του Σωτήρη Σιδέρη 

Ως τύμπανα πολέμου ηχούν δηλώσεις και σχόλια διαφόρων ηγετών και τηλεσχολιαστών στην Ευρώπη και την Ελλάδα που θεωρούν ότι η απάντηση προς τους Τζιχαντιστές πρέπει να είναι σκληρή, πολεμική και χωρίς έλεος. 

Ο φόβος ότι θα επαναληφθεί το ίδιο λάθος είναι φανερός. Μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης ο Μπους εξαπέλυσε πόλεμο κατά του Αφγανιστάν με τα γνωστά απολύτως αποτυχημένα αποτελέσματα. Ακόμη χειρότερα, ακολούθησε ο πόλεμος κατά του Ιράκ με το πρόσχημα ότι ο Σαντάμ Χουσείν είχε στην κατοχή του χημικά όπλα και πυρηνικές εγκαταστάσεις που ήταν εν δυνάμει απειλή για τον δυτικό κόσμο. Επιπρόσθετα κατηγορούσαν τον Χουσείν για συνεργασία με την Αλ Κάιντα. Ο πόλεμος κατά του Ιράκ προκάλεσε την διάλυση του κράτους αυτού, που ήταν και κοσμικό και κυρίως στην επικράτειά του συμβίωναν αρμονικά διαφορετικές κουλτούρες και θρησκείες, όπως και στη Συρία.  Η υποδαύλιση του θρησκευτικού μίσους από τους Αμερικανούς και τους Άγγλους ήταν αυτή που πέρα από το μίσος για την Δύση, προκάλεσε και έναν φρικτό εμφύλιο που συνεχίζεται ακόμη.  Η Γαλλία πρωτοστάτησε στον πόλεμο κατά της Λιβύης  και του Καντάφι , που κατά πληροφορίες χρηματοδοτούσε τότε τον Σαρκοζί!. Η αδυναμία των Γάλλων να προκαλέσουν αλλαγή και να ρίξουν τον Καντάφι , προκάλεσε αναγκαστικά την εμπλοκή των ΗΠΑ και άλλων χωρών που διέλυσαν κυριολεκτικά την Λιβύη . Η αποσάρθρωση  του κράτους αυτού, προκάλεσε κύματα προσφύγων προς την Ιταλία και την κεντρική Ευρώπη , είναι άλλωστε γνωστά τα πολύνεκρα ναυάγια στην πορεία προς την Λαμπετούζα .  Μετά ήρθε η σειρά της Συρίας. Η Δύση, με το πρόσχημα μιας αλλαγής στην Συρία όπου δεν υπήρχαν οι αναγκαίες προυποθέσεις , δηλαδή μια ελκυστική στον λαό πολιτική εναλλακτική λύση , οι ΗΠΑ και η ΕΕ προσπάθησαν βίαια να ανατρέψουν τον Άσαντ.  Η λεγόμενη αντιπολίτευση στην Συρία και οι λεγόμενοι αντάρτες είναι ένας συρφετός φαιδρών αχυρανθρώπων που δεν έχουν κανένα λαικό έρεισμα και γι αυτό δεν είχαν ποτέ στήριξη. Η Συρία όμως είναι κομβική χώρα στη Μέση Ανατολή και έτσι, η Ρωσία και το Ιράν, έτρεξαν να  υπερασπιστούν τον Άσαντ.  Στο μεταξύ όμως με αφετηρία το Ιράκ οι ακραίοι Ισλαμιστές οργανώνονταν διοικητικά και στρατιωτικά και αφού πρώτα τους χρησιμοποιούσαν οι δυτικοί, στην συνέχεια ο ISIS, αυτονομήθηκε πλήρως και άρχισε να οραματίζεται μια νέα τάξη πραγμάτων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αποσαρθρωμένα κράτη, βίαιες εκτελέσεις για παραδειγματισμό, καταστροφές μνημείων, λαθρεμπόριο πετρελαίου, όλα μαζί συγκρότησαν ένα νέο παζλ ενός συστήματος , η βιαιότητα του οποίου δεν γνωρίζει όρια και κανόνες. Παράλληλα οι πιθανότητες μεγάλων τρομοκρατικών χτυπημάτων στην Ευρώπη αυξάνονταν.  Οι σποραδικές επιχειρήσεις του ISIS, στην Τουρκία, το Πακιστάν, το Ιράκ, το Παρίσι στο περιοδικό  «Charlie Hebdo» με δώδεκα νεκρούς ήταν ένα πρώτο μήνυμα που οι Γάλλοι υποβάθμισαν στην πορεία .  