Του Στράτου Βαλτινού

Η Καθημερινή είναι μια εφημερίδα σοβαροφανής. Έχει την όψη της σοβαρότητας , αλλά αν την διαβάσει κάποιος βλέπει την στοιχειωδώς σοβαρή, αλλά και την φαιδρή πλευρά της. Ενίοτε αναλαμβάνει και ρόλο ιεροκήρυκα της πολιτικής, οπότε κυριαρχεί το γκρίζο, αλλά ο ρόλος προέχει.

Με αφορμή την κριτική στον καθηγητή Τσιόδρα η Καθημερινή μέμφεται όσους έχουν άλλη άποψη ή διαφωνούν με το κυρίαρχο αφήγημα της κυβέρνησης. Όταν η δεξιά δέχεται κριτική ή και πολιτικές επιθέσεις, η Καθημερινή προβάλλει την ανάγκη εθνικής ενότητας. Δεν προέβαλλε ποτέ την ανάγκη ενότητας όταν η προηγούμενη κυβέρνηση διαπραγματεύονταν, άρα η υποκρισία της είναι αήττητη και διαχρονική.
 Στην υπόθεση Νοβάρτις  για την εφημερίδα, υπήρξε σκευωρία και αυτή η εκδοχή στηρίχθηκε και όχι το σκάνδαλο. Οι ακροδεξιές απόψεις είναι ελευθερία της έκφρασης , αλλά ουδέποτε υπήρξε προβολή της αριστερής ή άλλης άποψης  στην εφημερίδα αντίθετης με τα δεξιά δόγματα. Προβάλλει κάθε δεξιά , ακροδεξιά ή νεοφιλελεύθερη εκδοχή, περίπου από τον Μάνο μέχρι τον Καλύβα και τον Κασιμάτη , όχι όμως την ιδεολογικά αντίθετη, ποτέ.

 Για την Καθημερινή προβάλλεται περίπου ως θρησκεία η επιχειρηματικότητα, αλλά νοιώθει κάτι σαν αναγούλα να έχουν αιτήματα και διεκδικήσεις οι εργαζόμενοι. Ακόμη και όταν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ κατασκεύασε το αφήγημα της καταστροφής της χώρας από την διαπραγμάτευση του πρώτου  εξαμήνου το 2015, κάτι που ούτε η ίδια η ΕΕ δέχεται στα επίσημα έγγραφά της. Φυσικά απορρίπτει το δεξιό αφήγημα και ο πρώην Επίτροπος Αλμούνια στην επίσημη έκθεσή του προς την Κομισιόν , ότι δηλαδή δεν στοίχισε ούτε ένα ευρώ η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτά δεν πρέπει να προβάλλονται.
 Ας σημειωθεί ο κατάπτυστος ρόλος που διαδραμάτισε ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης με τις ψευδοδημοσκοπήσεις επί τέσσερα σχεδόν χρόνια σε Σκάι και Καθημερινή. Ο Μαραντζίδης ως γνωστόν εξαφανίστηκε από τον χάρτη όταν καταγγέλθηκε ότι δεν ήταν μέλος των εταιρειών δημοσκοπήσεων , ότι δεν τηρούσε κανέναν δημοσκοπικό   κανόνα  , ότι δεν είχε βάση δεδομένων όπως υποχρεούνται από το νόμο να κάνουν όσοι διενεργούν δημοσκοπήσεις. Το κακό είναι πως δεν του ζήτησε κανείς ευθύνες .   
Η Καθημερινή βλέπει πάντα την όψη των γεγονότων όπως την συμφέρει. Φυσικά όλα τα ΜΜΕ έχουν θέση και άποψη και αυτό είναι δικαίωμα του καθενός να προβάλλει αυτά που την συμφέρουν. Είναι άλλο αυτό και άλλο η απόκρυψη  ή η διαστρέβλωση των θέσεων των άλλων να γίνονται κανόνας.  .

Ο καθηγητής Τσιόδρας στηρίχθηκε όσο ελάχιστοι που έχουν δημόσιο ρόλο και λόγο στην Ελλάδα. Από την άλλη, ένα δημόσιο πρόσωπο αναπόφευκτα θα δεχθεί κριτική όταν αντιφάσκει όπως π.χ. για την χρησιμότητα της μάσκας , τα ΜΜΕ κοκ. Κανείς όμως δεν ξεπέρασε τα όρια ευπρέπειας , ούτε έκανε υβριστικές επιθέσεις που θα ήταν απολύτως κατακριτέες. Φυσικά η Καθημερινή δεν είδε τα non paper της ντροπής με οδηγίες στήριξης του  Τσιόδρα και με την προτροπή να γίνουν επιθέσεις στον Τσίπρα, άρα τα αποδέχθηκε. Θα μπορούσε να γίνει ένας μακρύς κατάλογος για το πώς δεξιά , ακροδεξιά , κυβερνητικά παιχνίδια επικοινωνίας , ενοχοποίησης των αντιπάλων εκφράζονται , στηρίζονται ή αποσιωπούνται από την Καθημερινή και άλλα φιλοκυβερνητικά έντυπα.

Ας μην ξεχνάμε και την εξευτελιστική εικόνα της Καθημερινής όταν χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα από την λίστα Πέτσα  ξεχωριστά , για την ημερήσια έκδοση, την έκδοση του Σαββάτου και της Κυριακής και της ιστοσελίδας της, ενώ είναι ένα και το αυτό με έναν ιδιοκτήτη.  Ούτε ενοχλήθηκε φυσικά που η λίστα Πέτσα συντάχθηκε και δημόσιο χρήμα κατευθύνθηκε προς φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ  με βάση τα πολιτικά φρονήματα. Η αποθέωση της  υποκρισίας, του παρασιτισμού και της θεατρικότητας. Άλλο επιχειρηματικότητα άλλο πλιάτσικο. Αλλά είπαμε , γι αυτό έπρεπε να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα προς τι οι συστάσεις και οι υποτιθέμενες σοβαρές θέσεις. Ενίοτε και τα σκουπίδια έχουν χρυσό περιτύλιγμα…