Ομιλία στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Η βάρβαρη ρωσική εισβολή και ο πόλεμος οδηγούν τον κόσμο σε ένα νέο ιστορικό κύκλο. Ενδεχόμενο πλέον, ακόμα και το αδιανόητο: ο πυρηνικός αφανισμός δίπλα στην κλιματική κρίση, που η αντιμετώπισή της μοιάζει να θάβεται κάτω από τα ερείπια του πολέμου. Αυτή τη συγκυρία πρέπει να αποκρυπτογραφήσει η δική μας, ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά. Σωστά ο Πρόεδρος συνόψισε στο δίλημμα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα τα επίδικα της εποχής μας. Καθήκον του Συνεδρίου μας να βαθύνει τη σοσιαλιστική στρατηγική σε όλους τους τομείς για να μη μείνει η φράση, ένα εύρημα της στιγμής.

Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα σημαίνει να σπάσουμε το κέλυφος του κομματικού μας μικρόκοσμου. Εκεί έξω ο πραγματικός κόσμος αγωνιά για τον πόλεμο, την ακρίβεια, τις ανοιχτές πληγές των μνημονίων και της πανδημίας. Αυτός ο κόσμος, περιμένει από εμάς να βγούμε ενωμένοι στα ανοιχτά πεδία των αγώνων για την Ειρήνη με μια μεγάλη Μαραθώνια πορεία στις 22 Μαΐου, την επέτειο της δολοφονίας Λαμπράκη. Περιμένει τι θα κάνουμε για την ακρίβεια, για την αύξηση μισθών, όχι μόνο του κατώτατου, αλλά και τη θέσπιση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, ένα εμβληματικό σχέδιο νόμου που προτείνω να επεξεργαστούμε και να καταθέσουμε αμέσως μετά το Πάσχα.

Η νεοφιλελεύθερη υπερδεξιά κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι φανατικά αφοσιωμένη στην ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος, δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Μια τέτοια κυβέρνηση όμως δεν θα πέσει σαν ώριμο φρούτο! Εμείς και τα κινήματα θα την ρίξουμε!

Να πούμε τώρα τα πράγματα με το όνομά τους για το καρτέλ στην ενέργεια: Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Περιστέρης, Μυτιληναίος, ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ. Να καταργηθεί το χρηματιστήριο ενέργειας που οδηγεί σε καταλήστευση του λαού και σε άνομα υπερκέρδη. Να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο οι χρυσοπληρωμένοι από το λαό οδικοί άξονες, να αρθεί η ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ και ΔΕΔΔΗΕ, να τεθεί υπό δημόσιο έλεγχο μια μεγάλη συστημική τράπεζα. Να φορολογηθεί ο μεγάλος πλούτος. Να μπει πλαφόν στον ανώτατο μισθό, όπως πρότεινε ο Μελανσόν. Να αυξήσουμε τη φορολογία των μερισμάτων που αδικαιολόγητα μειώσαμε στο 10% και εξαφάνισε σχεδόν στη συνέχεια ο Μητσοτάκης με 5%. Εμείς να έχουμε την πολιτική πρωτοβουλία κι όχι να περιμένουμε από το ΣτΕ να μας πει τι να κάνουμε, όπως με την απόφαση για τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού.

Οι εκλογές θα κριθούν από το ποιος θα θέσει αυτά, τα πραγματικά διακυβεύματα. Έτσι μόνο ανατρέπεται η πολιτική ηγεμονία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Έτσι θα μπουν προ των ευθυνών τους οι άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις, όπως σωστά είπε ο σ. Τσίπρας. Για την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον σχηματισμό αριστερής- προοδευτικής κυβέρνησης, την πρώτη Κυριακή με απλή αναλογική.

