Η Γερμανία  και η Γαλλία ανατρέπουν το θεσμικό οικοδόμημα της Συνθήκης Σένγκεν , επιβάλλουν κυριαρχία ιμπεριαλιστικού τύπου στις χώρες της περιφέρειας ,  η φυσιογνωμία της ΕΕ μεταλλάσσεται και η Ελλάδα  αποσυντίθεται και εθνικά  πλέον καθώς τα σύνορά της περνούν στην αρμοδιότητα του Βερολίνου,  κατά κύριο λόγο. Η απόφαση του κολλεγίου των Επιτρόπων να υιοθετήσουν την πρόταση της Γαλλίας και της Γερμανίας για την δυνατότητα παρέμβασης της ευρωπαικής συνοριακής δύναμης  χωρίς την άδεια ενός κράτους μέλους, είναι ντροπιαστική για την ΕΕ, αλλά και για κράτη όπως η Ελλάδα.

Επειδή το καταστατικό της Frontex, δεν προέβλεπε τέτοια δυνατότητα, αλλάζει ονομασία και ονομάζεται συνοριακή δύναμη, αποκτά δικαιώματα επέμβασης και τελικά δημιουργούνται νέα εφιαλτικά δεδομένα για την Ευρώπη. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι την ίδια στιγμή, η Γερμανία επιστρέφει σταδιακά στα πεδία των μαχών με την αεροπορική στήριξη που παρέχει στις χώρες της Δύσης στην Συρία. Καθόλου τυχαίο ότι τα γερμανικά αεροσκάφη χρησιμοποιούν την βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία.  

Τα σύνορα της Ευρώπης

Προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους , οι Βρυξέλλες , το Βερολίνο  και το Παρίσι ξεκίνησαν μια μεγάλη καμπάνια υπέρ της προστασίας των εξωτερικών συνόρων , αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι το εθνικό κράτος οφείλει να έχει ως προτεραιότητα την φύλαξη των συνόρων, υποβαθμίζοντας καθοριστικά και καταλυτικά κάθε συζήτηση περί εθνικών συνόρων. Τα ίδια όμως κράτη ενισχύουν τα δικά τους σύνορα, και σε όλους σχεδόν τους τομείς αποφασίζουν με βάση εθνικά κριτήρια και όχι κοινοτικά.  Η Ελλάδα, υπό την πίεση της προπαγάνδας και αφού η Γερμανία εφάρμοσε το σχέδιό της για την δημιουργία του ελεγχόμενου βαλκανικού διαδρόμου και  συναίνεσε στην ανέγερση φρακτών στην ΠΓΔΜ, στην συνέχεια απείλησε τη χώρα μας με αποβολή από την Σένγκεν και τέλος της αφαιρεί την κυριαρχία στα σύνορά της. Ολοι οι θεσμοί της ΕΕ προσαρμόζονται στις εθνικές ανάγκες των κρατών της κεντρικής Ευρώπης, με τις υπόλοιπες χώρες να έχουν στάση σχεδόν μοιρολατρικήΩστόσο υπάρχουν εύλογα ερωτήματα  για τον υπουργό Εξωτερικών που εδώ και μήνες δεν έχει υπερασπιστεί σε καμία περίπτωση ούτε την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, ούτε πίεσε την Τουρκία, ούτε έθεσε το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας από την στιγμή που ο Γιούνκερ και η Μέρκελ διαπραγματεύονταν το κοινό σχέδιο δράσης. Διάταξη σε οποιονδήποτε θεσμό της ΕΕ περί επέμβασης χωρίς την άδεια του εθνικού κράτους όφειλε να την θέσει εκτός συζήτησης, να θέσει βέτο να υπερασπιστεί τη χώρα . Κάτι τέτοιο δεν έγινε και στην πράξη επιβεβαιώνεται η πορεία των πραγμάτων ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε θεσμική αποικία χωρίς αντιστάσεις με την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.
Ερώτημα πρώτο: τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ είναι μόνο θαλάσσια;  Δεν υπάρχουν δηλαδή εναέρια ή χερσαία σύνορα; Αν μία λέμβος προερχόμενη από την Τουρκία περάσει στα ελληνικά χωρικά ύδατα οι συνοριοφύλακες θα την εμποδίσουν, ενώ όταν ένα τουρκικό αεροσκάφος περάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο δεν τίθεται θέμα συνόρων; Η Ελλάδα από χώρα μειωμένης κυριαρχίας θα μετατραπεί σε χώρα χωρίς κυριαρχία, όπου στην θάλασσα θα κάνει κουμάντο η Γερμανία, στον αέρα η Τουρκία , χωρίς η Ελλάδα να απαιτεί ρητή αναφορά  στην προστασία των συνόρων της που στον αέρα είναι δέκα μίλλια, στην θάλασσα  έξι και με βάση το διεθνές δίκαιο μπορούν να αυξηθούν; Φυσικά με τον τρόπο αυτό, η ΕΕ θα πάρει θέση και στην πολιτική διένεξη Ελλάδας –Τουρκίας στο Αιγαίο και δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη για την χώρα μας. Όταν δεν υπάρχουν αντιστάσεις στα αυτονόητα διπλωματικά σε τι θα υπάρξει αντίσταση;
Ερώτημα δεύτερο. Ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου δήλωσε  πως η συνοριακή υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ, όπως η Σερβία και η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ τα κράτη-μέλη που δεν έχουν εξωτερικά σύνορα θα πρέπει να παράσχουν μεγαλύτερη βοήθεια σε εκείνα που έχουν εξωτερικά σύνορα. Δηλαδή εξαιρείται και πάλι η Τουρκία η οποία είναι η πηγή του προβλήματος για τις μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών προς την ΕΕ. Σύντομα θα επιβληθεί στην Σερβία και την ΠΓΔΜ να υποταχθούν στο σχέδιο για την υποχρεωτική δράση των συνοριοφυλάκων. Ωστόσο η Τουρκία βρίσκεται σε πορεία ενταξιακή , άρα έχει υποχρεώσεις έναντι της ΕΕ, χρηματοδοτείται μάλιστα, αλλά κανείς δεν την υποχρεώνει να κάνει το παραμικρό. Θα δέχονταν η Τουρκία τους συνοριοφύλακες στο έδαφός της να ελέγχουν τα σύνορά της με την Ελλάδα;  Φυσικά όχι.  Αφού αυτό δεν γίνεται απευθύνονται στις χώρες που υποχωρούν, στην Ελλάδα, την ΠΓΔΜ και την Σερβία.  Κατά συνέπεια, η ΕΕ επιτρέπει στην Τουρκία να διαχειριστεί τα σύνορά της όπως θέλει, αλλά στην Ελλάδα και σε άλλες βαλκανικές χώρες  επιβάλλει με αυταρχικό τρόπο τους δικούς της κανόνες. Η Ελλάδα θα βρεθεί έτσι σε κατάσταση παράλυσης, με κλειστά τα σύνορα προς τα δυτικά της και με την Τουρκία να κάνει ο,τι θέλει στα ανατολικά της. Τα χειρότερα έρχονται από το μέλλον. 

