Ηταν δύσκολος έως εδώ ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Όχι τόσο για να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, όσο για να μπορέσει να μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα και μία κυβέρνηση, που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της χώρας. Ο δρόμος από δω και μπρος είναι απείρως δυσκολότερος Έχοντας στον σβέρκο μας τους κάθε είδους Σόϊμπλε (δηλαδή μια τραπεζική ευρωπαϊκή ελίτ, πρωτίστως γερμανική) που επιμένουν στην λιτότητα και στην αφαίμαξη πόρων από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους (κοινωνικά και διακρατικά), η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να κάνει αυτό που δεν έκανε. Να ανασυγκροτήσει την παραγωγική της βάση και το το κράτος της. Η συζήτηση αργά, αλλά εμφανώς, επιστρέφει στην λεγόμενη καθημερινότητα, στα θέματα της γραφειοκρατίας, του κρατισμού, του πελατειακού κράτους και τόσων ακόμα παθογενειών, που στάθηκαν αιτίες για να φτάσουμε στην χρεοκοπία.

Αυτή την συζήτηση ούτε μπορεί ούτε και πρέπει να την αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός έχει αρχίσει να φωνάζει στους υπουργούς του για την ανάγκη να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα και συγχρόνως την λειψή παραγωγικότητα

Ο Αλέξης Τσίπρας επαναφέρει την συζήτηση στο θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Της συζήτησης που έμεινε και πάλι κενό γράμμα λόγω της χρεοκοπίας και των μνημονίων.

Οι δανειστές και η πολιτική ελίτ της Ελλάδας, ασχολήθηκαν και ασχολούνται με "πτώχευση" του ελληνικού κράτους στο όνομα της μετέπειτα ανάπτυξης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σ αυτή την διαμάχη και ασχολείται και η κυβέρνηση του με το θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Στα επτά αυτά χρόνια τα περί ανάπτυξης που λένε οι εντός και εκτός , είναι απλώς λόγια. Οι πτωχευτικές διαδικασίες δεν εμπεριέχουν κάτι το αναπτυξιακό.

Επιστροφή στις εκκρεμότητες

Η χώρα όμως με μνημονιακό ζυγό ή και χωρίς αυτόν , πρέπει να επιστρέψει στις εκκρεμότητες της, για να τις καλύψει. Και εδώ ερχόμαστε στα δύο κορυφαία ζητήματα:

1. Ανασυγκρότηση του κράτους ώστε να καταστεί λειτουργικό, κοινωνικό και συγχρόνως χρήσιμο για τους δημιουργικούς ανθρώπους (Ανάπτυξη).

2. Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα θέματα αυτά είναι μονόδρομος. Και είναι χαραγμένος από τις φιλελεύθερες οικονομικές λύσεις. Εκφράζονται πρωτίστως σήμερα από το τμήμα ΝΔ που ακολουθεί τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Με όλες τις ελληνικές ιδιομορφίες και ασυνέπειες, διότι συγχρόνως εκφράζουν την επιστροφή στην κυβέρνηση.

Υπάρχει και η Κεντροαριστερά και Αριστερά που (ενοχικά σχεδόν) προσπαθεί να αρθρώσει το δικό της δρόμο που συμπεριλαμβάνει την κοινωνία. Διότι ανάπτυξη χωρίς την αναστήλωση της κοινωνίας δεν θα προκύψει. Εκφράζεται κυρίως από τα κυβερνητικά κόμματα, αλλά υπάρχουν δυνάμεις και στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ που σήμερα δεν εκφράζονται δυναμικά.

Ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνηση του έχει ήδη χαράξει πολιτικές προστασίας των αδύναμων και αναστήλωσης του κοινωνικού κράτους (Υγεία, Παιδεία) με όσους πόρους έχει προς το παρόν στην διάθεση του.

Η κυβέρνηση όμως καλείται πλέον να αντικρίσει κατάματα τα δυο βασικά ζητήματα, κράτος και παραγωγική ανασυγκρότηση ή τον μύθο των επενδύσεων και το τέρας της γραφειοκρατίας

Ο μύθος των επενδύσεων

Με κραυγές οι κάθε επιπέδου εκσυγχρονιστές, μεταρρυθμιστές , ευρωπαϊστές, μιλάνε για τις επενδύσεις. Είναι όλοι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην αποβιομηχανοποίηση, που εδραίωσαν μια οικονομία που κατά 60% ήταν μέσα και γύρω από το κράτος, που θεσμοθέτησαν και νομοθέτησαν την γραφειοκρατία και τον πελατειασμό. Είναι όλοι αυτοί που άφησαν τη χώρα χωρίς ΕΝΑ επενδυτικό εργαλείο. Η χώρα πριν μπει στην χρεοκοπία, δεν είχε Κτηματολόγιο, Δασολόγιο, Βιομηχανικά Πάρκα ή Επενδυτικές Τράπεζες. Όλα τα παραπάνω εμποδίζουν να έρθουν οι επενδύσεις (που υποτίθεται ότι φράζει ο ΣΥΡΙΖΑ). Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, είναι υποχρεωμένη να τελειώσει το Κτηματολόγιο και το Δασολόγιο, να προκηρύξει σήμερα την δημιουργία βιομηχανικών πάρκων, χώροι με όλες τις υποδομές (δίκτυα, λήμματα, άδειες κλπ), ώστε η παραγωγή την επομένη της εγκατάστασης των μηχανημάτων. Είναι υποχρεωμένη να δει άμεσα την δημιουργία επενδυτικών τραπεζών που θα πουλάνε τεχνογνωσία και τεχνολογία και όχι δάνεια με υποθήκες τα σπίτια και τα χωράφια. Έτσι θα έρθει η σύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή. Δια της αναζήτησης (αγοράς) γνώσεων που παράγουν τα πανεπιστήμια

