Η δολοφονία του ηγέτη των σέρβων του Κοσόβου Ολιβερ Ιβάνοβιτς (την Δευτέρα 15.1) στην Μιτρόβιτσα, επανάφερε τους εφιάλτες των Βαλκανίων, αλλά και τον κύκλο αίματος που δημιούργησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.  Η δολοφονία έγινε σε μια εποχή που το Κόσοβο επιδιώκει αν ενωθεί με την Αλβανία, με τον Αλβανό πρωθυπουργό,  πρώην αρχηγό του UCK, Ραμούς Χαραντινάι να προχωρά σε συμφωνίες με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Εντυ Ράμα.

Τρεις μέρες αργότερα, ο αυστριακός αντικαγκελάριος, ο ακροδεξιός Χάινς Κρίστιαν Στράχε, δήλωνε ότι ήρθε η ώρα για την διάλυση της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, ενός κράτους που δεν λειτουργεί, και από το οποίο έχουν κάθε δικαίωμα να αποσπαστούν και οι σέρβοι και οι κροάτες. Η δήλωση του προκαλεί σάλο και δείχνει ότι η Αυστρία είναι πάντα έτοιμη να βάλει το χέρι της σε ένα ακόμα δράμα των Βαλκανίων.
Δεν είναι όμως μόνο η Αυστρία που είναι πάντα παρούσα στις εξελίξεις στην περιοχή. Είναι και η Τουρκία η οποία χρηματοδοτεί τον αλβανικό εθνικισμό.
Και βεβαίως πάνω απ όλα αυτά, συνεχίζεται ο ανταγωνισμός επιρροής των ΗΠΑ και της Ρωσίας, με την Μόσχα να αξιοποιεί και την φιλία με την Σερβία αλλά και την οικονομική της επιρροή σε όλη την Βαλκανική.

Τα τελευταία δύο χρόνια, εκφράζονται ανησυχίες για τα όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια, ακριβώς γιατί είναι ορατές οι εσωτερικές αντιπαλότητες, οι εθνικισμοί  και όπως πάντα οι έξωθεν παρεμβάσεις.
Το βασικότερο  πρόβλημα είναι ο τρόπος που γεννήθηκαν νέα κράτη από τις στάχτες της Γιουγκοσλαβίας. Κράτη, αδύναμα, μη βιώσιμα, με τεράστιες εσωτερικές αντιθέσεις. Η Βοσνία –Ερζεγοβίνη είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Αμερικανοί και ευρωπαίοι, επέβαλλαν την δημιουργία μιας μικρής Γιουγκοσλαβίας (Σέρβοι, Κροάτες, ορθόδοξοι, καθολικοί και μουσουλμάνοι μαζί) την ώρα που όλοι αυτοί είχαν σκοτωθεί μεταξύ τους στον εμφύλιο της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας.
Πρόβλημα  χωρίς ορατή λύση, ήταν η δημιουργία του Κοσόβου, το 1999, που γεννήθηκε και παραμένει Προτεκτοράτο (υπό προστασία).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και τα Σκόπια που γεννήθηκαν σαν «Μακεδονία», αναγνωρίζονται στον ΟΗΕ ως Πρώην (ΓΔΜ) κράτος με εθνοτικές αντιπαλότητες (σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, βλάχοι κα) και αδύναμη οικονομία.
Μεγάλα τμήματα των πληθυσμών όλων αυτών των κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της Αλβανίας, έχουν μεταναστεύσει προκειμένου να βρουν δουλειά και μέλλον.
Και τώρα οι κοινωνίες που δημιουργήθηκαν και οι πολιτικές ηγεσίες αναζητούν ξανά νέες ισορροπίες, αναζητούν μέλλον και προστάτες- συμμάχους.

