Μετά από έναν χρόνο παραλυσίας και αφού περιπλανήθηκε στα σύνορα του συστήματος, μεταξύ μονοδιάστατης δεξιάς στροφής και παρακμιακής διεύρυνσης , ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να αφυπνίζεται και να αντιλαμβάνεται πλέον ότι το σύστημα, ιδιοκτησία κράτους, παρασιτική ολιγαρχία, διαπλοκή και παρακράτος αιμοδοτούνται κάθε φορά που η ΝΔ επανέρχεται στην εξουσία. Επί ένα χρόνο , ακόμη και κατά την διάρκεια της πανδημίας αυτό το σύστημα αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στην ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά στα σοβαρά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα της χώρας. Με κριτήριο της νομοθετικής της δραστηριότητας την εξυπηρέτηση συμφερόντων, την περιθωριοποίηση των λαικών κοινωνικών στρωμάτων, που δεν είναι στα ενδιαφέροντά της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί να τροχίζει τα μαχαίρια της στο κοινωνικό κράτος, στους πολιτικούς αντιπάλους της και να μετατρέπει την εκλογική της νίκη σε καθεστωτική διακυβέρνηση.
Ανήκουστες δικαιολογίες που ούτε μια «βραχυκυκλωμένη» γλώσσα δεν θα μπορούσε να ξεστομίσει, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Πέτσας, όταν ρωτήθηκε για τις απειλές του Άδωνι Γεωργιάδη εναντίον της εισαγγελέως κατά της διαφθοράς Τουλουπάκη, ότι δηλαδή θα την στείλει φυλακή. Ο Γεωργιάδης είναι ο πολιτικός που ερευνάται από την δικαιοσύνη για πιθανή ανάμειξή του στο σκάνδαλο Νοβάρτις.
Ξαφνικά το σημαντικό γι αυτή τη χώρα δεν είναι η οικονομία, δεν είναι η ανεργία και η μετανάστευση των νέων. Δεν είναι η εξωτερική πολιτική η άμυνα και η ασφάλεια, δεν είναι ούτε καν η παιδεία, ενώ ακόμη και ο κορονοϊός έχει περάσει στο περιθώριο. Το σημαντικό είναι ότι ένας τύπος ονόματι Σάμπι Μιωνής που το ονομα του υπήρχε στην λίστα Λαγκάρντ, υπέκλεψε συνομιλία με τον Νίκο Παππά και η κυβέρνηση της ΝΔ , αντί να την καταδικάσει ως παράνομη, την αποδέχθηκε, την έβαλε στην φαρέτρα της. Και άνοιξε την πύλη της κόλασης…
Του Σωτήρη Σιδέρη
Αν και η δυνατότητα παρέμβασης της διπλωματίας δεν σταματά ποτέ, ο κίνδυνος να βρεθεί η κυβέρνηση σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο στις σχέσεις με την Τουρκία , είναι υπαρκτό. Εδώ και αρκετό διάστημα, η Άγκυρα, είτε μέσω δηλώσεων του υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου, είτε με παρεμβάσεις του πρέσβη στην Ελλάδα Οζουγκέργκιν, ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να απαντήσει γιατί αρνείται τον διάλογο με στόχο την επίτευξη συμφωνιών στις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.
Η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει δημόσια να απαντήσει και να τεκμηριώσει τις θέσεις της. Το περίεργο είναι ότι δεν διέψευσε ποτέ τους Τούρκους αξιωματούχους ότι έχει υποβληθεί πρόταση για διάλογο, την οποία ούτε ανακοίνωσε όμως, ούτε τα κόμματα και η βουλή γνωρίζουν κάτι. Σποραδικά διάφοροι υπουργοί υποστηρίζουν ότι οι σκληρές και αναθεωρητικές θέσεις της Τουρκίας είναι η αιτία άρνησης του διαλόγου. Στο παρασκήνιο η κυβέρνηση διοχετεύει διάφορα σενάρια που πάντα καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή. Ότι αιτία που οι δύο χώρες δεν συζητούν είναι η στάση της Άγκυρας.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Πολλές φορές οι μηχανισμοί των κομμάτων αναπτύσσουν δράση πάνω σε ένα κοινό όραμα και κυριαρχούν στην πολιτική . Άλλοτε όμως , επιδρούν ως γραφειοκρατικά καρκινώματα που γίνονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη μιας πολιτικής δύναμης. Καθαρά κόμματα δεν υπάρχουν πλέον και όσα υπάρχουν είναι ιδεολογικά απολιθώματα μιας άλλης εποχής, περιχαρακωμένα από την κοινωνία. Οι ηγεσίες, όταν είναι οραματικές και διαθέτουν σχέδιο και ταυτότητα, ακτινοβολούν και κινητοποιούν τις μάζες. Όταν δεν έχουν εκφυλίζονται και διχάζουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια εκρηκτική άνοδο, βιώνει τα υπαρξιακά προβλήματα της πτώσης του μετά από εκλογική ήττα. Αν η εκλογική ήττα μετατραπεί σε στρατηγική οπισθοχώρηση είναι το μείζον ερώτημα . Ο προβληματισμός , με την πάροδο του χρόνου μετατρέπεται σε υπαρξιακή κρίση. Το επόμενο στάδιο μπορεί να είναι η θριαμβευτική επιστροφή του ή η ρευστοποίησή του.