του Σωτήρη Σιδέρη 

Ανησυχητικές ενδείξεις για την  εξέλιξη των σχέσεων της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά και σε διμερές επίπεδο με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ εμφανίζονται στον ορίζοντα. Σοβαρό μερίδιο ευθύνης έχει η κυβέρνηση , εξαιτίας της  αδυναμία της να εφαρμόσει ένα συνολικό διπλωματικό σχέδιο και να καθορίσει τα όρια συμβιβασμών, τα όρια των παραχωρήσεών της , αλλά και να καταστήσει διεθνώς σαφείς τις απαιτήσεις της, τόσο στην ΕΕ , όσο και στο ΝΑΤΟ πριν βρεθεί στη μέση μιας πολιτικής καταιγίδας.
Οι σχέσεις με την Τουρκία οξύνονται με τον τουρκικό εθνικισμό να εμποτίζεται πλέον με πρωτόγνωρη επιθετικότητα που θα γίνει ίσως ανεξέλεγκτη όσο πλησιάζουμε τις προεδρικές εκλογές του 2019, όμως σε αυτά θα επανέλθουμε σύντομα. Προς το παρόν η ελληνική κυβέρνηση , έχοντας υποταχθεί πλήρως στην μικροπολιτική διπλωματία του ΥΠΕΞ , βρίσκεται αντιμέτωπη με πολυεπίπεδη κρίση, αν άμεσα δεν γίνουν διορθώσεις.

Στο θέμα της ΠΓΔΜ, η κυβέρνηση δεν έχει καταστήσει σαφές σε κανένα επίπεδο, ενδοκυβερνητικό, εσωκομματικό, και κοινοβουλευτικό ότι ενδεχόμενη συμφωνία με τα Σκόπια για το όνομα περιλαμβάνει και την αλλαγή του συντάγματος της γειτονικής χώρας, διαφορετικά , δεν υπάρχει συμφωνία. Αν δεν υπάρξει αλλαγή του συντάγματος, ούτε ο αλυτρωτισμός αντιμετωπίζεται , ούτε μία ονομασία έναντι όλων μπορεί να υπάρξει αν δεν καταργηθεί η συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ήδη η κυβέρνηση έπρεπε να έχει διαμηνύσει στο ΝΑΤΟ τις κόκκινες γραμμές της.  Ταυτόχρονα οφείλει να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση ότι υποστηρίζει πλήρη επίλυση της διένεξης , δηλαδή ονομασία, αλλαγή συντάγματος, παράγωγα κλπ .Ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς αδυνατώντας να παρουσιάσει μια συνολική εθνική στρατηγική επιδίδεται σε τακτικισμούς ανάλογα με την ημέρα και τις επίκαιρες εξελίξεις , οδηγώντας τα πράγματα σε αδιέξοδο όπως σύντομα θα επιβεβαιωθεί.
Κρίσιμης σημασίας είναι  όμως και η στάση της Ελλάδας στην ΕΕ καθώς όλα δείχνουν ότι στην έκθεση της Επιτροπής που θα δοθεί στη δημοσιότητα το Μάρτιο, θα υπάρχει εισήγηση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ-ΠΓΔΜ και ΕΕ -Αλβανίας. Τον Ιούνιο προβλέπεται ότι θα τεθεί στη σύνοδο κορυφής, δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα με την κορύφωση των διαπραγματεύσεων για το όνομα . Ο Α. Τσίπρας δεν θα είναι εύκολο να διαχειριστεί δύο αρνήσεις (ΕΕ και ΝΑΤΟ), δεν δείχνει και έτοιμος, κάθε άλλο, να προσέλθει στους δύο οργανισμούς με ένα σταθερό σχέδιο. Ο ΥΠΕΞ δεν δείχνει να συνδέει τις εξελίξεις, γενικότερα δείχνει ανεπαρκής να ξεφύγει από τις ιδεοληψίες του, ότι θεωρητικά τα λύνει όλα και στην πράξη οδηγεί την εξωτερική πολιτική σε κινούμενη άμμο.
Την στιγμή που μια σοβαρή τακτική θα έπρεπε να είχε ήδη οδηγήσει τους αρχηγούς των κομμάτων στο Μέγαρο Μαξίμου για ενημέρωση και να υπάρχει ανοιχτή γραμμή και διαρκής επαφή ώστε να μπει όλο το πολιτικό σύστημα στο παιχνίδι, ο ΥΠΕΞ και ο πρωθυπουργός  οδηγούνται στην αυτοαπομόνωση και γίνονται ευάλωτοι στην κριτική που σύντομα θα οξυνθεί . Ίσως και να το επιδιώκουν , δηλαδή το Plan B  να είναι η επίρριψη ευθυνών, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αλλά αυτή η τακτική θα παγιδεύσει και την ίδια την κυβέρνηση. Αν η κυβέρνηση δεν είναι ικανοποιημένη από τις διαπραγματεύσεις αποτελεί ερώτημα τι θα κάνει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχοντας απέναντί της και τους δύο οργανισμούς. Η επιδίωξη συγκρότησης ενός ισχυρού συμμαχικού μετώπου δεν εκφράστηκε ποτέ, κατά συνέπεια φοβούμαστε ότι η κυβέρνηση θα απομονωθεί.
Η ΝΔ, ούτε και η κυβέρνηση δείχνουν  διάθεση να αντιπαρατεθούν με την σκοτεινή πλευρά της εκκλησίας, δημάρχων και ακροδεξιών παραγόντων στη Βόρεια Ελλάδα που θα παίξουν τα δικά τους παιχνίδια. Όμως είναι άλλο το επίπεδο ευθύνης της κυβέρνησης και άλλο της αντιπολίτευσης. Αν δεν υπάρξει κοινό μέτωπο έναντι όλων αυτών των παραγόντων , το σκηνικό θα διολισθήσει σε εικόνες του 90-93 και θα ευθύνεται πρώτα η κυβέρνηση, μετά όλοι οι άλλοι. Ας σημειωθεί ότι πληροφορίες κάνουν λόγο για περίεργο παιχνίδι των Ρώσων που δεν θέλουν ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και μέσω του Ιβάν Σαββίδη και άλλων στη Βόρειο Ελλάδα (που δεν θέλουν και πολύ να κινηθούν) θα προκαλέσουν ένταση και αναστάτωση με στόχο να μην υπάρξει συμφωνία. Κατά συνέπεια η κυβέρνηση όφειλε ήδη να στείλει τα κατάλληλα μηνύματα, όπως και η αντιπολίτευση. Η σιωπή τους, δεν είναι καλός οιωνός.
         

Η Αλβανία

Το δεύτερο επίσης σημαντικό μέτωπο, στο οποίο ουδείς αναφέρεται είναι το μέλλον των ελληνοαλβανικών σχέσεων και η πορεία των Τιράνων προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η έκθεση προόδου της Επιτροπής θα εισηγείται σύμφωνα με πληροφορίες την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και της Αλβανίας. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συναινέσει χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα. Επίσης , η Αθήνα προσδοκά, σχεδόν παρακαλά για χειρονομίες καλής θελήσεων εκ μέρους των Τιράνων για να ψηφίσει υπέρ των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, διαφορετικά θα έχει πρόβλημα. Όμως και εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα και ο ΥΠΕΞ αποκρύπτει όπως πάντα την αλήθεια.
 Η Αλβανία πιέζει για άρση του εμπολέμου καθεστώτος με ψήφισμα από τη βουλή. Ο Ν. Κοτζιάς είχε χαρακτηρίσει ιστορική ανοησία την ύπαρξή του. Όμως ιστορική ανοησία είναι και το γεγονός ότι ο ΥΠΕΞ δεν αναφέρει ποτέ τα ανταλλάγματα που ζητά ο ίδιος και η κυβέρνησή του, γιατί αν αρθεί το καθεστώς εμπολέμου χωρίς ανταλλάγματα, ο ΥΠΕΞ θα είναι ο ιστορικά ανεπαρκής.
Αφού η Αλβανία θέλει να κλείσουν οριστικά οι εκκρεμότητες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το αντάλλαγμα που μπορεί να ζητήσει η Αθήνα είναι η γραπτή δήλωση- δέσμευση και απολογία των Τιράνων ότι δεν υφίσταται Τσάμικο ζήτημα. Ότι την επόμενη φορά που θα εμφανιστούν χάρτες με την Αλβανία μέχρι την Πρέβεζα θα ασκούνται διώξεις βάσει νόμου που θα ψηφιστεί και θα θεωρείται αδίκημα . Αν δεν δοθεί ένα τέλος στα περί Τσαμουριάς η κρίση έρχεται από το μέλλον . Τώρα είναι η ευκαιρία να κλείσει το κεφάλαιο αυτό, ρητά και απόλυτα.
Αν δεν υπάρξει τέτοιου είδους αντάλλαγμα όπως και σαφείς γραπτές δεσμεύσεις για την προστασία των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας και επανάληψη της άκυρης απογραφής του 2012, η Αθήνα δεν θα μπορεί να συναινέσει. Η ακατάσχετη μυθολογία του Ν. Κοτζιά περί καθημερινών θριάμβων πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί με ένα ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο σχέδιο. Στο τέλος της ημέρας απολογείται ο πρωθυπουργός. Η διέξοδος εν μέσω υποχωρήσεων είναι μια πολύ επιτυχημένη πολιτική για τους Αμερικανούς ή τους Γερμανούς που θα χειροκροτήσουν, όχι όμως για την Ελλάδα.
Όλοι εύχονται να υπάρξουν έντιμοι συμβιβασμοί και η Ελλάδα να πορευθεί στο μέλλον με κύρος, αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αν τα πράγματα δεν πάνε έτσι, δεν αποκλείεται να χαθεί ο έλεγχος και να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις, εκτός προγράμματος , που θα κατεδαφίσουν την κυβέρνηση και να προκαλέσουν νέα κρίση στο πολιτικό –οικονομικό σύστημα της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες.