Του Σωτήρη Σιδέρη
Εικόνες ενός αποσταθεροποιημένου κόσμου αναδύθηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, ούτε η Κίνα και η Ρωσία, κατάφεραν να δώσουν ένα νέο μήνυμα. Η μία δύναμη προσπαθεί να ελέγξει, να καταγγείλει ή να κατευνάσει την άλλη. Η ρευστότητα των διεθνών σχέσεων εξελίσσεται σε κρίση εμπιστοσύνης, ό,τι πιο απειλητικό για τον κόσμο. Σε μικρογραφία, αυτή η εικόνα αποτυπώνεται και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό. Η απουσία επαφής μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας είτε σε επίπεδο ηγετών , είτε σε επίπεδο ΥΠΕΞ ήταν αρνητική. Κάθε πλευρά έδωσε την δική της εικόνα. Ο Ερντογάν επιθετικός, αλλά και όπως είπε, ανοιχτός σε διάλογο, ο δε Μητσοτάκης αμυντικός, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα υπερασπίζεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα και ότι επιθυμεί λύση με μια λεπτή απόχρωση, καθώς είπε ότι «το μόνο διαθέσιμο πλαίσιο είναι αυτό του Δικαίου της Θάλασσας», αποφεύγοντας να κάνει ρητή αναφορά στη Χάγη. Μάλλον παραπλανητική εικόνα εκ μέρους του πρωθυπουργού, γιατί όλα αυτά προωθούνται μέσω διαλόγου στην αρχή, διαπραγματεύσεων στην συνέχεια. Και όταν υπό εσωκομματική πίεση , ούτε το ένα , ούτε το άλλο συμβαίνει, μοιραία η ένταση μεταφέρεται στο Αιγαίο , στο ναυτικό ή την αεροπορία. Έχουμε όμως κάποια νέα στοιχεία , ιδιαίτερα ενδιαφέροντα για την Τουρκία.
Την στιγμή που παγκοσμίως και στην Ελλάδα φυσικά, συζητείται το αναδυόμενο πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας για εκατοντάδες εκατομμύρια οικογένειες και παράλληλα αναζητούνται τρόποι στήριξης των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε μια επίδειξη πολιτικής αναισθησίας, προχωρά στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Όπως καταγγέλλεται από την αντιπολίτευση η αιφνιδιαστική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ για αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου ανοίγει την κερκόπορτα απώλειας της πλειοψηφίας του Δημοσίου. Είναι βέβαιο ότι η αιφνιδιαστική αυτή εξέλιξη θα πυροδοτήσει πλήθος αντιδράσεων , πολιτικών και κοινωνικών και θα προκαλέσουν ένταση σε όλα τα επίπεδα. Σημειώνεται ότι ο πρωθυπουργός δεν είπε το παραμικρό για το θέμα αυτό στη ΔΕΘ, προφανώς για να μην επηρεαστούν οι δημοσκοπήσεις.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η ενεργητική διπλωματία είναι το κορυφαίο αποτρεπτικό όπλο, σε συνδυασμό με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο επικοινωνιακός πατριωτισμός δεν είναι εξωτερική πολιτική, είναι διαχείριση της προσωπικής εικόνας. Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει παραλύσει και συνεπώς αδυνατεί να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμη και την κυριαρχία της χώρας. είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Το κομβικό στοιχείο αυτής της κατάρρευσης ήταν η εκδίωξη από τη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Αλέξανδρου Διακόπουλου, όταν δημόσια αποστασιοποιήθηκε από την επίσημη κυβερνητική θέση ότι το Ουρούτς Ρέϊς πραγματοποιούσε έρευνες εντός της ελληνικής ΑΟΖ. Ταυτόχρονα, ο ανεκδιήγητος υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης καταργούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ισχυριζόμενος ότι το όριο ανοχής της Ελλάδας είναι τα 6ν.μ. Έμπρακτα όμως η Τουρκία έκανε κουρέλια συχνά όχι μόνο το όριο των 6 ν.μ. για έρευνες, αλλά φρεγάτες, λιμενικό και αεροσκάφη κάνουν κουρέλια οποιοδήποτε όριο και αν θέτει η κυβέρνηση. Ήδη δεν απαντήθηκε η καταγγελία της αντιπολίτευσης για την κίνηση της τουρκικής φρεγάτας που έφθασε 2,5 μίλια από τις ακτές της Κρήτης. Είναι προφανές ότι η Τουρκία ζυγίζει τα πράγματα για το αν μπορεί να κερδίσει και πως ένα πολεμικό επεισόδιο με την Ελλάδα για να θέσει και επίσημα στο τραπέζι την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, αλλά αυτό μπορεί να είναι και η καταστροφή της.
Απορία προκαλούν οι αντιδράσεις σε Αθήνα και Λευκωσία για την ατιμωτική, όπως υποστηρίζουν ενέργεια του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, να παραστεί ως προσκεκλημένος του Ερντογάν, στα εγκαίνια του «τουρκικού σπιτιού» στη Νέα Υόρκη, ενός ουρανοξύστη που θα φιλοξενεί υπηρεσίες του τουρκικού κράτους.
Μάλιστα μια δεξιά εφημερίδα προειδοποιεί, μάλλον απειλεί υποτίθεται, τον Ελπιδοφόρο ότι : «έτσι δεν γίνεσθε πατριάρχης». Αφέλεια ή ανοησία; Ίσως και τα δύο.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Προς δυναμική ανατροπή του κλίματος διακομματικής αποδοχής της νέας αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας –ΗΠΑ, πενταετούς διάρκειας, οδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ συνεκτιμώντας όλες τις πολιτικές, γεωπολιτικές και διπλωματικές παραμέτρους και κυρίως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε τίποτα στον τομέα της ασφάλειας ως αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα επικρατεί έντονος προβληματισμός για το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας , καθώς υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι δεν θα δημοσιοποιηθεί πλήρως, αλλά θα συνοδεύεται από μυστικά πρωτόκολλα . Αποτελεί επίσης διπλωματικό παράδοξο, η Ελλάδα να δέχεται απειλές και πιέσεις σε όλο το εύρος του Αιγαίου και την Ανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία, να παραχωρεί πλήθος βάσεων σε όλη την επικράτεια, αλλά να μην υπάρχει καμία ρήτρα συνδρομής, την στιγμή μάλιστα που και οι Αμερικανοί αναγνωρίζουν την ύπαρξη απειλών . Οι ΗΠΑ σχεδόν σε κατάσταση παροξυσμού απαιτούν απόλυτη στοίχιση . Και ενώ σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο επικρατεί κλίμα έντονου σκεπτικισμού για την παγκόσμια στρατηγική των ΗΠΑ και αρχίζει να τρίζει σοβαρά το ΝΑΤΟϊκό οικοδόμημα, η ελληνική κυβέρνηση βυθίζεται σε άνευ όρων ατλαντισμό. Αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει στις ενστάσεις του και καταψηφίσει την συμφωνία θα προκληθεί αλυσίδα πολιτικών εξελίξεων με εσωτερικό και διεθνή αντίκτυπο.