Ο Αμερικανός πρέσβης  στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς θα αποχωρήσει από την Αθήνα, ένα χρόνο πριν από την λήξη της θητείας του, γιατί, όπως φημολογείται η Ουάσιγκτον είναι δυσαρεστημένη από το γεγονός ότι δεν απέτρεψε το νόμο  που προβλέπει τον κατ οίκον περιορισμό όσων για λόγους υγείας αποφυλακίζονται.

Προφανώς ο λόγος δεν είναι αυτός ή μόνο αυτός,  γιατί ο Πιρς είναι απλά ένας ανεπαρκής  διπλωμάτης που δεν έχει κατανοήσει την κατάσταση στην Ελλάδα, ούτε έχει κάνει αισθητή την παρουσία του  στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Το δεύτερο στοιχείο των τελευταίων ημερών είναι η επίσκεψη του Έιμος Χοκστάιν συντονιστή του Στέιτ Ντηπάρμεντ για την ενεργειακή στρατηγική. Ο εν λόγω αξιωματούχος ήρθε στην Αθήνα, όχι για να φέρει κάποια εναλλακτική επιλογή στον αγωγό που προτείνει η Ρωσία να περάσει από την Τουρκία και την Ελλάδα , αλλά για να απαγορεύσει στην Αθήνα να συνεχίσει να στηρίζει το συγκεκριμένο έργο. Ο Χοκστάιν είπε στην ελληνική κυβέρνηση ότι αν θέλει μπορεί να προμηθεύεται υγροποιημένο φυσικό αέριο από το Κατάρ ή το Τουρκμενιστάν!. Οι επεμβάσεις του Πιρς στα εσωτερικά της Ελλάδας με τρόπο σκαιό  με επίκεντρο την Ξηρό , όσο και οι επεμβάσεις του Χοκστάιν, μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω , στην εποχή που οι ΗΠΑ διόριζαν υπουργούς , στην εποχή που καθόριζαν τον τρόπο λειτουργίας των κυβερνήσεων. Η ελληνική κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό φρόντισε  να «αδειάσει» τον Χοκστάιν με την τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα –Πούτιν και την στήριξη που συνεχίζει να παρέχει στον αγωγό από την Ρωσία. Ο κ. Πιρς, στην υπόθεση Ξηρού,  δεν αρκέστηκε σε ένα διάβημα ή σε κάποιο αρνητικό σχόλιο για το νομοσχέδιο που δίνει τη δυνατότητα σε φυλακισμένους με σοβαρά προβλήματα υγείας να τίθενται σε κατ οίκον περιορισμό. Ανέδειξε το θέμα αυτό ως μείζον στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και έκανε τόσο θόρυβο στην έως τώρα αδιάφορη θητεία του στην Αθήνα, που προκάλεσε και την κοινή γνώμη , αλλά και ερωτηματικά για τα κίνητρά του.  Η ελληνική κυβέρνηση συνολικά δεν απάντησε στις διπλωματικές απρέπειες του κ. Πιρς, ίσως επειδή δεν ήθελε να οξύνει το κλίμα , αλλά η όξυνση είχε προκληθεί από τον Αμερικανό πρέσβη και όχι από την κυβέρνηση. Με αφορμή όμως το ζήτημα αυτό, μια συζήτηση με αναλυτές και διπλωμάτες για την στάση των ΗΠΑ  στα μεγάλα, όσο και κρίσιμα θέματα που αφορούν και την χώρα μας και την περιοχή, τα οικονομικά και γεωπολιτικά ζητήματα όπως και το Κυπριακό, δείχνει ότι οι ΗΠΑ έχουν μια άστατη συμπεριφορά , που προκαλεί προβληματισμό. Στο Κυπριακό, οι ΗΠΑ αφού ανέχθηκαν , αν δεν στήριξαν, την παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ , έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι είναι  αποστασιοποιημένες από τη θέση για μια δίκαιη λύση, ευνοώντας μια οποιαδήποτε λύση, πράγμα επικίνδυνο για το μέλλον. Με προτροπή των ΗΠΑ , αναφέρουν οι ίδιες πηγές, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και ο εκπρόσωπός του  στις συνομιλίες  Εσπεν Μπαρθ Αϊντα,  επιχείρησαν να εντάξουν  στην ημερήσια διάταξη το θέμα του φυσικού αερίου με συνέπεια την διακοπή των συνομιλιών από τον Νίκο Αναστασιάδη. Στη νέα φάση που θα εισέλθει το Κυπριακό με την εκλογή Ακιντζί και την επανέναρξη των συνομιλιών τις επόμενες ημέρες, διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν στείλει ένα σοβαρό δημόσιο μήνυμα ούτε δείχνουν διάθεση να πιέσουν την Άγκυρα, κατά συνέπεια αναμένεται μια ετεροβαρής στάση από την Ουάσιγκτον, στάση αρνητική για τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Την ίδια στάση τηρεί και το Λονδίνο, ενώ η Τουρκία τηρεί επιθετική στάση , στοιχεία που δεν είναι θετικά για την Ελλάδα  και την Κυπριακή Δημοκρατία.  Η πολιτική των ΗΠΑ στα  βαλκάνια είναι ανύπαρκτη τα τελευταία χρόνια. Έτσι δημιουργήθηκε ένα κενό το οποίο έχει αναλάβει να καλύψει η Γερμανία και το κάνει στο βαθμό που μπορεί και το επιτρέπει η ιστορική καχυποψία των λαών της περιοχής. Το Βερολίνο αναμειγνύεται σε όλα τα θέματα της περιοχής, όπως παλιά οι ΗΠΑ, αλλά με τρόπο που προκαλεί ανησυχία, όχι ότι οι ΗΠΑ επέβαλαν ηρεμία, το αντίθετο πολέμους προκάλεσαν. Η Γερμανία πιέζει για την ονομασία της ΠΓΔΜ, ενώ μέσω ομαδοποιήσεων προσπαθεί να ελέγξει τις βαλκανικές χώρες και πολιτικά και οικονομικά παγώνοντας ταυτόχρονα την διεύρυνση της ΕΕ προκαλώντας αναστατώσεις που τώρα είναι ορατές. Με την σύγκληση συνόδων κορυφής και υπουργικών συνόδων  με τις χώρες των δυτικών βαλκανίων, η Γερμανία και δευτερευόντως η Γαλλία και η Αυστρία προσπαθούν να κυριαρχήσουν στην περιοχή, απωθώντας, όσο αυτό είναι δυνατό την Ρωσία. Οι σχέσεις Βερολίνου –Βελιγραδίου είναι κακές εξαιτίας συνεχών όρων που θέτει η Γερμανία στην Σερβία για την ενταξιακή της πορεία , ενώ οι συνομιλίες με το Κόσσοβο έχουν βαλτώσει. Βάλτος είναι και το ίδιο το Κόσσοβο που παραπαίει και έτσι αναπόφευκτα οι Αλβανοί βρίσκουν εκ νέου καταφύγιο στον εθνικισμό και το όραμά τους, για Μεγάλη Αλβανία. Οι ΗΠΑ σχεδόν δεν επεμβαίνουν, δείχνουν να αποσύρονται, αλλά όλα μαζί δίνουν την εικόνα μιας στρατηγικού τύπου αταξίας, ιδιαίτερα ανησυχητικής για το μέλλον και μάλιστα όχι το μακρινό μέλλον. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν έχει παρατηρηθεί κάποια υψηλού κινδύνου κατάσταση που να  επιβάλλει την παρουσία και την παρέμβαση των ΗΠΑ. Ζητήματα όμως ανακύπτουν σε διμερές επίπεδο. Δηλαδή μεταξύ Αμερικανών και Τούρκων με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή και τους Τζιχαντιστές ή μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και της αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή. Σε Έλληνες διπλωμάτες δεν είναι καθόλου σαφές τι επιδιώκουν οι ΗΠΑ  στην περιοχή και κατά συνέπεια είναι δύσκολο να διακριβωθεί αν υπάρχει μία στρατηγική ή πολλές. Το βέβαιο είναι ότι η μεγάλη ανατροπή με την προσέγγιση του Ιράν, θα αλλάξει τα δεδομένα, αλλά η τελική κατεύθυνση δεν είναι σαφής. Υπό αυτό το πρίσμα η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, είναι σημαντική με βάση τις δικές μας αναλύσεις , δεν φαίνεται όμως να επηρεάζει την στρατηγική των ΗΠΑ με την έννοια ότι δεν είναι ευκρινής ο ρόλος της Ελλάδας στο νέο σκηνικό, πέρα από την πλήρη , ίσως  και υπέρμετρη χρήση της βάσης της Σούδας από τους Αμερικανούς.  Είναι βεβαίως σημαντικό η Ελλάδα να παραθέσει την δική της στρατηγική και σχέδιο , κάτι που δεν έχει γίνει, αλλά απαιτείται να γίνει. Είναι επίσης αναγκαίο, η Αθήνα να αποσαφηνίσει τις σχέσεις με την Ουάσιγκτον , τόσο σε διμερές  όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Η στάση των ΗΠΑ στα βαλκάνια επηρεάζει τα ελληνικά συμφέροντα. Η στάση των ΗΠΑ στην Ανατολή Μεσόγειο επηρεάζει καθοριστικά την ελληνική θέση στην σκακιέρα. Σε όλα αυτά, αν προστεθούν και τα ειδικά ελληνικά συμφέροντα που θίγονται από τα ανοιχτά μέτωπα με την Τουρκία, την ΠΓΔΜ, την Αλβανία και το Κυπριακό, είναι φανερό ότι η επίκληση και μόνο της γεωπολιτικής θέσης της χώρας,  δεν προοιωνίζεται ούτε γεωπολιτικό, ούτε εθνικό όφελος. Και αυτό είναι μια εκκρεμότητα που πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατό