του Σωτήρη Σιδέρη

Πιστή  στην διαχρονική θεωρία της ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα  και ο σκοπός είναι πάντα η εξουσία και σπάνια η ηθική της εξουσίας, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη  είναι απολύτως  προβλέψιμη. Μένος , πόλεμος εκτός ορίων και κανόνων όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, αλλά μόλις έγινε κυβέρνηση ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήπια στάση και  χαμηλούς τόνους. Ακριβώς επειδή φοβάται ότι θα της συμβούν αυτά που έκανε ως αντιπολίτευση. Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση το κλίμα που επιχείρησε να διαμορφώσει ο κυρίαρχος φιλοκυβερνητικός Τύπος μετά την αντιπαράθεση στη βουλή στην ώρα του πρωθυπουργού με επίκεντρο την ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα για τις τράπεζες και την διαφθορά. Σύσσωμος λοιπόν ο φιλοκυβερνητικός Τύπος , χρησιμοποιώντας ακόμη και τους ίδιους τίτλους, μας πληροφορούσε ότι ο Μητσοτάκης δεν σήκωσε το γάντι στον Τσίπρα και προτίμησε την ήπια συζήτηση και ότι δεν παρασύρθηκε από την επιθετικότητα του Τσίπρα, επειδή δεν θέλει ένταση. Παραμύθια που ούτε ο Άδωνις δεν πιστεύει.

 Υποκρισία

Διαβάσαμε πολλά σχόλια που έφθαναν στα όρια της φαιδρότητας. Διαβάσαμε για παράδειγμα ότι ενώ ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός έδειξε σημάδια «ωρίμανσης και ρεαλισμού», τώρα εγκαταλείπει αυτή την εικόνα και επιστρέφει στην λογική του κόμματος του 4%, δηλαδή στις  διαδηλώσεις και το πεζοδρόμιο.  Όλοι οι Έλληνες όμως θυμούνται ότι ο Τσίπρας αποκαλούνταν ως ο χειρότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, διαπλεκόμενος , ίδιος ο Μαδούρο, σταλινικός και ιδεοληπτικός  και ότι το μυαλό του έχει μείνει στο 15μελές.  Τα ξέχασαν; Φυσικά όχι. Τώρα απλά τους βολεύουν άλλα πράγματα.

Είναι οι ίδιες εφημερίδες και ιστοσελίδες που έχουν αποδυθεί  σε έναν άθλιο αγώνα να  πείσουν  τον ελληνικό λαό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε τη χώρα με το τρίτο μνημόνιο και την διαπραγμάτευση του 2015. Αλλά δεν θέλουν καν να συζητούν   αδιαφορούν για το αυτονόητο. Ότι τα μνημόνια ήταν η συνέπεια της χρεοκοπίας και δεν ήταν εξωγήινα. Και τα αίτια της χρεοκοπίας  είναι εκτός ατζέντας. 
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο . Το χειρότερο είναι ότι αφού επί τρία και πλέον χρόνια ωρύονταν και ζητούσαν εκλογές, κατασκεύαζαν ειδήσεις,  παραποιούσαν γεγονότα και άσκησαν μια άνευ ορίων αντιπολίτευση, τώρα δεν θέλουν εντάσεις. Υπονόμευαν την οικονομία με ψευδείς ειδήσεις, με  επιθέσεις στο εξωτερικό κατά της κυβέρνησης, με ανηθικότητα και εμπάθεια που έφθαναν σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα,  είπαν τους ΣΥΡΙΖαίους προδότες κλείνοντας το μάτι στον ακροδεξιό συρφετό των μακεδονομάχων, αλλά τώρα θέλουν χαμηλούς τόνους.
Αλήθεια;
Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αφήσει χωρίς κριτική τις ενέργειες του Χατζηδάκη για τη ΔΕΗ  προκειμένου ανεμπόδιστος να επιτελέσει το  ξεπούλημά της. Πέραν των  άλλων δηλαδή, να προσλαμβάνει το κόμμα του χιλιάδες υπαλλήλους με επιχειρησιακές  συμβάσεις φτώχειας και φυσικά με κομματικά κριτήρια.
Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείνει το στόμα και τα μάτια του στην κατάρρευση των όποιων μέτρων προστασίας των αδυνάτων και να υπογράφει τις ευνοικές πολιτικές στο παρασιτικό κεφάλαιο και τους ολιγάρχες.
Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει το στόμα και τα μάτια του στην ανηλεή φορολόγηση των αδυνάτων και στις ευνοικές ρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου, του γνωστού αεριτζίδικου κεφαλαίου, γιατί το υγιές πράγματι πρέπει να στηριχθεί.
Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να μην  επισημαίνει ότι η ακινησία στην εξωτερική πολιτική δεν είναι εθνικά συμφέρουσα και ότι απαιτείται σχέδιο και κινητικότητα.
 Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεχάσει τις αήθεις επιθέσεις σε καθημερινή βάση για τα περί Μαδούρου και Βενεζουέλας και να μην μιλάει για τους φασίστες του Μπολσονάρου , της Χιλής ή της Αργεντικής ακόμη και τους ακραίους του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος και την ταύτιση πολλές φορές της ΝΔ με  την ακροδεξιά της πτέρυγα.
   
  

Καιρός για αλήθειες

Είναι καιρός για αλήθειες. Και αυτές θα τις ακούσει ο Μητσοτάκης με την δέουσα ένταση και σκληρότητα. Γιατί σε μια σκληρή αντικοινωνική πολιτική, απαιτείται αντίστοιχη δράση . Όχι κραυγές χωρίς νόημα. Αλλά σκληρές απαντήσεις, τεκμηριωμένες θέσεις, σοβαρές προτάσεις και πολιτική συγκρότηση. Αυτή την ένταση δεν θα την αποφύγει ο Μητσοτάκης. Είναι ο ίδιος τρόμος που κυρίευσε τον πατέρα του όταν έγινε πρωθυπουργός και είχε νομίσει  τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης  ότι όλη η Ελλάδα θα έπαιρνε χάπια ιδεολογικού κατευνασμού για να λεηλατήσει η δεξιά το κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και φυσικά ηττήθηκε. Και χρειάστηκαν χρόνια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και μια χρεοκοπία για να αποσαρθρώσουν το κοινωνικό κράτος.  Τώρα έχει μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως μοναδική δύναμη αντίστασης, αν φυσικά ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθήκον όχι μόνο να διαγράψει από την καθημερινότητά του την εσωστρέφεια και να συνέλθει, αλλά να αναγκάσει τον Μητσοτάκη τη ΝΔ και τους υπουργούς του να μην  μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ. Να  έχουν εφιάλτες κάθε φορά που ο γνωστός Άδωνις νομοθετεί, που ο Βορίδης νουθετεί, που ο Χατζηδάκης πουλάει, που η Ντόρα Μπακογιάννη  παριστάνει το άλλο πρόσωπο του Ιανού, που ο Δένδιας ψάχνει να βρει τι συμβαίνει στο Αιγαίο, το ΝΑΤΟ , τα βαλκάνια και ακόμη δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει.
Κυβέρνηση σημαίνει δράση, αντιπολίτευση σημαίνει αντίδραση. Είναι μακριά νυχτωμένοι στη ΝΔ , αν νομίζουν ότι στην ταξική και αντικοινωνική τους δράση δεν θα υπάρξει αντίδραση. Φυσικά η αντίδραση καθυστερεί καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εγκλωβισμένος στον οργανωτισμό του και δεν μπορεί να βρει τον βηματισμό του. Ακόμη και αν καθυστερεί ο Τσίπρας, η Αριστερά θα τον βρει. Γιατί η αριστερά είναι από τη φύση της κινηματική και ευρηματική, ακόμη και όταν λάθη, βρίσκει τον τρόπο να ανασυγκροτείται. Κυρίως με ιδεολογικούς  και προγραμματικούς όρους και μετά με οργανωτικούς.