Χωρίς αντίσταση και χωρίς αντίδραση,  ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποχώρησε ταπεινωτικά στην απαίτηση του Βερολίνου και του Παρισιού να προσκληθεί ο Ερντογάν στην πρώτη σύνοδο της Ευρωπαικής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγμα στις 6-7 Οκτωβρίου. Ο  Γάλλος πρόεδρος Μακρόν σε συνεργασία με τον Γερμανό καγκελάριο Σολτς έστησαν μια πρωτοφανή παγίδα στον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος ισοπεδώθηκε διπλωματικά. Για να προλάβει τον χλευασμό δήλωσε στη ΔΕΘ,  δήθεν ως θέση δική του,  ότι θα υποδεχθεί τον Τούρκο πρόεδρο στην Πράγα και θα του σηκώσει το δάχτυλο εκθέτοντας τις ελληνικές θέσεις. Ποιές θέσεις όμως;  η ΕΕ ετοιμάζεται να υποδεχθεί έναν Ερντογάν,  που δηλώνει επίσημα ότι θα έρθει μια νύχτα να πάρει τα νησιά του Αιγαίου γιατί είναι υπό ελληνική κατοχή! Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφοπλιστικά δεδομένος, ανεπαρκής και επικίνδυνος, χωρίς πυξίδα και χωρίς διάθεση να διεκδικήσει οτιδήποτε , οδηγεί τη χώρα σε νέα στρατηγική υποχώρηση.  Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ , μέσω του ΝΑΤΟ πιέζουν έντονα την Αθήνα να προσέλθει σε διάλογο με την Άγκυρα μέσω του μηχανισμού της Συμμαχίας που αρνούνται οι Έλληνες στρατιωτικοί. Όλο αυτό το σκηνικό ίσως οδηγεί σε νέες αρρυθμίες την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Αμφιλεγόμενο Παρίσι και η κρίση στην ΕΕ

 Μια διαχρονικά αναξιόπιστη Γαλλία και μία διαχρονικά φιλοτουρκική Γερμανία ξεδόντιασαν τόσο το Μέγαρο Μαξίμου, όσο και το ΥΠΕΞ, που πίστευαν ότι η Άγκυρα δεν θα γίνονταν δεκτή, αυτό ήταν το κλίμα επί πολλές εβδομάδες, έως ότου το Παρίσι διεμήνυσε στην Αθήνα ότι εξαιτίας πιέσεων του Βερολίνου δεν μπορεί να μην προσκληθεί η Τουρκία.
Ας σημειωθεί ότι επί σειρά ετών, η Γερμανία αρνείται να προσκαλέσει την Ελλάδα στις ετήσιες συνόδους για την ασφάλεια, ενώ είναι πάντα παρούσα η Τουρκία. Η Γαλλία ενώ αρχικά είχε δεσμευθεί ότι δεν θα στήριζε την πρόσκληση της Τουρκίας υποχώρησε. Η δε ΕΕ εν μέσω κρίσης και ενώ παραπαίει ενόψει του δύσκολου χειμώνα, συζητά τις φιλοδοξίες του Μακρόν για την ίδρυση της ΕΠΚ, μιας ιδέας που προσπαθεί χρόνια τώρα να προωθήσει η Γαλλία , αλλά χωρίς επιτυχία. Στο παρασκήνιο γίνονται οξύτατες συζητήσεις γύρω από το μέλλον των σχέσεων ΕΕ -Τουρκίας, ενώ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πιέζουν τον Έλληνα πρωθυπουργό για διάλογο.

Η προεδρία της Τσεχίας στην ΕΕ ζαλίστηκε κυριολεκτικά από τις άκρως αμφιλεγόμενες εισηγήσεις που δέχονταν επί πολλές εβδομάδες σχετικά με την πρόσκληση ή όχι της Τουρκίας, καθώς και άλλες χώρες θα προσκληθούν . Η ΕΠΕ, δεν είναι ένα υποκατάστατο της ΕΕ, αλλά μια άκρως αμφιλεγόμενη πρωτοβουλία του Παρισιού που δεν ενθουσιάζει κανέναν. Ας σημειωθεί ότι η Γαλλία επιδιώκει επί δεκαετίες να συγκροτηθεί και η Μεσογειακή Ένωση, αλλά κανείς δεν την έχει πάρει στα σοβαρά.  Επειδή όμως στην ΕΕ  κυριαρχεί εικόνα κρίσης και δυσλειτουργιών, υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας και απουσία οράματος, υπάρχουν χώρες που ναι μεν δεν πιστεύουν ότι η υπόθεση αυτή  θα έχει σοβαρό μέλλον, ωστόσο χώρες όπως η Τουρκία μπορεί να ωφεληθούν σημαντικά. Είναι αδιανόητο η ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις στην Ουγγαρία  και την Πολωνία για το κράτος δικαίου και να υποδέχεται ένα δικτάτορα που μάλιστα απειλεί με εισβολή σε κράτος -μέλος!

Στάχτη στα μάτια και οδικός χάρτης

Η Γαλλία και η Γερμανία αποπροσανατολίζουν την ελληνική κυβέρνηση διαμηνύοντας ότι η πρόσκληση μπορεί να μην επαναληφθεί ή ότι δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό αυτή την στιγμή για το μέλλον της ΕΠΚ. Ωστόσο , αν μια χώρα προσκαλείται την πρώτη φορά, είναι δύσκολο να της πεις την επόμενη ότι δεν θα προσκληθεί. Αντίθετα, η Τουρκία διαθέτει τεράστια αποθέματα εμπειρίας και υπομονής, ώστε να οικοδομήσει το σχέδιό της. Το ζήτημα προς το παρόν είναι πως εξελιχθεί η υπόθεση αυτή, καθώς η ΕΕ βρίσκεται σε καμπή. Συζητείται η αλλαγή συνθηκών, η διεύρυνση, η κατάργηση του βέτο για το οποίο η Αθήνα δεν έχει πάρει ακόμη θέση και ποιά θα είναι η σχέση της ΕΕ με την Τουρκία και φυσικά πολλές ακόμη χώρες που είτε είναι υπό ένταξη, είτε επιθυμούν μια ισχυρή και θεσμική συνεργασία. Η ελληνική κυβέρνηση κινείται στα τυφλά, ουσιαστικά υπάκουη και χωρίς αντίληψη των αλλαγών που συντελούνται. Κυρίως δεν διαπραγματεύεται απολύτως τίποτα
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το περιθώριο η Ελλάδα είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην ΕΕ να παρουσιάσει έναν σκληρό οδικό χάρτη που θα περιλαμβάνει την αδιαπραγμάτευτη ρήτρα ότι αν η Τουρκία δεν  εγκαταλείψει την αναθεωρητική της πολιτική, δεν πρόκειται να κάνει βήμα μπροστά . Και αυτό να κοινοποιηθεί άμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο. Όχι μόνο αυτό. Ο οδικός χάρτης να περιλαμβάνει άμεσες κυρώσεις και πλήρες πλαίσιο προσαρμογής της Άγκυρας στο ευρωπαικό κεκτημένο που να περιλαμβάνει και τον απόλυτο σεβασμό των κανόνων καλής γειτονίας και των κριτηρίων στης Κοπεγχάγης. Υπό αυτούς τους όρους μπορεί να ξεκινήσουν συνομιλίες με καλή θέληση , με στόχο την ειρηνική επίλυση των διαφορών.