Του Σωτήρη Σιδέρη


Η  κατοχή περίπου του 20% του εδάφους της Ουκρανίας , δηλαδή η βέβαιη νίκη της Μόσχας και η συνακόλουθη εισβολή της Τουρκίας στη Βόρειο Συρία που προετοιμάζεται με πυρετώδεις ρυθμούς,  οδηγούν στην παταγώδη κατάρρευση ενός ακόμη αφηγήματος της Αθήνας για καταδίκη του αναθεωρητισμού.  Και οι προβλέψεις είναι εφιαλτικές.  Οι  συρράξεις ανά τον κόσμο και οι απειλές για νέες,  προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές,  συμβάλλουν στην επισιτιστική κρίση, αλλά ταυτόχρονα σε συνδυασμό με άλλες κρίσεις, κλιματική αλλαγή , ανισότητες, οδηγούν σε ένα ζοφερό μέλλον και απειλούν τη συνοχή της Δύσης. Τα ισχυρά κράτη, ή όσα εμπνέονται από αναθεωρητικά δόγματα επιταχύνουν την εφαρμογή των σχεδίων τους εκμεταλλευόμενα την παγκόσμια ρευστότητα και τις αδυναμίες των διεθνών οργανισμών, αλλά και των μεγάλων χωρών που είτε ανέχονται , είτε υποδαυλίζουν τις κρίσεις. Στα δικά μας,  η προσοχή επικεντρώνεται  μεν στην απειλή της Τουρκίας, αλλά αθροίζεται στην κρίση χρέους , την οικονομική δυσπραγία,  το κράτος δικαίου, τον παρασιτισμό. Η επικοινωνιακή εκστρατεία της κυβέρνησης ότι δεν είναι καιρός για αναθεωρητισμούς και ότι η Τουρκία δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να ικανοποιήσει τις επεκτατικές ορέξεις της, αποσυντίθεται επίσης με πάταγο.

Το κράτος -τρομοκράτης 

Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον με δηλώσεις που δεν πείθουν για την αποφασιστική αντίθεσή τους , ούτε προιδεάζουν για κάποια αντίδραση στις ενέργειες της Τουρκίας, συντηρούν την πολιτική Ερντογάν, αυτό δηλαδή καταδεικνύεται στην πράξη. Η δικαιολογία της Άγκυρας ότι θέλει να δημιουργήσει μια ακόμη ζώνη βάθους περίπου 30 χιλιομέτρων για να πολεμήσει τους τρομοκράτες είναι τόσο κυνική όσο και η πολιτική της. Μια ζώνη , που μπορεί να είναι και μεγαλύτερη, αν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Η άλλη δικαιολογία ότι θα γίνει εισβολή και θα καταληφθεί έδαφος για να εγκατασταθούν εκεί πρόσφυγες που ζουν τώρα στην Τουρκία,  φυσικά δεν πείθει. Αν είχε τέτοιες προθέσεις θα μπορούσε να συνεννοηθεί με την ΕΕ, την Συρία, την Ρωσία που έχει δυνάμεις εκεί και τις ΗΠΑ για να συμβάλλουν όλοι στην εφαρμογή του σχεδίου. Άρα η εισβολή δεν δικαιολογείται και όλα δείχνουν ότι η νέα κατάσταση θα δημιουργήσει τις προυποθέσεις για μακροχρόνια κατοχή τμήματος της πολύπαθης Συρίας. Συνένοχοι είναι όλοι . Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ρωσία.  Όμως η ενεργειακή κρίση, η ύφεση, η γεωπολιτική αστάθεια και οι επιπτώσεις τους στις κοινωνίες προκαλούν ήδη τριγμούς στην Δύση, μια κρίση που θα ενταθεί με κάθε βεβαιότητα  και αυτό δεν είναι προς όφελος της Ελλάδας

Για την Ελλάδα είναι ένα ακόμη καμπανάκι κινδύνου. Η Τουρκία δεν υποχωρεί , ούτε αλλάζει τα σχέδιά της. Ελίσσεται ανάλογα με τις συνθήκες και επανέρχεται δριμύτερη. Και είναι φανερό ότι αυτή την στιγμή τουλάχιστον δεν υπάρχουν δυνάμεις που θα θελήσουν να αντιδράσουν.  Ταυτόχρονα η Άγκυρα δείχνει ότι αδιαφορεί για το τι λένε οι τρίτες χώρες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ωστόσο, ο Ερντογάν και οι στρατιωτικοί στην Άγκυρα γνωρίζουν καλά ότι η Ελλάδα δεν είναι Συρία και ένα μέτωπο με την Ελλάδα θα το ανοίξουν πολύ προσεκτικά και αφού πρώτα σιγουρευθούν ότι δεν θα χάσουν. Όμως αυτό δεν υποβαθμίζει την απειλή.  Όμως η Τουρκία έχει απλώσει την πολιτική της στον κόσμο και έχει πείσει τους πάντες ότι διαδραματίζει κορυφαίο ρόλο σε οποιαδήποτε κρίση, από τον Καύκασο και την Ουκρανία, μέχρι την Σκανδιναβία και την Ανατολική Μεσόγειο.

       

Οι αντιδράσεις , ο ΟΗΕ, η Τουρκία

Οι μετρημένες ούτως ή άλλως αντιδράσεις των μεγάλων παιχτών αυτή τη στιγμή, δεν πρόκειται να κάνουν την Τουρκία να αναστείλει τη δράση της.

Η Ρωσία ελπίζει ότι η Τουρκία "θα απόσχει" από μια επίθεση στη βόρεια Συρία, δήλωσε  η εκπρόσωπος της ρωσικής διπλωματίας αναφερόμενη στις απειλές του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά των Κούρδων μαχητών.
"Ελπίζουμε ότι η Άγκυρα θα απόσχει από ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια επικίνδυνη επιδείνωση της ήδη δύσκολης κατάστασης στη Συρία", δήλωσε η Μαρία Ζαχάροβα .  Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν είπε ότι  μια νέα τουρκική επίθεση στη Βόρεια Συρία θα είναι  «υπονομευτική της περιφερειακής σταθερότητας».

Ας σημειωθεί ότι ο ΟΗΕ έχει χαιρετήσει τον ρόλο της Τουρκίας τόσο στην προσπάθειά της να γίνουν διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας -Ρωσίας, όσο και για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει στην δημιουργία ενός διαδρόμου που θα επιστρέψει την εξαγωγή των ουκρανικών σιτηρών που έχει ανάγκη ο κόσμος. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι την ίδια στιγμή η Τουρκία έχει δεχθεί σφοδρές επικρίσεις για τον πόλεμο κατά των Κούρδων, το τεράστιο έλλειμμα Δημοκρατίας, την επιθετικότητά της κατά της Ελλάδας που ναι μεν επικρίνεται όχι όμως σε βαθμό που να απειλήσει τα σχέδια της Άγκυρας, τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Λιβύη , την εισβολή στην Συρία , τον ρόλο της στο ΝΑΤΟ κλπ. Και την ίδια στιγμή να θέλουν όλοι να της αναθέσουν ρόλους. Αυτή η σύγχυση στρατηγικής πρέπει να ανησυχήσει την Ελλάδα και να εγκαταλείψει τις ανοησίες περί καταδίκης του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Όλοι έχουν προβλέψει ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι πιο δύσκολο από το καλοκαίρι του 2020 όταν το Ουρούτς Ρέις έκανε σμπαράλια κυριαρχικά δικαιώματα και τώρα θίγει ζητήματα κυριαρχίας των νησιών.
Το διεθνές δίκαιο, οι ισορροπίες και το σύστημα ασφαλείας καταρρέει . Το αν αυτός ο αιώνας θα είναι αιώνας του αναθεωρητισμού μένει να επιβεβαιωθεί. Γιατί προς το παρόν, όλα εκεί οδηγούν σε πείσμα μιας ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας που νομίζει ότι με εικονικά δόγματα και εξοπλισμούς χωρίς κανόνες και κυρίως χωρίς διπλωματία θα αποτρέψει την Τουρκία από το να αναδιπλωθεί.