Του Σωτήρη Σιδέρη
Αν ο Ζοζέ Μπορέλ δεν ήταν αξιωματούχος της ΕΕ, θα ήταν χαμηλόβαθμο στέλεχος κάποιου φιλοτουρκικού λόμπι στις Βρυξέλλες. Οι δημόσιες δηλώσεις του , αβαθείς ρητορείες , ένα κράμα κοινοτυπιών έως αδιάφορων ισχυρισμών θα περνούσαν απαρατήρητες. Επειδή όμως είναι υψηλόβαθμος αξιωματούχος, μέσα σε όλα αυτά τα αρνητικά, μπορεί κανείς να διακρίνει κρυμμένες πολιτικές που του υπαγορεύουν να λέει. Για παράδειγμα σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική λέει : " με τους υπουργούς της ΕΕ, συμφωνήσαμε ότι υπήρξε βελτίωση όσον αφορά τη συνολική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο». Και αυτό τον καθησυχάζει χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η βελτίωση της ρητορικής δεν συνιστά αλλαγή πολιτικής που μένει ίδια και απαράλλαχτη.
Οι αποδοκιμασίες και η άρνηση κατοίκων και αυτοδιοικητικών παραγόντων να συνομιλήσουν με την Επίτροπο Γιόχανσον, δεν ήταν μια προσωπική αντιπαράθεση. Στο πρόσωπό της , αποδοκιμάστηκε η ευρωπαική πολιτική Μετανάστευσης και Ασύλου που εκπονείται από τα κράτη –μέλη και εφαρμόζει η Επίτροπος. Στο παρασκήνιο όμως αυτό που φαίνεται να προκαλεί έντονες ανησυχίες είναι ότι η μεταναστευτική -προσφυγική κρίση θα ανοίξει έναν νέο και ίσως πολύ μεγαλύτερο κύκλο με το τέλος της πανδημίας. Οι μόνιμες εγκαταστάσεις στα ελληνικά νησιά είναι η διαιώνιση του προβλήματος με την υπογραφή της κυβέρνησης φυσικά...
Φαίνεται πως η εξαφάνιση του αυστριακού προέδρου του ΤΧΣ, Μάρτιν Τζούρντα, οδήγησε τον επίσης αυστριακό , πρώην επικεφαλής του euroworking group , Τόμας Βίζερ να προστρέξει σε βοήθεια με μια συνέντευξη (ΤΑ ΝΕΑ) όπου και πάλι λέει μισές αλήθειες, με στόχο να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 και εμμέσως το Δημοψήφισμα που προφανώς δεν μπορεί να το ξεχάσει. Ολ αυτά, την ώρα που η “Πειραιώς” βγαίνει στο σφυρί, με ευθύνη της κυβέρνησης και με τις ευλογίες των ευρωπαίων. Και ο κ. Βίζερ εμφανίζεται και πάλι την ώρα μιας τραπεζικής διευθέτησης.
Παίρνω την περιουσία των Ελλήνων (ότι έχει μείνει απ αυτήν) για να (ξανα)σωθούν οι Τράπεζες, ώστε μετά να μπορούν να δανείζουν τους Ελληνες! Θα δανείζουν και σε όσους έχουν πτωχεύσει ή καταστραφεί; Αυτοί δε (οι κατεστραμμένοι), επιχειρηματίες ή νοικοκυριά, τι να τα κάνουν εκ νέου τα δάνεια; Να ξανακαστραφούν; Φαύλος κύκλος ή Γόρδιος Δεσμός; Όχι. Γιατί πολύ απλά ο στόχος –η διέξοδος - της κυβερνητικής πολιτικής, είναι να δοθούν οι Τράπεζες σε νέους ιδιοκτήτες (για την ακρίβεια σε νέα ιδιοκτησία στην οποία μπορεί να υπάρχουν και παλιοί ιδιοκτήτες), χωρίς το Δημόσιο, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι που έσωσαν τις Τράπεζες, να έχει δικαιώματα και από το παρελθόν και στο μέλλον. Πως λέγεται όλ αυτό; Απιστία, κομπίνα, απάτη, χαζομάρα, ανικανότητα; .
Η άτακτη υποχώρηση στη θέα του Ουρούτς Ρέις ήταν νίκη. Η πατριδοκαπηλεία στο μακεδονικό ήταν πατριωτισμός. Η απουσία κυρώσεων κατά της Τουρκίας προκαλεί ικανοποίηση. Η παθητική στάση στο Κυπριακό (γεωτρήσεις, έρευνες, άνοιγμα Βαρωσίων), βαφτίζεται εθνική πολιτική. Είναι μια συμπεριφορά που προκαλεί την λογική. Οι θεατές της ιστορίας αυτοθαυμάζονται ως πρωταγωνιστές, οι ηττημένοι αυτοπροβάλλονται ως νικητές. Δεν είναι η πρώτη φορά. Απλά επιβεβαιώνεται η ιστορική συνέχεια της ΝΔ. Παντού ήττες, χαμένες ευκαιρίες, υποχωρητικότητα , βαθιά εξάρτηση από ξένες χώρες, παθητικότητα. Για κακή της τύχη όμως, η ΝΔ δεν είναι το βασικό αφήγημα της ιστορίας, αλλά η ουρά της.