Οι παλαιοί νομενκλατουρίστες των σοβιετικών, σημερινοί νεο-δημοκράτες και όψιμοι ευρωπαϊστές, εξελίσσονται σε ένα νεοεθνικιστικό μόρφωμα, που αποζητά (αυτή τη φορά) τον γερμανό “πατερούλη”.  Με μονότονο τρόπο ο τσέχος Πρόεδρος Μίλος Ζέμαν, δηλώνει οτι η χώρα του θα μπεί στο ευρώ, οταν βγει η Ελλάδα, που δυστυχώς δεν εκδιώχθηκε τον Ιούλιο. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί πλήρως την απόφαση του Ν. Κοτζιά να αποσύρει τον έλληνα πρέσβη απο την Πράγα. Σε μια κίνηση που έχει αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα για εσωτερική κατανάλωση,  γι αυτό και είναι αποτυχημένη εκ των προτέρων, ο υπουργός Εξωτερικών ανακάλεσε τον Έλληνα πρέσβη στην Πράγα , σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πράγματι ανθελληνικές δηλώσεις του προέδρου της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν.

 Ο κ. Ζέμαν,  είχε δηλώσει στο σλοβακικό Πρακτορείο Ειδήσεων TASR ότι «η Τσεχία θα προσχωρήσει στην ζώνη του ευρώ την πρώτη ημέρα μετά την αποχώρηση, ει δυνατόν, από αυτήν, της Ελλάδας»,  ενώ σημείωσε ότι  είναι «εξαιρετικά απογοητευμένος που οι καλοκαιρινές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και δανειστών της δεν οδήγησαν, τελικά, μολονότι τούτο διαφαινόταν αρκετά πιθανό, σε έξοδο της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ».  Εκλήθη στο υπουργείο Εξωτερικών ο πρέσβης της Τσεχίας για να επιδοθεί διάβημα ενώ παράλληλα ζητήθηκε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του ο Μίλος Ζέμαν, κάτι που δεν έγινε. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Κωνσταντίνος Κούτρας, είχε δηλώσει ότι «η Τσεχία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ χάρη και στην Ελλάδα».  Το πρόβλημα με τις δηλώσεις ξένων αξιωματούχων είναι γνωστό και σοβαρό, αλλά είναι πρόβλημα πολιτικό και όχι διπλωματικό. Ο κ. Κοτζιάς βαρύνεται με μια ακόμη αποτυχημένη κίνηση, το γνωστό διάβημα προς το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών για δηλώσεις που είχε κάνει ο Σόιμπλε κατά της κυβέρνησης και του Γιάνη Βαρουφάκη, τον περασμένο Μάρτιο. Τότε το διάβημα είχε πεταχθεί στον κάλαθο των αχρήστων του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.  Ο κ. Κοτζιάς όμως συνεχίζει τα λάθη του. Αντί να αντιμετωπίσει το μείζον πρόβλημα της στάσης της Γερμανίας, κάτι που αδυνατεί ή δεν θέλει να κάνει για δικούς του λόγους , ανακαλεί τον πρέσβη στην Πράγα. Αν όμως ήθελε να ακολουθήσει αυτή την τακτική θα έπρεπε να έχει ανακληθεί προ πολλού ο πρέσβης στην Βιέννη για τις μόνιμα ιδιαίτερα προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς, να ανακαλέσει τον πρέσβη στην Γερμανία για τις αμέτρητες επιθέσεις κατά της Ελλάδας και τις δηλώσεις για έξοδο από την Ευρωζώνη, να ανακαλέσει τον πρέσβη από την Βουδαπέστη, το Ελσίνκι και πολλές ακόμη πρωτεύουσες.  Αυτό δεν έγινε και είναι ακατανόητη κίνηση για έναν ακόμη λόγο. Σχεδόν καθημερινά σε διάφορα επίπεδα, από τους τεχνοκράτες μέχρι τις Συνόδους Κορυφής, η Ελλάδα και η Τσεχία βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι και εκεί η Αθήνα μπορεί να κάνει τις δικές της επιθέσεις , όπως και στις συνεντεύξεις τύπου, όμως δεν το κάνει.  Τι θα κάνει η κυβέρνηση στο εξής? Θα αποχωρεί από παντού και θα διακόψει κάθε επαφή με την Τσεχία; Αν ναι,  αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει πάρει κάποιες αποφάσεις που πρέπει να γνωρίζει ο λαός, γιατί θα ανακύψει ζήτημα σοβαρό  στην ΕΕ.  . Αν όμως αυτό δεν  έχει συμβεί τότε έχουμε να κάνουμε με μια επικίνδυνη κίνηση που θα στραφεί κατά της χώρας.  Πριν όμως από την ανάκληση του πρέσβη, η ελληνική κυβέρνηση, είτε με επιστολή προς όλα τα κράτη μέλη , είτε μόνο προς την κυβέρνηση της Τσεχίας  και με μεγάλη δημοσιότητα, όφειλε να καταστήσει σαφές ότι η Πράγα έχει υπερβεί τα όρια και ότι στο εξής θα υπάρξουν συνέπειες. Θα μπορούσαν  να γίνουν σκληρές δημόσιες δηλώσεις που να τονίζουν ότι η Τσεχία δεν θα μπεί ποτέ στην ευρωζώνη γιατί αυτό απαιτεί και την ελληνική συναίνεση. Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να ειπωθούν. Τίποτα από αυτά δεν έγινε και προκαλεί ερωτηματικά η προχειρότητα με την οποία ανακλήθηκε ο πρέσβης.  Το χειρότερο είναι ότι ο κ. Κοτζιάς παρασύρει πολλές φορές τον πρωθυπουργό  που φέρεται να έχει συναινέσει στην ανάκληση του πρέσβη , στις δικές τους επιλογές. Ακόμη και αν η Τσεχία ανασκευάσει τις δηλώσεις δεν θα αλλάξει τίποτα. Κάποια άλλη χώρα θα κάνει δηλώσεις εξίσου προσβλητικές .  Η Ελλάδα έχει πολιτικό πρόβλημα υπεράσπισης της αξιοπρέπειάς της συνολικά έναντι πολλών χωρών και μηχανισμών της ΕΕ και όχι ειδικό πρόβλημα. Η Ελλάδα δέχεται καθημερινά απειλές για έξοδο από την ευρωζώνη, για έξοδο από την Σένγκεν, ότι είναι ανίκανη να φυλάξει να σύνορά της  και πολλά ακόμη, αλλά δεν έχει δυνάμεις, ούτε σχέδιο αντίστασης. Όταν λυθεί λοιπόν το πολιτικό πρόβλημα, όλα αυτά θα χαθούν. Μέχρι τότε ας εκπονηθεί ένα σχέδιο και ας καταστεί γνωστό προς κάθε κατεύθυνση ότι στο εξής απειλές και εκβιασμοί δεν γίνονται ανεκτοί  και θα απαντώνται άμεσα. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα και όχι παραστάσεις  κούφιου  πατριωτισμού.