Του Σωτήρη Σιδέρη
Έντονη κινητικότητα σε επίπεδο διπλωματίας αναπτύσσει η Τουρκία προς την Αίγυπτο και την Λιβύη, αλλά με αμφιλεγόμενα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Ως προς την Λιβύη, φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος η θέση της ΕΕ για αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων και τήρηση των αποφάσεων του ΟΗΕ, ενώ οι διμερείς σχέσεις Αιγύπτου –Τουρκίας θα περάσουν από σαράντα κύματα για να ομαλοποιηθούν. Η Άγκυρα φαίνεται να πιέζει την Τρίπολη για γεωτρήσεις εντός των ορίων του μεταξύ τους συμφώνου. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει το κλίμα αμφιβολίας που καλλιεργείται πλέον , όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, καθώς μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, τα σύννεφα στις σχέσεις Ουάσιγκτον –Αγκυρας παραμένουν σκοτεινά, ένδειξη ότι επίσης θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να δρομολογηθεί ένα θετικό κλίμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στους δρόμους για να ξεκινήσει τον πρώτο, μετά από χρόνια, πολιτικό αγώνα με επίκεντρο το νομοσχέδιο για τα εργασιακά θέματα. Το σύνθημα που έχει επιλέξει «μητέρα όλων των μαχών» δίνει τον τόνο. Η κυβέρνηση από την πλευρά της , είναι γνωστό ότι νοιώθει αποστροφή για οτιδήποτε σχετίζεται με τους δρόμους γιατί απλώς δεν διεκδικεί τίποτα. Νομοθετεί σαν να μην υπάρχει αύριο και θα ετοιμάζεται να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ με μια μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια μέσω των τηλεοπτικών σταθμών. Η συκοφάντηση του πολιτικού αγώνα είναι η πρώτη επιλογή. Θα ακολουθήσουν απειλητικά μηνύματα , αν και παρωχημένα, ότι οι διαδηλωτές θα μεταδίδουν τον κορονοϊό, θα επικαλεστεί το νόμο Χρυσοχοϊδη για τις διαδηλώσεις, θα κραδαίνει καθημερινά το δόγμα Νόμος και Τάξη, ευελπιστώντας ότι τελικά θα καταφέρει να αποσυσπειρώσει και τους εργαζόμενους και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα άλλοθι, οι δικαιολογίες και οι προφάσεις περισσεύουν κάθε φορά που Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Ελλάδα και Τουρκία, κάθονται στο τραπέζι να διαπραγματευθούν την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην άτυπη πενταμερή της Γενεύης 27-29 Απριλίου. Στο δημοψήφισμα του 2004 οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν την λύση και όχι επιμέρους άρθρα του σχεδίου Ανάν. Όσα απορρίφθηκαν τότε, έρχονται εμμέσως, πλαγίως ή άμεσα και απειλητικά από την Τουρκία κυρίως, υπόγεια από τους Άγγλους και άλλους μεσολαβητές. Η εμπλοκή δεν είναι η πολιτική ισότητα, ούτε τα βέτο. Το θέμα είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι νοιώθουν ότι με οποιαδήποτε λύση , η Τουρκία θα είναι η κυρίαρχη στο νησί. Η Άγκυρα είναι ίσως η πιο δυναμική διπλωματικά χώρα στην περιοχή, έχει ιδέες , σωστές ή λάθος είναι άλλο θέμα, είναι υπερκινητική και μάλλον υποφέρει στην ιδέα ότι δεν έχει καταφέρει να κάμψει τους Ελληνοκύπριους, παρά την εισβολή και κατοχή.
Στους 5.000 ή στους 8.000 νεκρούς οι Έλληνες πολίτες σε μεγάλο ποσοστό ήταν έντονα δυσαρεστημένοι με την διαχείριση της πανδημίας. Στους πάνω από 10.000 νεκρούς, οι πολίτες κατάλαβαν το λάθος τους και επιδοκιμάζουν την κυβερνητική πολιτική. Και εκεί που η φθορά ήταν πασιφανής και τα ποσοστά έπεφταν συνεχώς , ξαφνικά ο ελληνικός λαός, αντελήφθη το λάθος του και δίνει νέα ώθηση προς τη ΝΔ που προσεγγίζει και πάλι το 40%. Μιας και η κυβέρνηση έχει ανάγκη από διέξοδο, η δημοσκόπηση είναι κάτι σαν εμβόλιο για τα πολιτικά προβλήματα . Και αυτό πιθανότατα συμβαίνει. Μαζί με τον πληθυσμό εμβολιάζεται και η κυβέρνηση , ώστε αν αποκτήσει ανοσία κατά της φθοράς . Ένας τραγέλαφος που ξεφεύγει από κάθε πολιτική λογική.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Μεγάλη αναταραχή προκάλεσε ένα μυστηριώδες έγγραφο που κυκλοφόρησε στις Βρυξέλλες και ουσιαστικά προτρέπει για αλλαγή συνόρων στα βαλκάνια. Την ιδιοκτησία του εγγράφου την απαρνήθηκαν όλοι και θεωρητικά θα ήταν ανάξια λόγου κάθε συζήτηση. Και όμως , η αναστάτωση έφερε αναλύσεις και οι αναλύσεις επίσημες ανακοινώσεις της ΕΕ . Η ιδέα και μόνο της αλλαγής συνόρων προκαλεί τρόμο , όσο και αν την επιδιώκουν κάποιοι. Αλλά τα σενάρια δεν είναι καινούργια και σίγουρα ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, γι αυτό και προκλήθηκε τέτοια ένταση σε πολλές πρωτεύουσες, με εξαίρεση την Αθήνα, που είναι εκτός διπλωματικού κλίματος στα βαλκάνια. Πολλοί πιστεύουν ότι μια γραμμή να αλλάξει στην περιοχή, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει ντόμινο. Και μετά θα ανοίξουν οι πύλες της κόλασης, άλλωστε οι πληγές του πολέμου είναι νωπές ακόμη.