Του Σωτήρη Σιδέρη


Δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία  στο πεδίο της μάχης. Πρώτο, η ισοπεδωτική βία της ρωσικής πολεμικής μηχανής που επιταχύνει το σχέδιό της  για καταστροφή της Ουκρανίας και ενώ υπάρχει κενό διαπραγματεύσεων. Το δεύτερο είναι η ραγδαία αύξηση των πληροφοριών  που δεν έχουν διαψευσθεί , ότι στην Ουκρανία δρουν αξιωματικοί των ΗΠΑ, πράκτορες και ειδικές δυνάμεις της Αγγλίας , ενώ αυξάνεται η αποστολή όπλων για πόλεμο μακράς διάρκειας. Η κατάσταση είναι περίπλοκη και επικίνδυνη.
Στο διπλωματικό επίπεδο καταγράφονται ακόμη πιο δαιδαλώδη γεγονότα. Πρώτο, ο Ζελένσκι αρχίζει να  διχάζει και να κουράζει με τις  απαιτήσεις του  και την χωρίς έλεγχο ρητορική του, υποβαθμίζοντας πλήρως την ανάγκη για ουσιαστικές και άμεσες διαπραγματεύσεις καθώς η χώρα του βυθίζεται στο αίμα και τα ερείπια. Η αήθης αντίδραση κατά του Γερμανού προέδρου Σταϊνμάγερ στον οποίο αρνήθηκε την είσοδο στην Ουκρανία , με το αιτιολογικό ότι είναι φιλορώσος έχει προκαλέσει ένταση με το Βερολίνο.  Άλλες χώρες αρχίζουν να ανησυχούν και υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ κυβερνήσεων και κοινής γνώμης με κορυφαίο παράδειγμα τη Γαλλία και την στροφή Μακρόν σε πιο ισορροπημένη θέση. Οι ΗΠΑ  όμως, στις παρασκηνιακές συζητήσεις  που γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους και η Ελλάδα, έχουν ξεκαθαρίσει στον Ζελένσκι ότι δεν θα είναι εγγυήτρια δύναμη σε μια συμφωνία, αν υπάρξουν εγγυήτριες δυνάμεις. Αλλά πλέον η κρίση  εξαπλώνεται σε πολλά μέτωπα.  



       

Το πυρηνικό δόγμα και οι “εγγυητές”



Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, το βασικό  αρχικό αίτημα της Ουκρανίας είναι κάποιες χώρες , κυρίως οι ΗΠΑ να είναι οι εγγυήτριες δυνάμεις σε μια συμφωνία με την Ρωσία. Η Ουάσιγκτον όμως γνωρίζει να φυλάγεται και σωστά θεωρεί ότι αν εγγυηθεί μια συμφωνία, θα πρέπει και να την τηρήσει σε περίπτωση μελλοντικής σύγκρουσης, άρα να μπει σε έναν απευθείας πόλεμο με την Ρωσία, πράγμα που ρητά έχει ήδη αποκλείσει και έχει διαμηνύσει στον Ζελένσκι ότι θα μείνει εκτός.  Η Τουρκία είναι στον κατάλογο των χωρών των εγγυητριών δυνάμεων, ενδεχόμενο που θα δημιουργήσει νέο διπλωματικό μέτωπο με την Ελλάδα. Ωστόσο,  πολλοί διπλωμάτες σε Ευρώπη και ΗΠΑ θεωρούν ότι το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων είναι ξεπερασμένο και δεν θα λειτουργήσει, γιατί αν λειτουργήσει θα οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο, οπότε αναζητείται ένα νέο καθεστώς. Η δυστοκία στη διπλωματία δημιουργεί ένα δυστοπικό μέλλον. Όταν αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις η ελπίδα θα επανέλθει.


Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση σε πολλούς Ευρωπαίους αξιωματούχους είναι ότι μέχρι στιγμής ούτε η ΕΕ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε οι ΗΠΑ έχουν καταλήξει σε μια θέση πως θα ήθελαν την μελλοντική Ουκρανία. Διχοτομημένη, ουδέτερη, υπό κατοχή ; ορισμένοι θεωρούν ότι αυτή η αδυναμία να καταλήξουν σε μια θέση, έχει ενισχύσει την επιχειρηματολογία της Μόσχας ότι η Δύση  έχει ευθύνες για τον πόλεμο και τώρα δεν ξέρει πως θα τον τελειώσει.   Δηλαδή αντιστρέφει το ερώτημα υποστηρίζοντας ότι δεν είναι η Μόσχα που έχει πρόβλημα διεξόδου, αλλά η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ο πρώτος στόχος της Ρωσίας να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ επιτεύχθηκε. Κανείς δεν μιλά γι αυτό, αλλά μιλά για ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Πάντως  ούτε ο Ζελένκσι, ούτε η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορούν να τηρούν για πάντα αποστάσεις από διαπραγματεύσεις και είτε θα πάρουν θέση, είτε  ο κόσμος θα γίνει πιο επικίνδυνος.  
Ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ και η ΕΕ ενεργοποιούνται όλο και περισσότερο σε άλλα μέτωπα, δείχνει ότι η αντιπαράθεση με την Ρωσία θα είναι διαρκείας. Η νέα εστία έντασης είναι οι επικείμενες αποφάσεις της Φινλανδίας και της Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και η προειδοποίηση της Μόσχας για μια πυρηνική γραμμή άμυνας στην Σκανδιναβία και τις βαλτικές χώρες. Ουσιαστικά το πυρηνικό δόγμα επιστρέφει όλο και περισσότερο στο προσκήνιο .
Είναι βέβαιο ότι το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη θα σταθμίσουν πολύ προσεκτικά τα γεγονότα πριν πάρουν τις αποφάσεις τους. Πολλοί θεωρούν ότι το άρθρο 5 περί συνδρομής σε κράτος -μέλος της Συμμαχίας που δέχεται επίθεση είναι μια ισχυρή δικλείδα ασφαλείας. Ωστόσο και οι δύο χώρες επί δεκαετίες έχουν απολαύσει μια τεράστια ανάπτυξη και ασφάλεια,  τηρώντας αποστάσεις και από το ΝΑΤΟ και από την Ρωσία. Η αλλαγή σε αυτές τις ισορροπίες θα είναι προβληματική, κυρίως μετά την ευθεία δήλωση της Μόσχας ότι θα δημιουργήσει μια γραμμή πυρηνικής άμυνας στα σύνορα των χωρών αυτών και στη βαλτική .