Ο κίνδυνος του χάους

Σε πρόσφατο σχετικό αφιέρωμά του, το γερμανικό περιοδικό Spiegel αναφέρει, ότι 14 χρόνια μετά τις υποσχέσεις περί ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων χάνουν τις ελπίδες τους. Την ίδια ώρα, η τουρκική και η ρωσική επιρροή στην περιοχή αυξάνεται. Όπως και η εθνικιστική ρητορική του παρελθόντος. «Στις αρχές του καλοκαιριού του 2017, δεν υπάρχει πόλεμος στα Δυτικά Βαλκάνια, ούτε υπάρχουν θύλακες πολιτικών συγκρούσεων. Υπάρχει, ωστόσο, μια αυξανόμενη «αποκήρυξη» του ευρωπαϊκού σχεδίου σε ολόκληρη την περιοχή. Μολονότι μπορεί να είναι κατανοητό, ότι το να χάνει η ΕΕ την έλξη και την επιρροή της ως σύμβολο ασφάλειας και ευημερίας,  είναι επίσης επικίνδυνο. «Η ειρήνη στα Δυτικά Βαλκάνια απειλείται από την ελάχιστα συγκαλυμμένη αλβανική φιλοδοξία για ένα κοινό κράτος πέρα από τα υπάρχοντα σύνορα όπως και με τη μεγαλομανία των Σέρβων εθνικιστών», εκτιμά το γερμανικό περιοδικό.
Λίγους μήνες μετά απ αυτές τις διαπιστώσεις, έρχεται ο ακροδεξιός (νεοφασίστας) αντικαγκελάριος Στράχε, να υποστηρίξει ότι χρειάζεται μια επανεξέταση της κατάστασης. Ο Στράχε σε  παλαιότερη  τηλεοπτική συνέντευξη τασσόταν κατά του ενιαίου κράτους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της οντότητας της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Στις προχθεσινές δηλώσεις του στη δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία, ως αντικαγκελάριος πλέον , ο Στράχε επιβεβαίωσε τις τοποθετήσεις του σε εκείνη την τηλεοπτική συνέντευξή του, σημειώνοντας ότι υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης όπως επίσης και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, για μία μόνιμη, αναγκαία ειρηνευτική διαδικασία. «Η διεθνής κοινότητα προστατεύει ένα τεχνητά κατασκευασμένο κράτος με τη βία, που δεν ανταποκρίνεται στη βούληση των ανθρώπων σε αυτό το κράτος», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε. Ουσιαστικά ο κ Στράχε θέλει μια μεγάλη Κροατία που θα πάρει κομμάτι της Βοσνίας και μια επίσης  μεγαλύτερη από την σημερινή Σερβία.  Όσο και αν μιλάει για δικαιώματα και υπερ των Σέρβων, δεν κρύβονται οι σκέψεις του. Για τον ακροδεξιό Στράχε (όπως και για όλους τους ανατολικούς του Βίζεγκράντ- Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία) ο νέος κίνδυνος είναι οι μουσουλμάνοι, οι μετανάστες και η Τουρκία. Η διάλυση της Βοσνίας σημαίνει διάλυση ενός μορφώματος που στηρίζεται στον μουσουλμανισμό (Βόσνιοι). Ο Στράχε προτιμά τώρα σέρβους και κροάτες.
Είναι όμως η Βιέννη που δεν έχει  ξεκαθαρίσει  τι θα κάνει με τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό. Η Βιέννη αντιμετώπιζε  θετικά τον αλβανικό μεγαλοιδεατισμό, την πιθανή ένωση Αλβανίας-Κοσόβου. ΟΙ στενές σχέσεις όμως της Αλβανίας(κυβέρνηση Ράμα) με την Τουρκία του Ερντογάν προβληματίζει και τους Αμερικανούς και τους αυστριακούς και τους ευρωπαίους γενικώς.

Και ενώ η ευρωπαϊκή ακροδεξιά δια του Στράχε άναψε μια ακόμα φωτιά, στο Κόσοβο είναι εντονότατη η αντιπαράθεση Σέρβων και Αλβανών. Η κυβέρνηση του πρώην οπλαρχηγού Χαραντινάι, επιδιώκει την ένωση με την Αλβανία. Ο Ραμούς Χαραντινάι, υπήρξε διοικητής του αυτοαποκαλούμενου Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου (UCK), ενώ και τα πολιτικά αλβανικά κόμματα στο Κοσοβο δημιουργήθηκαν από  πρώην ένοπλους που πολέμησαν τις σερβικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο την περίοδο 1998-'99. Ο Χαραντινάι κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου, αλλά αθωώθηκε στην Χάγη αν και οι μάρτυρες αρνήθηκαν να καταθέσουν ενώ κάποιοι απ αυτούς πέθαναν αιφνιδίως.

Έρχεται λοιπόν η δολοφονία του Ολιβερ Ιβάνοβιτς για να θυμίσει σε όλους ότι στο Κόσοβο ζουν και σέρβοι, ενώ το Βελιγράδι δεν έχει αποδεχθεί την ανεξαρτησία του Κοσόβου που έγινε με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

 

Ευρώπη και ΝΑΤΟ

 

Η ΕΕ είναι φανερό ότι δεν έτοιμη να ενσωματώσει νέα προβλήματα, μικρά κράτη με τόσες αντιθέσεις και αντιπαλότητες. Το ΝΑΤΟ (δηλαδή οι Αμερικανοί) αντιθέτως έχει μεγαλύτερη ευκολία, και τους θέλει όλους, αδιαφορώντας για τα προβλήματα. Έτσι κι αλλιώς θα πληρώνουν οι ευρωπαίοι τις επιπτώσεις και χρηματικά και πολιτικά.
Ο ευρωπαϊκός δισταγμός (που είναι δικαιολογημένος και ορθολογικός) αφήνει περιθώρια για έξωθεν επεμβάσεις. Έτσι και η Ρωσία και η Τουρκία κάνουν εμφανή την παρουσία τους, ενισχύοντας και αποσχιστικές τάσεις ή εθνικισμούς.
Γι αυτό πλέον υπάρχει ανησυχία ότι όλο αυτό το αλαλούμ μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα έκρηξη.

Και όπως πάντα συμβαίνει οι μεγάλες δυνάμεις, σχεδιάζουν να ελέγξουν την έκρηξη προς το δικό τους όφελος. Έτσι επιταχύνουν τις εξελίξεις και την όποια αναταραχή. Αυτό συμβαίνει αυτή την ώρα στα Βαλκάνια. Οι διάφοροι παλαιοί και νέοι οπλαρχηγοί, είτε με το κουστούμι του πολιτικού, είτε με την τσάντα του παράγοντα που φέρνει το χρήμα απ έξω, τρέχουν να δημιουργήσουν μια νέα κατάσταση για το δικό τους όφελος.
Τα σχέδια είναι πολλά και είναι επικίνδυνα και ας φαίνονται αστεία ή μη ρεαλιστικά.
Η μεγάλη Αλβανία είναι μια επιδίωξη που βρίσκεται σε εξέλιξη και το πρόβλημα ακουμπά και τα Σκόπια. Αυτομάτως προκύπτει η διάλυση του Κοσόβου. Η διάλυση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είναι επίσης πιθανή.
ΟΛ αυτά αφορούν την Ελλάδα η οποία σωστά τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις ώστε  να μην βρεθούμε και πάλι μπροστά σε εξελίξεις τις οποίες θα υποστούμε.