Οι ιστορικές εξελίξεις διαλύουν μύθους και στερεότυπα. Η διαβόητη «κανονικότητα» θα εξακολουθήσει να είναι η εξαθλιωμένη, και στερημένη νοήματος, ζωή για πλατιές λαϊκές μάζες. Η δήθεν «ηπιότερη εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού» είναι ψευδαίσθηση. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός είναι από μόνα τους νέα Μνημόνια. Εδώ πρέπει να εισβάλει αποφασιστικά η δική μας στρατηγική.

Νέα ρύθμιση χρέους, σταθερή εναντίωση στον πόλεμο και τους υπερεξοπλισμούς, πολιτική ειρήνης και συνεργασίας, διάλογος για αμοιβαία επωφελή συμφωνία με την Τουρκία και για από κοινού προσφυγή στη Χάγη στο πνεύμα που οδήγησε στις Πρέσπες, ανασυγκρότηση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, αντιμετώπιση των ανισοτήτων, παραγωγική ανασυγκρότηση, δίκαιη πράσινη μετάβαση, ενεργειακή πολιτική χωρίς νέες εξορύξεις, διαρκές όχι στην πυρηνική ενέργεια, διεύρυνση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των γυναικών και όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, προσφυγικό, πολιτικές για τη στέγη και τη δουλειά των νέων - αυτά είναι μερικά από εκείνα που θα κρίνουν την έκβαση των εκλογών και το μέλλον της χώρας. Περιέχονται εξάλλου στις 6 δεσμεύσεις που παρουσίασε ο Πρόεδρος, αν και χρειάζονται ισχυρή οικολογική ενίσχυση.

Κάτι ακόμα: για να αποκτήσουμε νέα σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία οφείλουμε να μιλήσουμε καθαρά για τους μνημονιακούς καταναγκασμούς. Το συνέδριο είναι ο χώρος για την αναγκαία αυτοκριτική. Δεν είναι μόνο οι καταναγκασμοί τους οποίους υπαινίχθηκε χτες ο σ. Τσίπρας, αλλά και αυτά που δεν κάναμε ή ανεχτήκαμε παρά τις δεσμεύσεις μας. Μιλώ, για παράδειγμα, για τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, για τα ΜΜΕ και την ΕΡΤ, τις εξορύξεις, τον East Med, την ασυδοσία του Καμένου αλλά και άλλα, μαζί με συμπεριφορές που έπληξαν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Θέλω να κάνω ξεχωριστή αναφορά στην πανδημία που με 70 νεκρούς την ημέρα θέλουν να μας πείσουν ότι έχει τελειώσει. Δώσαμε μεγάλη μάχη για τον εμβολιασμό, τις πατέντες, τη στήριξη του ΕΣΥ. Και θα ήμασταν ακόμα πιο αποτελεσματικοί αν δεν υπήρχαν κάποιες φάλτσες φωνές στο θέμα των εμβολίων, που επιχείρησε να εκμεταλλευτεί η πιο αποτυχημένη κυβέρνηση της Ευρώπης στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Να πω επίσης ότι προβληματίζει η εξαφάνιση του Προσφυγικού και των εγκληματικών επαναπροωθήσεων στο Αιγαίο και τον Έβρο από τον κεντρικό πολιτικό λόγο του Προέδρου μας. Στο συναξάρι των αγώνων και των ηρώων μας έχουν θέση οι αγώνες των προσφύγων για καλύτερη ζωή.

Το «γαλλικό παράδειγμα» είναι διδακτικό. Παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις περιθωριοποιήθηκαν. Η αντιπαράθεση συνοψίστηκε στο ριζοσπαστισμό τριών αντίπαλων ταυτοτήτων, με φόντο την κοινωνική φυσιογνωμία της κοινωνίας. Ο Μελανσόν με πλειοψηφική εκλογική καταγραφή στους νέους, στους φτωχότερους πολίτες και τις μεγάλες πόλεις, ανέδειξε τη δυναμική της αριστερής, ριζοσπαστικής ατζέντας. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αλλά δημοκρατική λαϊκότητα.

