Σε κατάσταση παροξυσμού ένας ταπεινωμένος  από τον Σεργκέϊ  Λαβρόφ , Ζοζέ Μπορέλ  και μάλιστα δημόσια κατά την διάρκεια των δηλώσεών τους στη Μόσχα  στις 6 Φεβρουαρίου, επιχείρησε να εξισορροπήσει τις εντυπώσεις και σε δήλωσή του, είπε λίγο πολύ, ότι αφού η Ρωσία δεν θέλει διάλογο με την ΕΕ, τότε θα συζητηθεί και πάλι θέμα κυρώσεων. Εδώ και καιρό η ΕΕ με το δάχτυλο σηκωμένο , σε ρόλο περίπου ιεροεξεταστή, πότε για την υπόθεση Ναβάλνι,  πότε για πλήθος άλλων ζητημάτων, πότε απειλεί, πότε θέλει να συνομιλήσει, πότε επιβάλλει κυρώσεις, εμφανίζει δηλαδή μια εξωφρενική πολιτική , όσο και ανερμάτιστη. Η Γερμανία ενώ πρωτοστατεί στις επιθέσεις για τον Ναβάλνι, καταγγέλθηκε από τον Λαβρόφ ότι δεν έχει στείλει ακόμη στη Μόσχα τον ιατρικό φάκελο από τον οποίο προκύπτει η δηλητηρίαση. Ταυτόχρονα όμως το Βερολίνο, προωθεί την δημιουργία του αγωγού Nord Stream , γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον της, παρά την οργή των ΗΠΑ. Η Ελλάδα χωρίς φωνή, ακολουθεί πειθήνια κάθε ρεύμα που δημιουργείται στους κόλπους της ΕΕ , ή στις ΗΠΑ , ενώ έχει ιδιαίτερα συμφέροντα να προβάλλει τα δικά της εθνικά συμφέροντα στην ΕΕ και την Ουάσιγκτον ή και να διαφοροποιείται, όταν αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Ο αυταρχισμός του Πούτιν προκαλεί αντιδράσεις και κυρώσεις. Στην Τουρκία με χιλιάδες αντιφρονούντες στη φυλακή ουδείς επιβάλλει κυρώσεις.  Επειδή οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι για την Ελλάδα, το σκηνικό πρέπει να διαφοροποιηθεί. Η Ελλάδα πειθήνια αποσυνδέει την στάση της ΕΕ έναντι της Ρωσίας, της Βενεζουέλας, της Ουγγαρίας κλπ με την στάση έναντι της Τουρκίας, γεγονός αρνητικό για τα εθνικά συμφέροντα.

Κατά την συνάντηση Λαβρόφ –Μπορέλ ξετυλίχθηκε ίσως από τις πιο ντροπιαστικές σκηνές της διεθνούς διπλωματίας. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ βλέπει ότι ακόμη και το εμβόλιο κατά του κορονοϊού που έχει αποσπάσει θετικά σχόλια σε όλον τον κόσμο δεν έχει τύχη στην Ευρώπη, για πολιτικούς λόγους και μόνο, παρά το γεγονός ότι όλες οι χώρες το έχουν ανάγκη και ήδη κινούνται διμερώς για να το αποκτήσουν. Πέραν αυτών οι επικρίσεις για τον Ναβάλνι , αν και σωστές, είναι σαφές στη Μόσχα ότι είναι ένα εργαλείο για να καλλιεργείται το αντιρωσικό κλίμα .
       

Εκφυλιστικά φαινόμενα στην ΕΕ

Ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική Μπορέλ είπε ότι οι Ρώσοι δεν  θέλησαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για έναν πιο εποικοδομητικό διάλογο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πρόσθεσε ότι «είναι λυπηρό και θα πρέπει να εξετάσουμε τις συνέπειες. Εναπόκειται στα κράτη μέλη να αποφασίσουν για τα επόμενα βήματα, και ναι, αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν κυρώσεις".

Ο Λαβρόφ όμως , προφανώς πιεζόμενος λόγω της τεράστιας προβολής που δίνουν τα δυτικά ΜΜΕ στην υπόθεση Ναβάλνι πέρασε στην αντεπίθεση. Σημείωσε ότι: "Το κύριο πρόβλημα που όλοι αντιμετωπίζουμε είναι η έλλειψη κανονικότητας στις σχέσεις Ε.Ε.-Ρωσίας, των δύο μεγαλύτερων παικτών του ευρασιατικού χώρου. Είναι μια ανθυγιεινή κατάσταση που δεν ωφελεί κανέναν. Σποραδικές συζητήσεις για καυτά διεθνή θέματα ή αμοιβαία συμφέροντα και παράπονα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συστηματική, ολοκληρωμένη προσέγγιση των σχέσεών μας – όπως συνέβαινε πριν μέσω των κατάλληλων μηχανισμών, αλλά κατόπιν καταλύθηκε μονομερώς από την Ε.Ε.”. Με άλλα λόγια, ευκαιριακές συμπράξεις χωρίς συνολική αποκατάσταση των σχέσεων δεν ενδιαφέρουν τη Μόσχα». Και ακόμη, χαρακτήρισε  "αναξιόπιστη” και δήλωσε ότι η κρίσεις στη Συρία και τη Λιβύη που επιβαρύνουν την ευρωπαϊκή πλευρά και με προσφυγικά κύματα δεν θα είχαν την παρούσα οξεία μορφή αν ορισμένα "Δυτικά κράτη δεν έπαιζαν γεωπολιτικά στοιχήματα στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική”,

