Σε όργιο διαρροών με υποσχέσεις για παροχές για τους αδύναμους κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ στις 10 Σεπτεμβρίου έχει επιδοθεί το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία. Οι παροχές ενόψει εκλογών αποτελούσαν πάντα το αγαπημένο σπορ όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά δεν είχαν κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Γιατί αν είχαν, η Ελλάδα δεν θα άλλαζε κυβέρνηση κάθε τόσο, θα μπορούσε να κυβερνά ένα κόμμα για πολλά χρόνια. Ούτε η επίκληση των μεγεθών στον τουρισμό έχει κανένα νόημα. Το 2019 πριν την πανδημία επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε ρεκόρ με περίπου 35 εκατομμύρια τουρίστες που δεν αναχαίτισαν την πορεία πτώσης της τότε κυβέρνησης. Τι νόημα έχουν λοιπόν όλες αυτές οι προετοιμασίες; πρώτο, είναι θέμα νοοτροπίας, δηλαδή,  πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά του χούϊ των προεκλογικών παροχών. Δεύτερο ότι και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που κυριαρχούν στην διαδικασία λήψης αποφάσεων του Μητσοτάκη πρέπει να κάνουν τη δουλειά για την οποία αμείβονται. Τρίτο η κυβέρνηση είναι όχι απλά με την πλάτη στον τοίχο, αλλά στο καναβάτσο. Μια τριετία αθλιότητας δεν διορθώνεται με μια εξαγγελία υποκρισίας.  Κάπως έτσι  ανοίγει για τον πρωθυπουργό, ο δρόμος των αποφάσεων.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαρροές στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει  παροχές προς τους περισσότερο αδύναμους, επικαλούμενος «την καλή πορεία των δημοσίων εσόδων και του τουρισμού», χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακριβώς το περιεχόμενό τους. Η καλή πορεία των δημοσίων εσόδων δεν οφείλεται φυσικά στην ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά στην άγρια φορολόγηση στην οποία επιμένει η κυβέρνηση. Για μια νέα πολιτική , συμβάσεων εργασίας, πλήρους εργασίας και όχι απασχόλησης, μείωσης των φόρων και αυξήσεις μισθών, ούτε κουβέντα. Αυτό και μόνο προκαλεί βεβαιότητα ότι όλα αυτά γίνονται στο όνομα του πελατειακού συστήματος ενόψει των εκλογών.
Αν ήθελε η κυβέρνηση να είναι ειλικρινής θα παρουσίαζε στον ελληνικό λαό μια συνολική πρόταση για το πως θα αντέξει η κοινωνία τον προσεχή χειμώνα.

Σε όλη την Ευρώπη διεξάγονται έντονες συζητήσεις για το κόστος ζωής, σχεδιάζονται μέτρα, υπάρχουν αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις και είναι βέβαιο ότι και η ΕΕ σε θεσμικό επίπεδο θα αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις. Στην Ελλάδα , σαν να μην  συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο  , το κυβερνών κόμμα επιδίδεται σε υποσχέσεις περί παροχών που αν λάβουμε υπόψη την κρίση, την ακρίβεια, τον πληθωρισμό και  τους αναιμικούς μισθούς, δεν πρόκειται να αλλάξει το παραμικρό στη ζωή των Ελλήνων και αν αλλάξει θα είναι προς το χειρότερο.

Οικονομικά ανεμομαζώματα -εκλογικά διαβολοσκορπίσματα

Η τελευταία συζήτηση στη βουλή ανέδειξε το κύριο πρόβλημα της κυβέρνησης. Ευρισκόμενη σε μειονεκτική θέση και ταυτόχρονα σε κρίση στρατηγικής, ο πρωθυπουργός επείγεται να αλλάξει την ατζέντα και όλοι να ασχοληθούμε με τις παροχές που υποτίθεται θα ανακοινώσει στη ΔΕΘ. Προς την κατεύθυνση αυτή εμφανίστηκαν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει ατσαλάκωτος και προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κοινωνία αδιαφορεί για τις υποκλοπές και το κράτος δικαίου και ασχολείται αποκλειστικά με την ….τσέπη του.
Είναι τόσο προσβλητική  η υποτίμηση και η περιφρόνηση των Ελλήνων πολιτών που προκαλεί προβληματισμό, όχι για το αν η κοινωνία αποδέχεται ως αληθινές τις δημοσκοπήσεις, αλλά  η προσήλωση κάποιων ΜΜΕ σε ένα σάπιο καθεστώς. Αλλά ακόμη και αν δεχθούμε αυτό  το άθλιο επιχείρημα ότι ο κόσμος αδιαφορεί για ζητήματα αξιών, δημοκρατίας και το κράτος δικαίου  και ενδιαφέρεται μόνο για την τσέπη του και εκεί είναι χαμένη η κυβέρνηση. Γιατί ο πρωθυπουργός και όλη η κυβέρνηση πέρα από τις επιπτώσεις μιας διεθνούς κρίσης, έχει τεράστιες ευθύνες για δικές της αποφάσεις, για στήριξη των καρτέλ, για αδιαφανή διαχείριση δις ευρώ, για αντικοινωνικά εργασιακά μέτρα κλπ.

Ο πρωθυπουργός εδώ και πολλούς μήνες βρίσκεται σε κρίση στρατηγικής. Αδυνατεί να συμπεριφερθεί ως εκλεγμένος από τον λαό ηγέτης και έχει περιχαρακωθεί στο γραφείο του εξυπηρετώντας ιδιωτικά συμφέροντα , καθόλου καλώς νοούμενα συμφέροντα. Είναι ένας ταξικός , αδιαφανής και διχαστικός πρωθυπουργός . Δεν θα αλλάξει γιατί δεν μπορεί, αλλά ούτε και θέλει.
Υπό αυτό το πρίσμα η εμφάνισή του στη ΔΕΘ δεν θα σηματοδοτήσει την αντεπίθεση που πολύ θα ήθελε,  αλλά το τέλος της διαδρομής,  και είναι η τελευταία ΔΕΘ  της πρωθυπουργίας του,