Του Σωτήρη Σιδέρη

Με δικαιολογίες που εύκολα χαρακτηρίζονται ως παιδαριώδεις, όλο το Επιτελικό Κράτος και πρώτος ο πρωθυπουργός έχουν επιδοθεί σε μια παράδοξη προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν και την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη για την μείζονα υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Ο διάχυτος πανικός προδίδεται από διαρκείς διαρροές που διαψεύδονται  ή αναιρούνται πριν καν φθάσουν στους στους πολίτες. Στην συνέχεια εκπονούνται νέες, ενέπλεξαν ξένα κράτη και τελικά ,  κατέληξαν στο δόγμα διάσωσης του πρωθυπουργού. Ότι ήταν ο μόνος που δεν γνώριζε τίποτα! .

Οι παρακολουθήσεις είναι το τέλος μιας αντιδημοκρατικής, αυταρχικής, αλαζονικής και αντικοινωνικής κουλτούρας και νοοτροπίας, δεν είναι δηλαδή μεμονωμένο γεγονός.  Σκάνδαλο είναι και η θητεία της εισαγγελέως Βασιλικής Βλάχου που υπέγραφε τα πάντα, άρα δεν ήταν τυχαία εκεί, οπότε πέραν της κυβέρνησης θα κριθεί και πάλι η Δικαιοσύνη.    Οι παρακολουθήσεις είναι κυρίως θέμα εκτροπής . Αυτή την ευθύνη δεν μπορεί να την αναλάβει κανένας Κοντολέων, κανένας Δημητριάδης, κανένας Γεραπετρίτης. Είναι αποκλειστική και ατομική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, που αντιγράφει σε ένα ακόμη ζήτημα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Εν μέσω διχασμών και πρόκλησης ανωμαλίας έγιναν πρωθυπουργοί εν μέσω σκανδάλων πέφτουν. Παρενθέσεις.  Είναι το διαχρονικό ηθικό τους μειονέκτημα που τους αλυσοδένει και δεν προσπάθησαν ποτέ να απαλλαγούν. Μοιραία το τέλος εποχής πλησιάζει…

Τα στεγανά στην υπηρεσία ενός σχεδίου εκτροπής

Οι αποκαλύψεις θα συνεχιστούν, αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές πλευρές, αλλά κανείς δεν ξέρει το εύρος τους. Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι η πολιτική σκηνή της χώρας έχει όλα τα στοιχεία ενός πολιτικού δράματος για τον πρωθυπουργό. Από το δόγμα Νόμος και Τάξη, μέχρι δεκάδες νόμους και τροπολογίες για την εξυπηρέτηση συμφερόντων, την ίδρυση με νόμο του Επιτελικού Κράτους και την συγκέντρωση όλων των εξουσιών, ακόμη και των μυστικών υπηρεσιών, είναι πτυχές της ίδιας νοοτροπίας. Απόλυτος έλεγχος των πάντων. Όταν όμως ένα σύστημα κατασκευάζει τείχη ασφάλειας, υψώνει στεγανά γύρω από τη δράση του, ελέγχει την ροή των πληροφοριών, ακόμη και των ειδήσεων, είναι αναπόφευκτο,  πως σε εύθετο χρόνο το σύστημα θα σπάσει και η λάβα θα το λειώσει κυριολεκτικά. . Πολλά καθεστώτα οργίασαν εις βάρος των δημοκρατικών κανόνων και δικαιωμάτων, ολόκληροι μηχανισμοί επινοήθηκαν έδρασαν και επέβαλλαν λογοκρισία, περιόριζαν ελευθερίες και δικαιώματα , αλλά στο τέλος έπεφταν και διαλύονταν με πάταγο, ανάλογα με το πόσο αργά ή γρήγορα οργανώνονταν οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις.

Στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η εξόφθαλμη όσο και κραυγαλέα παραβίαση αυτών  των κανόνων,  που ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του ενορχηστρώθηκε κυρίως από ανυπόληπτα ΜΜΕ και έναν μηχανισμό που στήθηκε στο Μαξίμου που παρέπεμπε στην προδικτατορική δεξιά. Οι μνήμες ενεργοποιήθηκαν σχετικά γρήγορα, αν λάβουμε υπόψη την υγειονομική κρίση, τον πόλεμο, την ενεργειακή κρίση, την ελληνοτουρκική κρίση κλπ. Όταν λοιπόν έπρεπε να δοκιμαστεί η αξία και οι δυνατότητες αυτών των μηχανισμών, αποσυντέθηκαν.
Υπό αυτό το πρίσμα εκτιμούμε, ότι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων είναι μεν πολιτικό σκάνδαλο, αλλά κυρίως είναι πρόβλημα εκτροπής και εντάσσεται στο πλαίσιο και τις μεθόδους συνολικής εκτροπής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η αναθεωρητική φιλολογία που εγκαινίασαν αρκετοί εντός της κυβέρνησης και εντός της ΝΔ παράγοντες, τόσο κατά της Αριστεράς, όσο και γενικότερα κατά της μεταπολίτευσης, δεν είναι άσχετη με την επικράτηση του ακροδεξιού λόγου και στην κυβέρνηση και στη ΝΔ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ουσιαστικά αγνώστων ιδεολογικών αρχών, μιας και ποτέ δεν έγραψε , ούτε αγωνίστηκε για κάποιες ιδέες ή αρχές, ήταν εύκολα χειραγωγίσιμος. Γιατί στόχος του ήταν η εξουσία, ενώ άλλων , όπως για παράδειγμα ο Μ. Βορίδης, στόχος ήταν η Αριστερά και η δημιουργία συνθηκών ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην επιστρέψει ποτέ στην διακυβέρνηση της χώρας.

Εκ των πραγμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται και πάλι σε μια σύνθεση αποστολή. Να αποκαταστήσει το κύρος των θεσμών, να καταργήσει νόμους και να δώσει μάχη κατά των δυνάμεων του οικονομικού και πολιτικού παρασιτισμού, να συντρίψει αρμούς που παράγουν σκάνδαλα και κρίσεις, αντί να υπερασπίζονται τη Δημοκρατία και τη Διαφάνεια και να επανασυνδέσει την πολιτική εξουσία με την κοινωνία σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

Η ΝΔ εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα που από τη φύση του παράγει σκάνδαλα, πολιτικά και οικονομικά. Συνεχίζει να επικεντρώνεται στο πελατειακό σύστημα και το έγκλημά της είναι διπλό γιατί έρχεται μετά από τουλάχιστον μια δεκαετία εθνικής κρίσης κατά την οποία ήταν μια ευκαιρία να αλλάξει η χώρα. Η ΝΔ είναι πλήρως αποσυνδεδεμένη με την κοινωνία, στηρίζει ομάδες συμφερόντων , αλλά αυτή η προσήλωση στο πελατειακό σύστημα την κάνει ακόμη πιο επικίνδυνη. Γιατί η ψηφοθηρική της κουλτούρα την σπρώχνει συχνά προς την ακροδεξιά, αναβιώνει εμφυλιοπολεμικά  στερεότυπα , αδιαφορεί και δεν σέβεται τους πολιτικούς αντιπάλους, ούτε καν τα στελέχη της που έχουν άλλη άποψη, είναι σε διαρκή κρίση και έχει εξελιχθεί σε έναν μηχανισμό  παραγωγής κρίσεων και σκανδάλων.
           

Ο Μητσοτάκης και οι άλλοι…

Τώρα όλοι κρίνονται. Στο διεθνές πεδίο η γερμανική δεξιά θα στηρίξει τον Μητσοτάκη, αλλά στην κυβέρνηση δεν είναι η Μέρκελ ούτε ο Μαξ Βέμπερ και αυτό το ξέρει ο πρωθυπουργός. Άλλες χώρες έχουν δημοκρατικές παραδόσεις και θα αποστασιοποιηθούν. Αλλού, όπως οι σκανδιναβικές χώρες, η Ολλανδία, η Γαλλία και άλλες έχουν ισχυρές  δημοκρατικές παραδόσεις, δεν είναι εύκολο να παρέμβουν. Οι ΗΠΑ σίγουρα τον θέλουν , αλλά δεν είναι σε θέση να συγκρατήσουν την κοινωνική οργή. Στην ΕΕ είναι έτοιμοι αρκετοί θεσμοί να κατασπαράξουν τις ανοησίες της κυβέρνησης καθώς οι προειδοποιήσεις για το κράτος δικαίου εκπέμπονται ηχηρά εδώ και δύο χρόνια.

Στο εσωτερικό της χώρας ο Μητσοτάκης θα έχει στο πλευρό του τους ολιγάρχες, τα ΜΜΕ και κάποια από τα συμφέροντα που εξυπηρέτησε. Στο σύνολό τους αυτές οι δυνάμεις δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν την ηθική κρίση που μαστίζει την κυβέρνηση, ούτε να διορθώσει τα οικονομικά προβλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική της. Περιμένουμε όμως την στάση της Προέδρου της Δημοκρατίας που έχει ευθύνη θεσμική για τον σεβασμό του κράτους δικαίου , τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών. Εδώ δεν χωρούν διλήμματα.
Αλλά θα δώσει τη μάχη του ο Μητσοτάκης. Η πολιτική ρυπαρότητα δεν θα τον εγκαταλείψει, οι μηχανισμοί θα δράσουν, αλλά ευτυχώς η Ελλάδα, μπορεί ακόμη να αναπνέει και να διεκδικεί….