του Σωτήρη Σιδέρη

Η επίσημη  δήλωση του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών ότι Τσάμηκο υπάρχει και επηρεάζει τις σχέσεις με την Ελλάδα, οδήγησαν σε κατάρρευση του ψευδοοικοδομήματος εξωτερικής πολιτικής που προσπαθεί εδώ και καιρό να φιλοτεχνήσει ο Νίκος Κοτζιάς.  Δεν είναι μόνο η δήλωση ότι  το Τσάμηκο υπάρχει.

Με την στάση τους, την σιωπηρή αποδοχή τους δηλαδή,  τα Τίρανα υιοθετούν και τα όσα έγραφε το πανό στον αγώνα Αλβανίας –Ελβετίας για δήθεν γενοκτονία των Τσάμηδων, δηλαδή έκαναν ένα βήμα παραπάνω για να επισημοποιήσουν την κρίση στις διμερείς σχέσεις που μόνο ο Κοτζιάς δεν έχει αντιληφθεί. Θυμίζουμε ότι τα Τίρανα είχαν αρνηθεί να καταδικάσουν και το πανό που μετέφερε αεροπλανάκι στον αγώνα της Αλβανίας με την Σερβία. Αυτό το σχέδιο του αλβανικού εθνικισμού και αντί να το αντιμετωπίζουμε ακριβώς έτσι, η ελληνική κυβέρνηση βάζει το κεφάλι στην άμμο της ανικανότητάς της. 

Εδώ και καιρό, ο Νίκος Κοτζιάς, προσποιείται  ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και με τις θεωρητικές του  πιρουέτες  προσπαθούσε να πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι μπορούν εύκολα να λυθούν. Με την στάση του , έβαλε στο πακέτο των διμερών σχέσεων το Τσάμηκο, αντί να πιέσει και να απειλήσει με συνέπειες για μεταβολή της εθνικιστικής πολιτικής της Αλβανίας. Άφηνε να εννοηθεί ότι η επίσημη αλβανική κυβέρνηση δεν υιοθετεί τον εθνικιστικό λόγο των Τσάμηδων, ενώ όλοι όσοι έχουν στοιχειώδη γνώση ξέρουν,  ότι το λεγόμενο Τσάμηκο θέριεψε ακριβώς επειδή υιοθετήθηκε από το επίσημο αλβανικό κράτος  και τα κόμματα. Θεωρούσε ότι δεν υπάρχει θέμα Τσαμουριάς γιατί επίσημα τα Τίρανα δεν προβάλλουν εδαφικές διεκδικήσεις λες και υπάρχει ποτέ περίπτωση να  δηλώσουν κάτι τέτοιοι επίσημα οι Αλβανοί καθώς ξέρουν ότι αυτό θα είναι αιτία πολέμου. 

Μετά από το αποτυχημένο και επιζήμιο για τα εθνικά συμφέροντα ταξίδι του στην Αλβανία, ο Κοτζιάς πανικόβλητος πληροφορήθηκε παρέμβαση του προέδρου της Δημοκρατίας στην εφημερίδα Real. Και έτρεχε το  βράδυ του Σαββάτου 11 Ιουνίου και το πρωί της Κυριακής στην ΕΡΑ και το ΜΕΓΚΑ για να αποδείξει ότι είναι πατριώτης , ότι είναι …ευτυχισμένος που ο Παυλόπουλος είναι πρόεδρος . Είπε όμως ότι ζήτησε από την αλβανική κυβέρνηση να καταδικάσει την ανύψωση πανό στον αγώνα Αλβανίας –Ελβετίας για την δήθεν γενοκτονία των Τσάμηδων, για να εισπράξει μια ακόμη κρυάδα. Και τώρα;

