Του Στράτου Βαλτινού

Όταν ο υπουργός Επικρατείας  Γεραπετρίτης ορίζει ως όριο άμυνας τα 6 ν.μ παραιτούμενος  από την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων , γιατί να το κάνει η Γαλλία; Όταν η κυβέρνηση αρνείται να υπερασπιστεί το νόμο Μανιάτη  για τα εξωτερικά όρια της ΑΟΖ, που ψήφισε και η ΝΔ και κατατέθηκε και στον ΟΗΕ , γιατί να υπογράψει η Γαλλία την υπεράσπισή τους. Όταν το ελληνικό ναυτικό δεν αποτρέπει το Ουρούτς Ρέις στα όρια των χωρικών υδάτων γιατί να το κάνει το γαλλικό ναυτικό 150 ν.μ. μακριά από το Καστελλόριζο ή στην Κύπρο;

Δεν πρόκειται καν για ετεροβαρή συμφωνία. Είναι μια συμφωνία που συντάχθηκε στη γραμμή Μητσοτάκη –Γεραπετρίτη , το δίδυμο που παραιτήθηκε ενώπιον του Ουρούτς Ρέις  από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας . Η αντίθεση είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όπως ορίζονται στο διεθνές δίκαιο, πέραν των 6ν.μ , κάτι που ήδη έχουν κάνει πολλές χώρες στον κόσμο , το κάνει και η  Τουρκία με τον στόλο της , αλλά  όχι ο Μητσοτάκης . Αυτό θα έδινε νόημα σε μια  συμφωνία.  Οι λογικοί εξοπλισμοί είναι αναγκαίοι όταν συνδυάζονται με διπλωματική στρατηγική.  Επομένως το μόνο που μένει να υπερασπιστεί είναι οι εξοπλισμοί  και μάλιστα χωρίς την αναγκαία διαφάνεια, ιδιαίτερα όσον αφορά τα RAFALE.
Αλλά οι εξοπλισμοί δεν λύνουν πολιτικά προβλήματα. Αυτό το κάνει η διπλωματία. Και οι ανταγωνισμοί είναι σαν τον σκύλο που κυνηγά την ουρά του. Δεν την πιάνει ποτέ. Η Ελλάδα μια χώρα σε βαθιά οικονομική κρίση και με δυσθεώρητο δημόσιο χρέος δεν μπορεί να μπει στην λογική των εξοπλισμών. Γιατί η επόμενη αγορά της Τουρκίας θα είναι πιο ισχυρή και η  Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει κλπ.

Ο πατριωτισμός είναι μια μεγάλη ιδέα και αφορά την πίστη στην δημοκρατία, την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την υπεράσπιση των συνόρων φυσικά, την ανάπτυξη, την κοινωνική αλληλεγγύη, την κοινωνική συνοχή, την ευημερία. Αλλά και τον ειρηνικό δρόμο για την επίλυση των διαφορών. Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός αρνείται να συναντήσει τον Ερντογάν στη Νέα Υόρκη , στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, δεν ακούγεται φυσιολογική εξέλιξη η αγορά όπλων; Όταν όλα τα άλλα υποβαθμίζονται για να τονιστεί η αξία των εξοπλισμών,  υποτίθεται ως πατριωτική κίνηση, τότε είναι βέβαιο ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος δρόμους.
Η διολίσθηση στον εξοπλιστικό πατριωτισμό, είναι ένα ακόμη κρούσμα πατριδοκαπηλείας.  Και αυτό πρέπει να αποκαλυφθεί και να καταπολεμηθεί και εντός και εκτός βουλής.