Μνημείο ανεπάρκειας

Η Ελλάδα θέτει ερωτήματα με θεωρητική σχεδόν μεταφυσική προσέγγιση της πολιτικής των δυτικοευρωπαικών χωρών. Υπό αυτό το πρίσμα αποτελεί μνημείο ανεπάρκειας  συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στην εφημερίδα  Le Soir, στην οποία αντί να δηλώσει τι θα κάνει η Ελλάδα έναντι της επιμονής των εταίρων, στο θέμα φύλαξης των συνόρων θέτει ορισμένα …τρυφερά ερωτήματα στους εκβιαστές της χώρας. Ο κ. Κοτζιάς τονίζοντας καθημερινά το υπερ εγώ του, κατασκευάζει την εικόνα του διαπραγματευτή ενώ ουσιαστικά δεν συμμετείχε σε καμία μεγάλη διαπραγμάτευση . Ιδού το μνημειώδες απόσπασμα … «Le Soir: Θεωρείτε θεμιτή την επιθυμία να ξεκινήσει η ΕΕ την από κοινού διαχείριση όλων των εξωτερικών της συνόρων; 
Υπουργός Εξωτερικών: «Συμμετείχα στις διαπραγματεύσεις για τις Συνθήκες της Νίκαιας και του Άμστερνταμ,(και στις δύο συνθήκες ήταν ουσιαστικά στο περιθώριο) όπου προσωπικά πίεσα για τον ορισμό των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης. Είμαι υπέρ της ασφάλειας των συνόρων, καθώς και ενός ευρωπαϊκού συστήματος διαφύλαξης αυτής. Αλλά ως μέτρο που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι ως πρόσχημα ώστε όλοι να κατηγορούν την Ελλάδα. Διαπιστώνω σήμερα ότι πολλοί ηγέτες αναφέρουν πως θέλουν να ενισχύσουν τον ευρωπαϊκό έλεγχο των συνόρων στην Ελλάδα, καθώς αυτό τους επιτρέπει να πουν στην εσωτερική κοινή γνώμη των χωρών ότι κάνουν κάτι. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν πραγματικές λύσεις και αυτό εξακολουθεί να μην λύνει το πρόβλημα των προσφύγων. Αλλά επαναλαμβάνω: Αν ο σκοπός αυτής της επιχείρησης δεν είναι το θεαθήναι, αλλά να δημιουργήσει μια Ευρωπαϊκή Ένωση στενότερης συνεργασίας, δεν έχω κανένα πρόβλημα». Ποια είναι η θέση της Ελλάδας; Απλά δεν υπάρχει. Η Ελλάδα δεν έχει θέσεις, δεν έχει σχέδιο και σχολιάζει τα σχέδια των άλλων χωρών . Το σχέδιο της παρέμβασης στα σύνορα χωρίς άδεια του κράτους, έχει ήδη περάσει από  όλα τα στάδια χωρίς αντιδράσεις και την 15η Δεκεμβρίου εγκρίθηκε από το κολλέγιο των Επιτρόπων. Τόσο απλά.