Του Στράτου Βαλτινού

Τι σημαίνει «συνταγματικός αποχριστιανισμός της πολιτείας;» Εξαρτάται ποιος και γιατί το λέει Συνήθως το λένε οι φανατικοί της Εκκλησίας που ταυτίζουν την Ελλάδα με την Εκκλησία με στόχο φυσικά να μην αλλάξει τίποτα στα προνόμιά τους, διαστρεβλώνοντας πάντα θέσεις , για να έχουν το συμπέρασμα που θέλουν. 

Η αντίληψη για τον ρόλο της Εκκλησίας και τον σφικτό εναγκαλισμό της με το κράτος, συντηρείται σε κύκλους της Εκκλησίας και βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κυρίως στους φανατικούς, αλλά και σε όσους συντηρούνται από αυτούς τους μηχανισμούς, οικονομικά, κωνικά, ακόμη και επαγγελματικά.  
Η συζήτηση ανέκυψε και πάλι με διαστρέβλωση δηλώσεων του Νίκου Φίλη που ακριβώς λόγω των δημοκρατικών αντιλήψεών του για τις σχέσεις Κράτους  -Εκκλησίας είναι μόνιμος στόχος αυτών των φανατικών. Που βρίσκουν όμως πρόσφορο έδαφος σε ΜΜΕ της επιρροής Μαρινάκη που προβάλλει , καθόλου τυχαία συχνά τον ακροδεξιό, σκοταδιστικό και ρατσιστικό λόγο του Μητροπολίτη Πειραιά. Το ότι συχνά ο Φίλης γίνεται στόχος αυτών των κύκλων καταδεικνύει και την συγκρότηση που διαθέτει και οι θέσεις του αποσυντονίζουν συχνά το φανατικό ακροατήριο και τμήμα της σκοταδιστικής ηγεσίας της Εκκλησίας.

Με ανάρτησή του με τίτλο: «Το Κράτος, η Εκκλησία, τα Θρησκευτικά και οι άπιστοι Θωμάδες» ο Νίκος Φίλης απαντά στην ιστοσελίδα Parapolitika.gr  «που έχει την ευλογία του Μητροπολίτη Πειραιώς» για την προχθεσινή ομιλία του σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Γιαννιτσών με θέμα «Χριστιανισμός και Αριστερά».
Σύμφωνα λοιπόν με την ιστοσελίδα, την "αιρετική" ατζέντα της αριστεράς για τις σχέσεις κράτους- εκκλησίας με αιχμή των "συνταγματικό αποχριστιανισμό" της πολιτείας, την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία και την επανεξέταση της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος, ανοίγει εκ νέου ο πρώην υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης, σημειώνοντας πως και ο ίδιος έπεσε θύμα εκκαθαρίσεων και πλήρωσε για τις θέσεις του αυτές με την αποπομπή του από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και απαντά ο Νίκος Φίλης επικαλούμενος τις επίσημες θέσεις του κόμματός του, που εδώ και μερικούς αιώνες είναι επίσημη πολιτική των χωρών της Δύσης όπου έχει υπάρξει πλήρης διαχωρισμός κράτους -Εκκλησίας. Και λέει αλήθειες που σίγουρα επιβεβαιώνουν γιατί οι φανατικοί δεν τον θέλουν, αλλά και αλήθειες που πλήγωσαν τους οπαδούς του κόμματός του για τον τρόπο που αποχώρησε από το υπουργείο Παιδείας

Γράφει  στο FB ο Νίκος Φίλης

Τι είπα: πρώτον, ότι ο χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας είναι ώριμο κοινωνικό και δημοκρατικό αίτημα, που εμείς ως κυβέρνηση δεν τολμήσαμε. Επιβεβαιώνεται όμως και παραμένει στο νέο πρόγραμμα του Συνεδρίου μας.
Δεύτερο, ότι η κρατική μισθοδοσία των ιερέων, δεν πρέπει να είναι προνόμιο για την Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά να αφορά όλους τους λειτουργούς και των υπολοίπων δογμάτων και θρησκειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Η ανεξιθρησκεία επιτάσσει ισότητα. Το ελληνικό κράτος, δίνει κάθε χρόνο 200 εκ. € για τη μισθοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είναι προφανές ότι χρειάζεται μια εκλογίκευση αυτής της σχέσης, όχι με μονομερείς κινήσεις, αλλά με τον αναγκαίο διάλογο, σε συνάρτηση με τη ρύθμιση των οικονομικών της Εκκλησίας.

Και τρίτον, ότι χρειάζεται εκσυγχρονισμός (και όχι η κατάργηση, όπως γράφει η «ευλογημένη» ιστοσελίδα ότι δήθεν είπα) του μαθήματος των Θρησκευτικών. Να μην είναι μάθημα πίστης, αλλά μάθημα γνώσης. Τα νέα προγράμματα που ετοιμάστηκαν επί υπουργίας μου, καρπός πολύχρονης ερευνητικής και διδακτικής εργασίας έγκριτων θεολόγων και παιδαγωγών, για την επιλογή των οποίων είχε συμφωνήσει η Εκκλησία, συνάντησαν την αιφνίδια αντίδραση μιας θορυβώδους μερίδας φανατικών και ζηλωτών. Αυτοί κατόρθωσαν να επηρεάσουν τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο, με τις γνωστές συνέπειες (μεταξύ άλλων εκκαθαρίσεις φιλελεύθερων θεολόγων από εκκλησιαστικές θέσεις). Επέβαλαν επίσης την αποπομπή μου, σε συνθήκες μάλιστα αριστερής διακυβέρνησης.

Αλλά από την άλλη, επιβεβαίωσαν την αρχή της «ετερογονίας των σκοπών»: το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι το μάθημα των θρησκευτικών ως μάθημα πίστης και κατήχησης, δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικό. Και έτσι, με απλή δήλωσή τους οι γονείς, επικαλούμενοι λόγους θρησκευτικής συνείδησης, μπορούν να εξαιρούν τα παιδιά τους από τη διδασκαλία του.
Ο θρησκευτικός εγγραμματισμός είναι αναγκαίος, σε μια περίοδο που οι θρησκείες επηρεάζουν καθοριστικά διεθνείς εξελίξεις. Ο πολυ-πολιτισμικός κόσμος εξάλλου, έχει διαφοροποιήσει θρησκευτικά το μαθητικό ακροατήριο, ακόμα και στο ελληνικό σχολείο. Πώς θα γνωρίσουμε το διπλανό μας, αν δεν ξέρουμε τι πιστεύει;
Και καταλήγει: «Αν κρίνω όμως από το περιεχόμενο της ιστοσελίδας ορισμένοι... δεν έχουν το Θεό τους. Δεν πίστευαν στα όσα άκουσαν, και για αυτό άκουσαν όσα ήθελαν ν’ ακούσουν. Έχουν βέβαια ελαφρυντικό: η εκδήλωση έγινε την Κυριακή που η Εκκλησία εορτάζει τον Άπιστο Θωμά. Και του χρόνου!».