Η νέα τρομοκρατική ενέργεια που εκπορεύει μίσος, εκδίκηση και βία χωρίς όρια και κανόνες, δημιουργεί νέα δεδομένα.  Τα τύμπανα πολέμου ήδη ηχούν. Οι δηλώσεις και τα υπονοούμενα για συνολικό πόλεμο κατά των τζιχαντιστών θα πολλαπλασιαστούν. Οι Ευρωπαικές χώρες θα κλείσουν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και η Ελλάδα θα βρεθεί στο κόκκινο.  Αν εξαπολυθεί νέος πόλεμος θα πρέπει να προβλέψουμε και το αποτέλεσμά του. Δηλαδή περισσότεροι  τρομοκράτες στην Ευρώπη, διάλυση και ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της περιοχής. Αποδεικνύεται τώρα πως ότι συμβαίνεις τη Συρία είναι ένα τεράστιο λάθος, αλλά κανείς δεν θα το παραδεχθεί.  Τα περιθώρια για ένα διεθνές σχέδιο ανοικοδόμησης της Μέσης Ανατολής θα πρέπει  είναι προτεραιότητα. Οι χώρες της περιοχής όμως , είναι αυτές που πρέπει να συνασπιστούν, να στηριχθούν φυσικά από την Δύση και με την στήριξη αυτή να αντιμετωπίσουν το Ισλαμικό Κράτος. Παράλληλα, η Ευρώπη κυρίως, πρέπει να μετεξελιχθεί σε μια πολιτική οντότητα και να μπορεί να σχεδιάζει την πολιτική της , να  έχει ρόλο και λόγο στην διεθνή σκηνή. Κυρίως πρέπει άμεσα να ανατρέψει το τεράστιο λάθος της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί και που έχει προκαλέσει απίστευτα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, έχει οδηγήσει εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών στο περιθώριο , και το περιθώριο ενίοτε, παράγει τρομοκρατία.  Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει  στο διπλωματικό περιθώριο. Δεν πρέπει να αφήσει κανέναν να την πιέσει και να υπογράψει υπό το καθεστώς πανικού των Ευρωπαίων καμία συμφωνία που δεν θα είναι προς το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας .  Πρέπει να διαπραγματευθεί με σχέδιο , με αποφασιστικότητα και κυρίως με την βεβαιότητα πως όποιες αποφάσεις ληφθούν το αμέσως επόμενο διάστημα  είναι πιθανό να σημαδέψουν την πορεία της χώρας για πολλά χρόνια.  Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Τα μεγάλα κράτη χρησιμοποιούν και την τρομοκρατία και κάθε μεγάλο γεγονός για να διευρύνουν την επιρροή και τα συμφέροντά τους. Πάντα έτσι έκανε η Δύση. Αλλά δεν πρέπει η Ελλάδα να δεχθεί να γίνει το θύμα του πανικού των Ευρωπαίων, που παράλληλα θα επιδιώξουν να αυξήσουν την ασφάλεια των δικών τους πολιτών πάση θυσία.  Για τον λόγο αυτό, απαιτείται ένας εθνικός συναγερμός, αλλά με στόχο την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου και όχι διαίρεσης της χώρας.  Η Ελλάδα δεν είναι με τους τρομοκράτες , αυτό είναι αυτονόητο. Δεν πρέπει όμως να δεχθεί να γίνει και το θύμα μιας παρανοικής πολιτικής των Ευρωπαίων κ αι Αμερικανών που δυστυχώς, οδηγεί με βεβαιότητα, σε έναν χειρότερο κόσμο.