Οι κραυγές των δήθεν ευρωπαϊστών είναι υποκριτικές και κυρίως αναχρονιστικές Διότι πουλάνε και πάλι παραμύθι πελατειακό, τρομοκρατώντας ιδεολογικά.

Στην πραγματικότητα οι υπέρμαχοι των επενδύσεων, κοιτάνε μόνο προς την δημόσια περιουσία η οποία ήδη έχει φύγει από το κράτος (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι). Δεν έχουν μείνει και πολλά να δοθούν. Την ίδια στιγμή θα αρχίσουν να φωνάζουν για τον αφελληνισμό των επιχειρήσεων, επειδή η αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους (κόκκινα δάνεια) οδηγεί στην αλλαγή ιδιοκτησίας μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων Όμως αυτό έπρεπε η πολιτική και οικονομική ελίτ  να το σκεφθεί πριν το 2010. Τώρα ....χάσαμε.

Επενδύσεις θα γίνουν αν δημιουργηθούν επενδυτικά εργαλεία και φυσικά να υπάρξει κεντρική συνεννόηση κράτους και ιδιωτών για κεντρικές μεγάλες επιλογές. Ο ΣΕΒ π.χ. αντί να κάνει πολιτική, ας μας πει 3-4 βασικές κατευθύνσεις Διότι το δώσε και μένα μπάρμπα δεν υπάρχει πια. (Παρεπιμπτόντως όσοι έχουν πάρει φιλέτα πρέπει τώρα να βάλλουν και τα λεφτά. Διότι το κράτος δεν έχει να τους ξαναδώσει).

Είναι μύθος ότι θα γίνουν επενδύσεις επειδή κάποιος δηλώνει υπέρμαχος των επενδύσεων.

Το τέρας της γραφειοκρατίας

Η κυβερνητική πλειοψηφία ενοχικά κοιτάζει προς το κράτος, διότι δεν θέλει να κάνει απολύσεις. Και όλα τα κόμματα έχουν το ίδιο πρόβλημα για πολλούς λόγους. Ακόμα και ο Κ. Μητσοτάκης αλλάζει την ρητορική του.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι απολύσεις αλλά η αλλαγή δομών και λειτουργίας του κράτους. Οι αντιδράσεις είναι δεδομένες. Διότι όσοι έχουν μάθει να δουλεύουν με ένα τρόπο ( κάποιοι να μην δουλεύουν καθόλου) , αντιδρούσαν και θα αντιδρούν εκβιάζοντας την πολιτική ηγεσία. Όμως δεν υπάρχει χρόνος. Πρέπει και αυτοί να καταλάβουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να γίνουν αλλαγές. Αλλιώς θα τα χάσουν όλα -ακόμα και την μονιμότητα

Είναι η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία που μπορεί να χρησιμοποιήσει και το ιδεολογικό της οπλοστάσιο ώστε να είναι οι ίδιοι οι δημόσιοι λειτουργοί πρωτεργάτες των αλλαγών.

Η κυβέρνηση έχει νόμο αξιολόγησης αλλά αξιολόγηση δεν γίνεται.

Η κυβέρνηση μπορεί να κλείσει δεκάδες αν όχι εκατοντάδες διευθύνσεις και οργανισμούς, χωρίς κανένα κόστος. Όχι πως έτσι θα έρθει η ανάπτυξη αλλά θα δοθεί το σύνθημα της νέας εκκίνησης, της νέας κατεύθυνσης.

Είναι η σημερινή κυβέρνηση που έχει την ευκαιρία να χαράξει μια νέα πορεία για την χώρα.

Ο δρόμος είναι δύσκολος, γιατί οι αλλαγές θέλουν συγκρούσεις. Και με δεδομένο το φορτίο των χρεών, των δανειστών, της ευρωπαϊκής ελίτ που θα απομυζά πόρους από τη χώρα μας.

Η σημερινή κυβέρνηση είναι η μόνη που συγκρούστηκε με τους έξω και με τους μέσα. Και φοβάται ότι κάθε νέα σύγκρουση, φέρνει τον λαό σε δύσκολη θέση.

Υπάρχει όμως ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο. Και πάνω απ όλα ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να φοβηθεί τον ελληνικό λαό.