του Σωτήρη Σιδέρη

Εδώ και μήνες η ΕΕ δείχνει να είναι καθηλωμένη στα προβλήματά της , αδυνατεί να αποκτήσει ηγετικό ρόλο στη διπλωματία και ενώ βλέπει την κρίση να απλώνεται. Η Αγγλία βιώνει πολιτική κρίση, πέραν της διαχείρισης του Brexit. Η Γαλλία του Μακρόν δείχνει παραλυμένη και αδυνατεί να ανασυγκροτηθεί. Η Γερμανία βουλιάζει και το μείζον θέμα της επικαιρότητας είναι το δελτίο θέρμανσης, η κρίση στη βιομηχανία και το μέλλον της. Η Ιταλία βρίσκεται και πάλι σε  κυβερνητική κρίση  και ενώ θεωρείται η επόμενη εστία έντασης στην ΕΕ λόγω του υπέρογκου χρέους της με την Ελλάδα να ακολουθεί.

Σε αυτό το σκηνικό, η ελληνική κυβέρνηση πιστή στην ιστορική ανευθυνότητα της δεξιάς, προπαγανδίζει πολιτική ευημερίας, ότι λίγο πολύ όλα είναι καλά και κάποιες δυσκολίες είναι εύκολο να ξεπεραστούν γιατί ο Μητσοτάκης είναι εδώ….. Η γεωπολιτική κρίση οξύνεται με την Ρωσία να προελαύνει στην Ουκρανία και να απειλεί με διατροφικό και ενεργειακό Αρμαγεδδώνα την Ευρώπη απαντώντας σε εφτά κύκλους σκληρότατων κυρώσεων. Αυτό όμως που προκαλεί δέος στις ευρωπαικές ηγεσίες είναι ότι οι κοινωνίες βράζουν κυριολεκτικά. Δεν είναι μόνο η πολιτική της ΕΕ στον πόλεμο που προκαλεί οργή. Είναι και όλη η εικόνα κρίσης, παρακμής και ανισοτήτων που εκτιμάται ότι τον Χειμώνα θα βγουν στην επιφάνεια.   

Ο γερμανικός λαός εξέλεξε τον σοσιαλδημοκράτη Σολτς που σχημάτισε κυβέρνηση με τους Πράσινους, ό, τι καλύτερο δηλαδή μετά την  αποχώρηση της Μέρκελ και την ήττα της δεξιάς. Ωστόσο αποδεικνύεται (και αυτό είναι μάθημα για τον ΣΥΡΙΖΑ) ότι μόνο με διακηρύξεις αλλά χωρίς σχέδιο καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και τώρα το Βερολίνο αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Η ηγεσία της στην ΕΕ αποδείχθηκε ότι ήταν χάρτινη και ότι η Ευρώπη με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό της βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην κρίση .

Η σταθερότητα και η Ελλάδα

 Η συνεργασία μέχρι πρόσφατα Γαλλίας -Γερμανίας έδινε λύσεις στην ΕΕ. Η αδυναμία του Μακρόν και το γεγονός ότι πλέον δεν λειτουργεί ο άξονας , συμπαρασύρουν και την ΕΕ. Το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη είναι προφανές. Είναι ακόμη προφανές ότι υπάρχει και ηθικό πρόβλημα , εξίσου ισχυρό με το ενεργειακό. Ο Μπόρις Τζόνσον δεν εκδιώχθηκε για λάθος πολιτική , αλλά για σκάνδαλα. Ο Μακρόν αμφισβητείται πλέον ανοιχτά μετά τις αποκαλύψεις για τις σχέσεις του με την UBER. Το ίδιο στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης, ενώ ο αυταρχισμός ενισχύεται στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.  Η εισβολή του λαού στο προεδρικό μέγαρο της Σρι Λάνκα, ήταν ένα καμπανάκι για τους Ευρωπαίους ηγέτες. Με μισθούς που εξανεμίζονται σε 15 ημέρες, με το κοινωνικό κράτος είτε να έχει καταρρεύσει , είτε να έχει διαβρωθεί σοβαρά και με την πανδημία να επανέρχεται, οι λαοί της Ευρώπης , φοβούνται πολλοί, θα ξεσηκωθούν τον Χειμώνα. Άλλωστε αυτός ο φόβος εκφράζεται δημόσια , δεν είναι κάποια συνωμοσία , ούτε μυστικό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμφισβητείται στην Ελλάδα για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν και αφορούν και ξένους ηγέτες και κυβερνήσεις. Η χώρα μας όμως έχει το πρόσθετο πρόβλημα της κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για τις οποίες οφείλει να βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση συναγερμού. Η περιοδεία Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή και η τριμερής Ρωσίας -Ιράν -Τουρκίας την Τρίτη 19 Ιουλίου στην Τεχεράνη είναι κρίσιμες για το μέλλον των εξελίξεων στην περιοχή. Ταυτόχρονα η γενική συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο θα αποτελέσει κλειδί για τις παγκόσμιες εξελίξεις. Μάλιστα εκτιμάται ότι ο Ερντογάν θα θέσει εκεί το σύνολο των διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραπαίει. Ηθικά και πολιτικά. Αδυνατεί να διαχειριστεί κρίσεις και κυρίως αδυνατεί να παρουσιάσει μια σοβαρή πρόταση ή ένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Αντίθετα εξακολουθεί να δίνει μια εικόνα ευημερίας για ψηφοθηρικούς λόγους. Ταυτόχρονα είναι αιχμάλωτος , φανερά πλέον της ομάδας Σαμαρά , της μόνης που λειτουργεί εντός της ΝΔ και της κυβέρνησης και κατευθύνει την πολιτικής της προς την ακροδεξιά. Υπό αυτό το πρίσμα η ανεπάρκεια ντύνεται με τα χρώματα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, αλλά τώρα είναι όλοι υποψιασμένοι.
Κυρίως ο λαός. ….