       

Ένας κόσμος που παραπαίει




Η μόνη κυβέρνηση δυτικής χώρας που δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι θέλει να κάνει με τα προβλήματά της είναι η Ελλάδα.  Η  Τουρκία είναι στρατηγικά αναβαθμισμένη στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ που είναι η κινητήριος δύναμη τη θέλουν με τις ιδιοτροπίες και τις διαφωνίες, κοντά τους. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι οι σχέσεις με την Ελλάδα είναι δεδομένες, κατά συνέπεια δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο αυτή την στιγμή, πέρα από τη Μόσχα και συνδυαστικά , η Τουρκία. Όμως η διπλωματική ισορροπία έχει χαθεί και ήδη η Άγκυρα θα αρχίσει να διαχειρίζεται με τον δικό της γνωστό προκλητικό τρόπο τη θέση της στη νέα τάξη πραγμάτων. Είναι ψευδές ότι η Τουρκία έχει επικεντρωθεί στην μεγάλη διεθνή της εικόνα και ότι δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Απλά γιατί ο διεθνής της ρόλος δεν θα απαλλαγεί ποτέ από το σύνδρομο και το δόγμα της να υπερισχύσει σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο  και αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν κυριαρχήσει εις βάρος της Ελλάδας ή έστω αν δεν πετύχει σημαντικά ενεργειακά, νομικά και γεωπολιτικά κέρδη.Είναι θέμα χρόνου η Τουρκία να επανέλθει δριμύτερη ίσως..


Εξίσου σοβαρά είναι τα πράγματα στα Βαλκάνια όπου επιστρέφουν οι ανησυχίες για αποσταθεροποίηση καθώς η Ρωσία επηρεάζει σημαντικά αρκετές δυνάμεις. Όμως η ΕΕ και οι ΗΠΑ ανησυχούν για τα Βαλκάνια όταν βλέπουν ότι μπορεί να χαθεί ο έλεγχος και αδιαφορούν όταν πρέπει να στηρίξουν έμπρακτα την  ανάπτυξη, τη δημοκρατία και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου στην περιοχή. Υπό αυτό το πρίσμα, η γενικότερη αναταραχή προφανώς επηρεάζει και τα Βαλκάνια , ωστόσο πέρα από δηλώσεις τίποτα το ουσιαστικό δεν παρατηρείται .
Ένας κόσμος εν βρασμώ, αλλά και σε διαρκή κίνηση με φόβους για αποσταθεροποίηση και εξελίξεις εκτός ελέγχου, απαιτούν ένα νέο σχέδιο. Από την Σκανδιναβία μέχρι τα Βαλκάνια και από τη Μόσχα μέχρι το Κίεβο, από τα Εμιράτα μέχρι το Κάιρο και το Τελ Αβίβ και από την Λευκωσία μέχρι την Αθήνα, ο κόσμος παραπαίει μεταξύ επιθυμίας, φόβων, απειλών, προστριβών, αλλά κυρίως παραπαίει από την έλλειψη οράματος για το μέλλον.
 

 

Απόψεις

Ειδικού Συνεργάτη Η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ-Τουρκίας συνοδεύτηκε με εκτενείς συνομιλίες μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών, σχετικά με την Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία και το Νότιο Καύκασο. Σύμφωνα με τον τουρκικό... πλήρες κείμενο
Άρης Χατζηστεφάνου Το να είσαι υπεύθυνος ειδικού τμήματος του FBI για την πάταξη της αναρχίας στις ΗΠΑ ακούγεται σαν τη μεγαλύτερη αργομισθία στην Ιστορία. Παρ' όλα αυτά, το ομοσπονδιακό γραφείο ερευνών έχει αυξήσει τους... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Πάντα υπήρχαν οι πρόθυμοι στην πολιτική να συμπορευθούν ακόμη και με την πιο σκοτεινή πλευρά της εκκλησίας, όπως πάντα υπήρχαν οι οπαδοί της κοσμικότητας, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογικές τάσεις.... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Η καταθλιπτική εικόνα της τεράστιας αίθουσας του Ταε Κβο Ντο όπου διεξάγεται το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει και τον εκφυλισμό του κόμματος αυτού. Άδεια αίθουσα, γεμάτοι διάδρομοι , δρόμοι και παράδρομοι,... πλήρες κείμενο
Του Στράτου ΒαλτινούΟ Αλεξέϊ Ναβάλνι πέθανε σε μια φυλακή της Αρκτικής, θύμα ενός δικτάτορα που δεν ανέχεται την κριτική και την αμφισβήτηση. Τυραννικά καθεστώτα που στηρίζονται από τη Δύση εξοντώνουν χιλιάδες. Είναι ο... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είναι ο εκσκαφέας του κομματικού υπεδάφους και ιδανικός στη δημιουργία μηχανισμών. Η αποχώρησή του από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από λεκτικό... πλήρες κείμενο