Η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ -Ουκρανίας την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου ήταν άκρως  αμφιλεγόμενη.  Η Σύνοδος, έμοιαζε περισσότερο με παράσταση , παρά με σοβαρό πολιτικό γεγονός. Η ανάγκη της Ευρώπης και του Κιέβου να διατηρήσουν στο προσκήνιο τις πολιτικές προεκτάσεις του πολέμου τους οδήγησε σε μια συνάντηση,  που δεν διαφέρει σε τίποτα από τους μύθους που καλλιεργούν οι Ευρωπαίοι για τα Βαλκάνια. «Η Ουκρανία είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Ουκρανία», δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στο Κίεβο,   παρουσία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Στην πράξη όμως η ΕΕ έθεσε τις προυποθέσεις που θέτει σε όλα τα υποψήφια κράτη -μέλη. Λίγο πολύ τέτοιες δηλώσεις γίνονται συχνά για τα Δυτικά Βαλκάνια.  Στην ουσία υπάρχει κενό πολιτικής και πλεόνασμα  όπλων για συνέχιση του πολέμου. Η Ουκρανία θα συνεχίσει να καταστρέφεται. Ταυτόχρονα ένα κινέζικο μπαλόνι που πετούσε σε μεγάλο ύψος πάνω από τον Καναδά και τις ΗΠΑ φέρνει νέα ένταση με τον Μπλίνκεν να ακυρώνει το ταξίδι στο Πεκίνο.  Είναι εφικτή η ειρήνη, ή ο κόσμος πρέπει να ετοιμάζεται για τα χειρότερα;

Στόχος της Συνόδου ήταν μεν να στηριχθεί ο Ζελένσκι, αλλά και να επιβεβαιωθεί το αντιρωσικό ρεύμα στην ΕΕ.«Δεν υπάρχουν αυστηρά χρονοδιαγράμματα, αλλά υπάρχουν στόχοι που πρέπει να επιτύχετε», είπε η φον ντερ Λάιεν απαντώντας σε ερώτηση για τη διαδρομή ένταξης της Ουκρανίας. Τα ίδια λέει και στα Δυτικά Βαλκάνια και χονδρικά, στην Τουρκία.  Επομένως, μόλις έσβησαν τα φώτα της Συνόδου,  επανέρχεται στο προσκήνιο ο πόλεμος και όχι η ένταξη.

Στο Κίεβο είδαμε πως η ΕΕ απομακρύνεται από την λογική της ειρήνης των διαπραγματεύσεων και την ανάγκη να τερματιστεί ο πόλεμος. Η στήριξη της Ουκρανίας με όπλα και Ευρώ δεν σημαίνει ότι αποκλείει την ανάγκη να αναληφθούν διπλωματικές πρωτοβουλίες για κατάπαυση του πυρός και την έναρξη διαπραγματεύσεων. Όσο οι ισχυροί τρίτοι, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία , η Κίνα δεν εμπλέκονται σε μια ειρηνευτική διαδικασία, είναι αδύνατον να σημειωθούν θετικές εξελίξεις. Η ενίσχυση με οπλικά συστήματα της Ουκρανίας φθάνει σε κρίσιμη καμπή. Θα κλιμακώσει η Δύση με αεροπλάνα και μετά με υποβρύχια και αεροπλανοφόρα; θα πάει δηλαδή σε ολικό πόλεμο με την Ρωσία;.  Γιατί μετά και την απόφαση για αποστολή αρμάτων μάχης αυτά μένουν. Οι κυρώσεις συνεχίζονται και αυξάνονται , η επιχείρηση στραγγαλισμού όμως της Ρωσίας απέτυχε. Η κλιμάκωση όμως ενέχει σοβαρούς κινδύνους για παγκόσμια ανάφλεξη. Γιατί αν πράγματι αρχίσουν να πετούν αεροσκάφη F-16,  τότε και οι Ρώσοι θα βάλουν στον πόλεμο τα δικά τους πιο εξελιγμένα συστήματα.

ΗΠΑ -Κίνα σε νέο κύκλο έντασης

Όπως μεταδίδουν τα ξένα ειδησιογραφικά πρακτορεία φαίνεται ότι έχει γίνει “μεγάλη «ζημιά» στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, εξαιτίας του μπαλονιού- καασκόπου, που   πέταξε στον αμερικανικό εναέριο χώρο και πριν στον καναδικό. Το Πεκίνο μάλλον αιφνιδιάστηκε που το ανακάλυψαν και προέβη σε ανακοινώσεις που δεν είναι ιδιαίτερα πειστικές. Η Κίνα υποστήριξε  ότι το μπαλόνι χρησιμοποιούνταν για μετεωρολογική έρευνα και βρέθηκε εκτός τροχιάς. Σε ανακοίνωσή του το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι το μπαλόνι ήταν πολιτικό και όχι στρατιωτικό για να προσθέσει ότι «η κινεζική πλευρά λυπάται για την μη επιθυμητή είσοδο στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ λόγω ανωτέρας βίας». Το Πεντάγωνο δήλωσε, νωρίτερα, ότι αποφάσισε να μην το καταρρίψει υπό τον φόβο ότι θα κινδυνεύσουν πολίτες στο έδαφος.

Ο Μπλίνκεν που σκόπευε να επισκεφθεί το Πεκίνο σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι εντάσεις  δεν ήθελε το περιστατικό αυτό να κυριαρχήσει στις συναντήσεις του με Κινέζους αξιωματούχους, ανέφερε το ABC News, επικαλούμενο έναν Αμερικανό αξιωματούχο, που δεν κατονομάζεται. Το Bloomberg ανέφερε επίσης ότι το ταξίδι θα αναβληθεί.
Θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια να εκτονωθεί η ένταση καθώς και άλλοι Αμερικανοί ετοιμάζονται για ταξίδι στην Ταϊβάν, που προκαλεί νευρική κρίση στο Πεκίνο.
Οι διεθνείς εντάσεις όλο και αυξάνονται και σε πολλές περιπτώσεις ο διάλογος είναι ανύπαρκτος. Οι διεθνείς οργανισμοί δείχνουν ανήμποροι να αντιδράσουν, ούτε καν ζητείται η εμπλοκή του ΟΗΕ ή περιφερειακών οργανισμών. Οι μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για εξοπλιστικά προγράμματα παρά για την ειρήνη και ενώ η οικονομική κρίση εξαπλώνεται στον κόσμο. Ήδη ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στην φτώχεια και τα κράτη αντί να σχεδιάζουν κοινωνικές πολιτικές, εξοπλίζονται. Θα αντέξει η ειρήνη;