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του  αλβανικού ΥΠΕΞ, Τσάμικο υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ο Γκλεβίν Ντερβίσι  με μπόλικη δόση ειρωνείας δήλωσε: «Εκφράζω τη λύπη για το γεγονός ότι αντί να επικεντρωθούν στο πράσινο γήπεδο και τη μαγεία του ποδοσφαίρου, αυτοί επικεντρώνονται στη θάλασσα των ερυθρόμαυρων φιλάθλων χθες στο στάδιο, η συμπεριφορά των οποίων θεωρήθηκε ως άψογη και άριστη από τα γαλλικά και τα διεθνή Μ.Μ.Ε. Όσον αφορά τις δηλώσεις  του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για το Τσάμηκο, λυπάμαι που το λέω, αλλά εμείς δεν συμμεριζόμαστε την μη ορθολογική τους ανησυχία για την λέξη Τσαμουριά. Το τσάμικο είναι ένα ουσιώδες ζήτημα των διμερών σχέσεων και ουσιώδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο χειρισμός του με ρεαλισμό μάλιστα και οι συζητήσεις σε βάθος πάνω σ΄ αυτό, θα ήταν απόδειξη  σύνεσης στις σχέσεις μας και αμοιβαίου σεβασμού».
Ο Κοτζιάς επί ημέρες, έκανε ένα σωρό άχρηστες ιστορικού τύπου αναφορές για το Τσάμηκο, που δεν είναι δική του δουλειά αλλά των ιστορικών , των πανεπιστημίων και των ΜΜΕ που την κάνουν και πολύ καλά μάλιστα και ενημερώνουν τον κόσμο.  Ευθύνη και αποστολή του Κοτζιά είναι ,  να επικεντρωθεί στο τι επιδιώκει η Αλβανία και ο αλβανικός εθνικισμός, να τον καταγγείλει ακόμη και μέσα στα Τίρανα, να προειδοποιήσει τι συνέπειες έχει αυτή η πολιτική και παράλληλα να υπογραμμίσει και την αξία των ειρηνικών σχέσεων την ανάγκη συνεργασίας και καλής γειτονίας.. 

Αντίθετα, ουσιαστικά επέπληξε δημοσιογράφο που έκανε ερώτηση στα Τίρανα προς τον Αλβανό υπουργό Εξωτερικών Μπουσάτι, ότι το Τσάμηκο επηρεάζει την ευρωπαική πορεία της Τουρκίας . Η ερώτηση μάλιστα προέκυψε με βάση την δήλωση «κύκλων του ΥΠΕΞ» με τον  Κοτζιά να λέει ότι είναι άλλο πράγμα οι κύκλοι, άλλο πράγμα το υπουργείο Εξωτερικών.  Αρλούμπες. Αντί να υπερτονίσει μάλιστα τις συνέπειες που θα έχει για την Αλβανία η εθνικιστική πολιτική, ο Μπουσάτι του έκανε μάθημα διπλωματίας εξηγώντας ο ίδιος γιατί η Ελλάδα δεν θέτει ποτέ θέμα στήριξης της ευρωπαικής πορείας της Αλβανίας. Ντροπής πράγματα…

Η Αλβανία, είναι προφανές έχει πολλά διεθνή στηρίγματα που υποδαυλίζουν στο παρασκήνιο την εθνικιστική της ρητορική  και έναντι της Σερβίας και έναντι της Ελλάδας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις χρόνια τώρα, υποβάθμισαν την ρητορική αυτή δεν σχεδίασαν την δική τους απάντηση με συνέπεια η Αθήνα να μην ξέρει πλέον πώς να χειριστεί τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Ουσιαστικά όμως η δυσμενής εξέλιξη οφείλεται αφενός στην έλλειψη σχεδίου, αφετέρου δε, την υποχωρητικότητα και την διαχρονική απουσία σταθερότητας που επιδεικνύει η Ελλάδα σε όλα τα μέτωπα. Αντί να είναι η Ελλάδα αυτή που διεκδικεί από την Αλβανία, καθώς η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες φέρει την υπογραφή του αλβανικού κράτους, τα προβλήματα της μειονότητας είναι και διεθνές πρόβλημα, είναι η Αλβανία που βάζει θέματα στην ατζέντα και τα διεκδικεί με σταθερότητα. 

