιλβάνια και Γουισκόνσκιν). Τέσσερις παραδοσιακά δημοκρατικές πολιτείες, με κάθε μια όμως να έχει εκλέξει Ρεπουμπλικανό κυβερνήτη από το 2010. Ο Τραμπ θα χτυπήσει ανηλεώς την Κλίντον πάνω στο θέμα της υποστήριξης στις εμπορικές συμφωνίες NAFTA και TPP που έχουν διαλύσει την εργατική τάξη αυτών των πολιτειών. Όταν ο Τραμπ απείλησε την Ford πως εάν κλείσει το εργοστάσιό της στο Μίσιγκαν και το μεταφέρει στο Μεξικό, εκείνος θα επιβάλει 35% αύξηση δασμών στα εισαγόμενα οχήματα αυτό ακούστηκε σαν μουσική στα αυτιά της εργατικής τάξης της περιοχής. Οι περιοχές αυτές είναι σαν την κεντρική Αγγλία, η οποία έδωσε τη νίκη στο Brexit. Άλλωστε το 2012 ο Μιτ Ρόμνεϊ έχασε για 64 ψήφους εκλεκτόρων. Το μόνο που χρειάζεται ο Τραμπ είναι να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο και να κερδίσει αυτές τις τέσσερις πολιτείες. Δεν χρειάζεται τη Φλόριντα, δεν χρειάζεται το Κολοράντο ή τη Βιρτζίνια. Μόνο το Μίσιγκαν, το Οχάιο, την Πενσιλβάνια και το Γουισκόνσκιν.

2. Η τελευταία «μάχη» του θυμωμένου λευκού άνδρα

Η κυριαρχία των ανδρών στις ΗΠΑ επί 240 χρόνια φθάνει στο τέλος της. Μια γυναίκα πρόκειται να αναλάβει την εξουσία. Πως έγινε αυτό; Υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια, αλλά τα αγνοήσαμε. Πρώτα ο Νίξον αποφάσισε ότι τα κορίτσια στο σχολείο μπορούν να αγωνιστούν στα αθλήματα, μετά τις αφήσαμε να πετάνε αεροπλάνα. Πριν το πάρουμε χαμπάρι η Μπιγιονσέ εισέβαλε στο φετινό Super Bowl με έναν στρατό από μαύρες γυναίκες με υψωμένες γροθιές δηλώνοντας ότι η κυριαρχία μας έφτασε στο τέλος της. Αυτή είναι μια ποταπή ματιά στο μυαλό του Λευκού Αρσενικού. Υπάρχει η αίσθηση ότι η εξουσία ξέφυγε από τα χέρια τους. Αυτή είναι μια ποταπή ματιά στο μυαλό του Λευκού Αρσενικού. Υπάρχει η αίσθηση ότι η εξουσία ξέφυγε από τα χέρια τους. Αυτό το τέρας το οποίο και όπως χαρακτηριστικά λέει ο Τράμπ, «ματώνει από τα μάτια της ή από όπου ματώνει», μας έχει κατακτήσει. Πρέπει να κάτσουμε και να δεχθούμε να μας κυβερνάει μια γυναίκα για οκτώ χρόνια; Μετά από αυτό θα έχουμε οκτώ χρόνια γκέι στον Λευκό Οίκο και μετά τρανσέξουαλ. Βλέπετε προς τα που πάει το πράγμα.

3. Το πρόβλημα που ακούει στο όνομα Χίλαρι

Μπορούμε να μιλήσουμε ειλικρινά μεταξύ μας; Πριν από όλα πρέπει να δηλώνω ότι συμπαθώ - αρκετά - τη Χίλαρι και νομίζω ότι έχει δεχθεί σκληρή κριτική την οποία δεν αξίζει. Αλλά η ψήφος της για τον πόλεμο του Ιράκ με έκανε να υποσχεθώ ότι δεν θα την ψηφίσω ποτέ. Μέχρι στιγμής, δεν έχω αθετήσει την υπόσχεσή μου. Από το να δω όμως έναν φασίστα να αναλαμβάνει επικεφαλής θα σπάσω την υπόσχεσή μου. Δυστυχώς πιστεύω ότι η Κλίντον θα βρει έναν τρόπο να μας βάλει ξανά σε στρατιωτική δράση. Είναι ένα γεράκι στα δεξιά του Ομπάμα. Αλλά σε αντίθετη περίπτωση το δάχτυλο του ψυχασθενούς Τραμπ θα είναι στο κουμπί με τα πυρηνικά.  Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας δεν είναι ο Τραμπ, είναι η Χίλαρι. Είναι εξαιρετικά μη δημοφιλής - σχεδόν το 70% όλων των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι δεν είναι έμπιστη και ότι είναι ανήθικη. Ας είμαστε ειλικρινείς: Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας δεν είναι ο Τραμπ, είναι η Χίλαρι. Είναι εξαιρετικά μη δημοφιλής - σχεδόν το 70% όλων των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι δεν είναι έμπιστη και ότι είναι ανήθικη. Αντιπροσωπεύει την παλιά σχολή πολιτικών χωρίς να πιστεύει σε τίποτε άλλο, παρά μόνο σε όσα μπορούν να την βοηθήσουν να εκλεγεί. Για τον λόγο αυτό παλεύει ενάντια στους γάμους ομοφυλοφίλων τη μια μέρα και την άλλη πραγματοποιεί η ίδια γάμο μεταξύ γκέι. Οι νεαρές γυναίκες συγκαταλέγονται ανάμεσα στους μεγαλύτερους εχθρούς της, κάτι που πρέπει να πονάει εάν αναλογιστεί κανείς τις θυσίες και μάχες που η Χίλαρι και άλλες γυναίκες της γενιάς της έδωσαν στο παρελθόν. Αλλά ούτε τα παιδιά δεν τη συμπαθούν και δεν περνάει ούτε μια μέρα που ένας από εκείνους που γεννήθηκαν λίγο πριν τη νέα χιλιετία να μου λέει ότι θα την ψηφίσει. Κανένας Δημοκρατικός και σίγουρα κανένας ανεξάρτητος δεν θα ξυπνήσει το πρωί της 8ης Νοέμβρη για να τρέξει να ψηφίσει την Χίλαρι, όπως έκαναν με τον Ομπάμα ή με τον Μπέρνι Σάντερ στους προκριματικούς.

4. Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Σάντερς

Οι ψηφοφόροι του Μπέρνι Σάντερς θα ψηφίσουν για την Χίλαρι, δεν είναι εκεί το πρόβλημα! Θα το κάνουν όμως με έναν τρόπο που αποκαλούμε «μελαγχολική ψήφος» που σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσουν να πείσουν άλλους πέντε για να έρθουν μαζί τους να ψηφίσουν την Χίλαρι. Η Χίλαρι θα πρέπει να κάνει κάτι για να τους δώσει λόγο να την ψηφίσουν και με την επιλογή της να έχει έναν μετριοπαθή ηλικιωμένο λευκό σαν υποψήφιο αντιπρόεδρό της δεν θα κερδίσει συμπάθειες στους νέους. Δεν θα ψηφίσουν τον Τραμπ. Κάποιοι θα ψηφίσουν άλλο κόμμα, αλλά κυρίως θα μείνουν σπίτι. Η Χίλαρι θα πρέπει να κάνει κάτι για να τους δώσει λόγο να την ψηφίσουν και με την επιλογή της να έχει έναν μετριοπαθή ηλικιωμένο λευκό σαν υποψήφιο αντιπρόεδρό της δεν θα κερδίσει συμπάθειες στους νέους. Το να υπήρχαν δύο γυναίκες υποψήφιες θα ήταν μια ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά η Χίλαρι φοβήθηκε και αποφάσισε να «παίξει» πιο συντηρητικά. Άλλη μια κίνηση που "σκότωσε" την ψήφο των νέων.

5. Το φαινόμενο Τζέσε Βεντούρα

Κλείνοντας, ας μην προεξοφλούμε την ικανότητα του εκλογικού σώματος να παραπλανεί ή ας μην υποτιμούμε πόσα εκατομμύρια θεωρούν τους εαυτούς τους ως εν κρυπτώ αναρχικούς, μόλις τραβήξουν την κουρτίνα και βρεθούν μόνοι τους πίσω από το παραβάν. Πρόκειται για ένα από τα λίγα σημεία που έχουν απομείνει στην κοινωνία που δεν έχουν κάμερες, συσκευές ακρόασης, συζύγους, παιδιά, αφεντικά, αστυνομικούς. Δεν υπάρχει καν χρονικό όριο. Μπορείς να κάτσεις εκεί όση ώρα θέλεις και δεν υπάρχει κανένας που να σε αναγκάσει να κάνεις οτιδήποτε. Μπορείς να πατήσεις το κουμπί και να ψηφίσεις με βάση την κομματική γραμμή. Μπορεί να γράψεις Μίκυ Μάους ή Ντόναλντ Ντακ. Είναι ο θυμός που έχουν πολλοί απέναντι σε ένα διαλυμένο πολιτικό σύστημα, που εκατομμύρια θα ψηφίσουν τον Τράμπ όχι επειδή συμφωνούν μαζί του, όχι επειδή τον συμπαθούν, αλλά απλά επειδή μπορούν. Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος, αλλά και ο θυμός που έχουν πολλοί απέναντι σε ένα διαλυμένο πολιτικό σύστημα, που εκατομμύρια θα ψηφίσουν τον Τράμπ όχι επειδή συμφωνούν μαζί του, όχι επειδή τον συμπαθούν, αλλά απλά επειδή μπορούν. Απλά επειδή θα κάνει τη μαμά και τον μπαμπά να θυμώσουν. Θυμάστε πίσω τη δεκαετία του '90 που οι πολίτες της Μινεσότα εξέλεξαν ένα επαγγελματία παλαιστή ως κυβερνήτη τους (εννοεί τον Τζέσε Βεντούρα); Δεν το έκαναν επειδή είναι ηλίθιοι ούτε γιατί πίστευαν ότι ο Τζέσε Βεντούρα ήταν πολιτική ιδιοφυΐα. Το έκαναν επειδή μπορούσαν. Η Μινεσότα είναι μια από τις πιο έξυπνες πολιτείες της χώρας. Έχει, επίσης, πολλούς ανθρώπους με περίεργη αίσθηση του χιούμορ και ψηφίζοντας τον Βεντούρα ήταν η δικιά τους βερσιόν μιας καλή φάρσας απέναντι σε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα. Αυτό θα γίνει ξανά με τον Τραμπ. Ένας άνδρας με σταμάτησε στον δρόμο και μου είπε «Μάικλ πρέπει να ψηφίσουμε τον Τράμπ. Πρέπει να ταρακουνήσουμε τα πράγματα». Αυτό του έφτανε, να «ταρακουνήσουμε τα πράγματα». Ο πρόεδρος Τραμπ θα κάνει ακριβώς αυτό και ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος θα ήθελε να κάτσει στα καθίσματα και να παρακολουθήσει σαν να είναι ένα ακόμη ριάλιτι.