Αυτή τη δύναμη, το δημοκρατικό ριζοσπαστισμό της Αριστεράς, δεν την εγκαταλείπουμε για να κυνηγήσουμε τη χίμαιρα ενός απροσδιόριστου κέντρου, που συμπιέζεται μάλιστα σε συνθήκες κρίσης. Να μην ενσωματωθούμε στην κανονικότητα της κρίσης, των υπερεξοπλισμών των RAFALE και των F-35, των ιδιωτικοποιήσεων ακόμη και του δικού μας Μνημονίου, των επενδύσεων τύπου Ελληνικό ή Fraport, των ξεπερασμένων πολιτικών προτύπων του παλιού δικομματισμού.

Σας καλώ να μην διαβάζουμε λάθος τη συγκυρία. Να μην προχωρήσουμε σε μια στρατηγικού χαρακτήρα μεταμόρφωση του πολιτικού μας υποκειμένου με οδηγό τον αρχηγισμό, τη ρευστοποίηση της κομματικής μας συγκρότησης και έναν ανερμάτιστο πολυσυλλεκτισμό, που υποκλίνεται βαθιά στον κυβερνητισμό και στην εξουσία ως αυτοσκοπό. Η μετάλλαξη που δρομολογήθηκε από το βράδυ των εκλογών πόσο έχει συμβάλλει στην ενίσχυση της πολιτικής μας δυναμικής; Πόσο συνέβαλαν τα διορισμένα όργανα ή η κατάργηση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ; Μας βοήθησε ή μας έβλαψε η αμφισβήτηση της ανάγκης να υπάρχει η ΑΥΓΗ και το Κόκκινο; Γιατί η ραγδαία φθορά της ΝΔ δεν έχει ακόμη δημιουργήσει ισχυρό ρεύμα νίκης υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Θα το πετύχουμε αντιγράφοντας τις διαδικασίες των συστημικών κομμάτων για την εκλογή αρχηγού;

Έχω εκθέσει δημόσια και επανειλημμένα την άποψή μου. Σε μια συγκυρία που η πολιτική αντιπαράθεση έχει όλο και πιο πολύ τον χαρακτήρα της σύγκρουσης των πολιτικών ιδεολογιών και των ισχυρών ταυτοτήτων, δεν πρέπει να επιλέξουμε την αποϊδεολογικοποίηση και την ασπόνδυλη ταυτότητα. Θα το πληρώσει και η Αριστερά και η κοινωνία. Σε μια τέτοια προοπτική το Συνέδριό μας έχει ιστορικό καθήκον να πει ένα δυνατό ΟΧΙ!

Να βρούμε ξανά τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Της ισχυρής Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής ταυτότητας. Της μεγάλης διεύρυνσης της πολιτικής μας απήχησης στις εργαζόμενες τάξεις, στα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, στις κατώτερες μεσαίες τάξεις. Στον κόσμο της αποχής και στους απογοητευμένους ,ακόμη κι από το δικό μας κόμμα. Στη νεολαία, τα κινήματα και τα πολιτικά και πολιτισμικά σκιρτήματά της, που πιστεύω ότι με συνέπεια και επάρκεια εκφράσαμε στο χώρο της Παιδείας, και μπράβο γι’ αυτό στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, στο Τμήμα Παιδείας, στην ΕΠΕΚΕ και όλες τις εκπαιδευτικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τα συνδικαλιστικά μας στελέχη.

Ένας ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστικός και ανανεωτικός, ένα μεγάλο κόμμα αγώνων και διακυβέρνησης, ένα κόμμα ενεργών μελών και όχι ψηφιακών εγγραφών, πελατών βουλευτικών γραφείων ή ψηφοφόρων συνεδριακής χρήσης. Χωρίς δάνεια και εισπηδήσεις σε άλλες πολιτικές παραδόσεις. Με εμπιστοσύνη στην πολιτική διαδρομή και προσφορά της Αριστεράς στον τόπο. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ αξίζει να ξανακυβερνήσει την Ελλάδα. Για να είναι η δεύτερη φορά Αριστερά πολύ καλύτερη από την πρώτη.