Για τις κυρώσεις μάλιστα τόνισε ότι  "οι πιέσεις, τα τελεσίγραφα, οι κυρώσεις και οι ποινές μέσω εξωεδαφικών περιορισμών εις βάρος όσων θέλουν να αναπτύξουν κανονικές σχέσεις αποτελούν μεθόδους και εργαλεία από το αποικιοκρατικό παρελθόν και δυστυχώς η Ε.Ε. καταφεύγει όλο και περισσότερο σε αυτά τα εργαλεία, που αποτελούν έμπνευση των ΗΠΑ”.
Είπε πολλά ακόμη και ακόμη χειρότερα. Αυτό που πλέον μένει είναι ότι η ΕΕ είναι εντελώς πελαγωμένη στην εξωτερική της πολιτική. Περιφέρεται αδύναμη στο διεθνές γεωπολιτικό πεδίο, χωρίς συνοχή, χωρίς κανόνες, χωρίς ισχύ, χωρίς διπλωματική ατζέντα. Σύρεται πίσω από τις εφήμερες εκρήξεις άλλοτε της Ουάσιγκτον, άλλοτε του Βερολίνου, χωρίς νόημα. Οι σχέσεις ΕΕ –Ρωσίας μπορούν να είναι στρατηγικής σημασίας και στην ενέργεια, και την ασφάλεια και στο γεωπολιτικό πεδίο . Αυτό προυποθέτει καθαρό μυαλό , συνεργασία και ελάχιστη απεξάρτηση από τις ΗΠΑ και τα σχέδια των γερακιών της.
    

Η εθνική αξιοπρέπεια

Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να σύρεται χωρίς προσωπικότητα σε κάθε γεγονός. Αν πρέπει να ψηφίσει κυρώσεις κατά της Μόσχας ας το κάνει αλλά με τον όρο ότι θα επιβληθούν και στην Τουρκία, και στον Όρμπαν και στην Πολωνία  και στην Κίνα φυσικά αλλά, και σε πολλές ακόμη δυτικές χώρες, ακόμη και στις ΗΠΑ,  που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Διαφορετικά, οφείλει να διαφοροποιήσει την στάση της ανάλογα με την περίπτωση, τις συνθήκες που επικρατούν και το πώς επηρεάζονται τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η ΕΕ είναι πολλαπλά αναξιόπιστη πλέον σε όλα τα επίπεδα. Ο ευρωσκεπτικισμός καλπάζει, οι αρνητές της πολλαπλασιάζονται, το πρόβλημα δημοκρατίας και διαφάνειας είναι κραυγαλέο εν μέσω πανδημίας, τα λόμπι σαρώνουν και τα εθνικά κράτη παλεύουν να ισορροπήσουν μεταξύ των υπερεθνικών αποφάσεων και της ανάγκης να προστατεύσουν τους λαούς , τις οικονομίες και τους θεσμούς τους.

Η ΕΕ δεν μπορεί να επαίρεται ότι διαθέτει ηθική υπεροχή όσο αδυνατεί , σκόπιμα φυσικά να θέσει κανόνες στην πολιτική της. Ο Μπαϊντεν εξήγγειλε ανταγωνισμό που θα φθάσει στα άκρα με την Κίνα, όχι όμως στην σύγκρουση όπως είπε χαρακτηριστικά. Και φυσικά θα βάλει μπροστά το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και διμερώς πολλές χώρες δορυφόρους, όπως η Ελλάδα. Και η Ελλάδα θα ακολουθήσει πειθήνια. Η Κίνα όμως και η Ρωσία, είναι μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας . Σε λίγες ημέρες θα γίνει η πενταμερής για το Κυπριακό και ο 62ος γύρος των διερευνητικών, ενώ στην Ανατολική Μεσόγειο επικρατεί αστάθεια .
Κανείς δεν ζητά από την κυβέρνηση να ανατρέψει την πολιτική της με την Δύση. Είναι όμως απαίτηση να μην είναι δορυφόρος και να διαφοροποιείται εκεί που το απαιτούν τα εθνικά συμφέροντα. Ονομάζεται και εθνική αξιοπρέπεια, πέραν των άλλων.