Για πολλοστή φορά θα πρέπει να επισημανθεί ότι η πολιτική της Ελλάδας στα βαλκάνια επιδεινώνει τα προβλήματα , αντί να επιλύει. Απαιτείται επειγόντως νέος σχεδιασμός που θα αποφασιστεί στα αρμόδια κυβερνητικά όργανα  όπως το ΚΥΣΕΑ και ένας άλλος υπουργός Εξωτερικών που θα τον υλοποιήσει.  

Η αδυναμία

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να επικεντρώνουμε στο πως πέρασε το πανό για την δήθεν γενοκτονία των Τσάμηδων στο γήπεδο, αλλά τι έγραφε και πως αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να κραυγάζουμε γιατί οι εταίροι δεν μας ενημέρωσαν για την δήλωση του Φεβρουαρίου του 2015 για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά γιατί τις εγκρίνουμε συνεχώς έκτοτε ενημερωμένοι πλέον παρά τις αντίθετες διακηρύξεις. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να αερολογούμε για τις εσωτερικές αντιφάσεις της Τουρκίας και τον ρόλο του στρατού και άλλων κέντρων εξουσίας, αλλά γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια σταθερή πολιτική της Άγκυρας επί σαράντα χρόνια. Πρόεδροι, πρωθυπουργοί και στρατηγοί αλλάζουν αλλά η αναθεωρητική πολιτική στο Αιγαίο κλιμακώνεται. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να απολογούμαστε στα Τίρανα για τους  Τσάμηδες, το καθεστώς εμπολέμου , αλλά γιατί δεν απολογούνται τα Τίρανα για τους χάρτες και την ιδεολογική στήριξη στη Μεγάλη Αλβανία, την ακύρωση της συμφωνίας του 2009, την μειονότητα. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να λέμε ότι δικαιωνόμαστε που η Αυστρία μας καλεί στην επόμενο σύνοδο με τις χώρες των δυτικών βαλκανίων , αλλά να ΜΗΝ πάμε γιατί πριν γίνει η Σύνοδος , η Βιέννη αποσαφήνισε ότι απλά θα επιβεβαιώσει ότι το κλείσιμο των συνόρων είναι σωστή πολιτική. 

Σωστή πολιτική δεν είναι να κρατάμε στον διάλογο τον Γκρούεφσκι στη ΠΓΔΜ  με τα ψευδοΜΟΕ όταν όλη η Ευρώπη και οι ΗΠΑ σχεδιάζουν την πτώση του , γιατί οδηγεί στην διάλυση τη μικρή αυτή χώρα. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι να υπερπροβάλλουμε το εγώ μας, αλλά να εκπονήσουμε ένα εθνικό σχέδιο για να λύσουμε εκρηκτικά προβλήματα που πιέζουν την Ελλάδα και την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες. 

Σωστή εξωτερική πολιτική δεν είναι η φαντασίωση περί διαμεσολάβησης μεταξύ Ισραήλ –Παλαιστινίων, μεταξύ Ουκρανίας –Ρωσίας, μεταξύ Ιράν –Ισραήλ. Σωστή εξωτερική πολιτική είναι να λύνουμε τα δικά μας προβλήματα πρώτα, οικοδομώντας τις σωστές συμμαχίες με όραμα και αποφασιστικότητα.  

Χωρίς σχέδιο, χωρίς ιδέες, χωρίς αποφασιστικότητα και σωστούς χειρισμούς, δεν κάνουμε εξωτερική πολιτική. Απλά ζούμε σε μια προσωπική αυταπάτη, ότι πετύχαμε να είμαστε εξουσία και την ιστορία την γράφει η εξουσία και όχι οι ιστορικοί. Αυτή την ασθένεια των φαντασιώσεων την πλήρωσε πολύ ακριβά η Ελλάδα και πολλές ακόμη χώρες και  θα την πληρώσει και πάλι αν δεν υπάρξουν αλλαγές  και κυρίως αν ο πρωθυπουργός δεν αναλάβει τις ευθύνες του στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής.