Η πτώση του ρωσικού αεροπλάνου Σουχόι -24, από τα τουρκικά F-16 περιπλέκει ακόμα περισσότερο την βαβυλωνία της Μέσης Ανατολής.

Η τουρκική ενέργεια ήταν σκόπιμη με στόχο να αλλάξει την ισορροπία, να περιορίσει την ρωσική υπεροχή και να σταματήσει το ενδεχόμενο δημιουργίας διεθνούς συνασπισμού, κατά των τζιχαντιστών. Η Τουρκία είναι μέρος του προβλήματος, γιατί συνεργάζεται με τον Ισλαμικό Στρατό, έχει τεράστιες οικονομικές συναλλαγές με τους τζιχαντιστές, με τους οποίους έχει κοινό εχθρό: τους Κούρδους. Η πτώση του ρωσικού Σουχόϊ-24, έγινε με την ελπίδα να δημιουργηθεί ρήγμα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης (ΝΑΤΟ, ΕΕ, Γαλλία, ΗΠΑ), γιατί η Ρωσία ανέτρεψε τους σχεδιασμούς (και) της Τουρκίας. Οι Τούρκοι έριξαν το αεροπλάνο και αμέσως έτρεξαν στο ΝΑΤΟ και στον ΟΗΕ καταγγέλοντας “αγνώστου ταυτότητας” εισβολέα, για να ζητήσουν κάλυψη βάσει του Καταστατικού της Ατλαντικής Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ, ο Ολάντ και ο Ομπάμα, αν και δεν συμπαθούν την Ρωσία,  έσπευσαν να ρίξουν τους τόνους. Ναι μεν, η Τουρκία έχει δικαίωμα να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα,  αλλά:

1. Πρέπει να εξετασθούν τα στοιχεία (τα οποία βεβαίως όλοι γνωρίζουν πολύ καλά) αν υπήρξε παραβίαση και πως.
2. Να συνεχίζουν να επικοινωνούν η Μόσχα και η Άγκυρα. 
Πολύ απλά οι ατλαντικοί σύμμαχοι της Τουρκίας είπαν  πως δεν υπάρχει περιθώριο για μεγάλη διένεξη με την Ρωσία. Η τουρκική πονηριά δεν μπορεί να φέρει καρπούς, ειδικά την ώρα που οι ρωσικές δυνάμεις βρίσκονται στην Συρία και κλιμακώνεται η παρουσία τους, και συνεργάζονται με τις γαλλικές δυνάμεις. Η αντίδραση του Πούτιν δείχνει ότι είναι έτοιμος να αξιοποιήσει υπέρ του την τουρκική πονηριά. Πρώτον, κλιμακώνει την ένταση με την Τουρκία, την οποία θεωρεί μέρος του κακού, την καταγγέλλει για την την πολιτική της ανόδου του ακραίου ισλαμισμού στην περιοχή. Οι ρώσοι όπως φαίνεται βομβάρδισαν την επομένη της κατάρριψης του αεροπλάνου τους,  τουρκικά φορτηγά που πήγαιναν βοήθεια στους τουρκομάνους, και τα οποία συνήθως μεταφέρουν και όπλα. 
Δεύτερον, διακόπτει τις οικονομικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας που είναι τεράστιες. Ο συνολικός όγκος των εμπορικών συναλλαγών Ρωσίας-Τουρκίας ανήλθε σε 31,2 δισεκατομμύρια δολάρια το 2014, εκ των οποίων τα 25,2 δις ήταν οι εισαγωγές της Τουρκίας (μεγάλο μέρος τους αφορά την εισαγωγή φυσικού αερίου) και τα 5,9 οι τουρκικές εξαγωγές προς τη Ρωσία. Το εμπορικό ισοζύγιο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2015 έφτασε τα 18,5 δις, ελλειμματικό για την Τουρκία κατά 13,1 δις. Στην Τουρκία πήγαν 2,7 εκ ρώσοι τουρίστες τον τελευταίο χρόνο, ο τζίρος των τουρκικών κατασκευαστικών εταιριών στην Ρωσία ήταν για 25 χρόνια 62 δις δολάρια. Δεν υπάρχει τομέας της τουρκικής οικονομίας που να μην επηρεάζεται από την Ρωσία. 
Τρίτον, ο Πούτιν αποκτά το δικαίωμα να κτυπήσει και τουρκικούς στόχους που δρουν στην συνοριογραμμή Συρίας-Τουρκίας. Ειδικά αγωγούς, μεταφορικά μέσα και υποδομές, που συνδέουν την Τουρκία με τις περιοχές των τζιχαντιστών.  Η “εκδίκηση του Πούτιν, δεν θα αφορά τον πιλότο, θα αφορά την πολιτική της Τουρκίας στην περιοχή. Είναι η Μόσχα που θα επιδιώξει να βγάλει εκτός των νέων ισορροπιών την Άγκυρα και την ευκαιρία του την έδωσε ο Ερντογάν που νομίζει πως οι μαγκιές και τα ανατολίτικα παζάρια πιάνουν πάντα. Όσο και αν η Άγκυρα προσπαθήσει να ταμπουρωθεί πίσω από το ΝΑΤΟ και αν υποχρεώσει τους Αμερικανούς να συμπαθήσουν ξανά τον Ερντογάν αυτό πλέον καθίσταται δύσκολο. 
Πρώτον,  γιατί ο Ομπάμα έχει πολλά προβλήματα και με την Ρωσία και με το Ισραήλ, με το οποίο επίσης ο Ερντογάν έχει κόψει γέφυρες. 
Δεύτερον, γιατί οι αμερικανοί στηρίζουν τους Κούρδους, τους οποίους πολεμά η Τουρκία. 
Τρίτον, γιατί ο Ολάντ πρέπει να πολεμήσει τους τζιχαντιστές αξιοποιώντας και την ρωσική παρουσία και συγχρόνως έχει την ευκαιρία να αναδεχθεί η Γαλλία σε συνδιαμορφωτη του νέου χάρτη της Μέσης Ανατολής και των νέων ισορροπιών. 
Το περίεργο αυτό πάζλ το περιγράφουν οι τούρκοι αναλυτές πολύ καλά:
Η Τουρκία: Παίζει το χαρτί των τουρκομάνων κατά των κούρδων
Η Ρωσία: Δίνει αγώνα για επιρροή στη Μεσόγειο
Οι ΗΠΑ: Δεν θέλουν να γίνει η Συρία ‘πόρτα’ της Ρωσίας προς τη Μεσόγειο
Η ΕΕ : Λέει, "ας μην έρθουν σ’ εμάς πρόσφυγες κι αυτό μας αρκεί’
Το Ιράν: Δεν επιθυμεί σουνιτική εξουσία στη Συρία
Το PYD (Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας των κούρδων της Συρίας): Θέλει τη δημιουργία αυτόνομης κουρδικής περιοχής.
Οι τουρκομάνοι: Προσδοκούν την δημιουργία θρησκευτικού κράτους 
Ο Άσαντ: Θέλει πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα Συρία. 
Τα παζάρια του Ερντογάν δεν μπορούν να αποδώσουν, όσο κι αν νομίζει πως μπορεί να  επιβάλλει σε όλους την πολιτική του.