Του Σωτήρη Σιδέρη

Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ήταν το σύγχρονο αντικομμουνιστικό μέτωπο χωρίς κομμουνισμό, όπως σωστά έχει επισημανθεί.   Η κυριαρχία του ιδεολογικού μίσους ήταν εμφανής και στις δύο περιπτώσεις. Η  διαρκής επίκληση των θεσμών προδίδει εργαλειοποίηση των πυλώνων της δημοκρατίας  Και η δήλωση αυτοϊκανοποίησης του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι έσωσε τη χώρα «από τη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ», θυμίζει ακριβώς τα επιχειρήματα του μετεμφυλιοπολεμικού μετώπου και του παρακράτους που οδήγησε στη χούντα του 1967, που  υποτίθεται, έσωσε τη χώρα από τους κομμουνιστές. Σήμερα ελλείψει έστω και κατασκευής απειλής, πρέπει να σώσουν τη χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα τύμπανα της μισαλλοδοξίας ηχούν όλο και πιο δυνατά.  Η νεκρανάσταση της υπόθεσης του μακαρίτη Βγενόπουλου, που δεν ήταν κανένας άγιος, δείχνει ότι θέλουν να μετατρέψουν την πολιτική ζωή σε ζούγκλα με τον Βενιζέλο   σε νέο ρόλο.  Οι   ακόρεστες φιλοδοξίες του οποίου δεν ήταν ποτέ επικίνδυνες για τον ίδιο, αλλά για τη δημοκρατία και τη χώρα που μορφοποιούνται σε ένα νέο σχήμα, από το οποίο λείπει ο Μητσοτάκης..  

Θεσμοί στα μέτρα του

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ,  σχεδόν ωρυόμενος εμφανίστηκε πάλι να υποστηρίζει παράνομη ηχογράφηση μεταξύ κάποιας κυρίας που υποτίθεται ζητούσε χρήματα από τον μακαρίτη Βγενόπουλο  για λογαριασμό της τότε προέδρου του Αρείου Πάγου, Β. Θάνου, μια υπόθεση που έβαλε στο αρχείο μετά από έρευνα ο ίδιος ο Άρειος Πάγος, αλλά ο Βενιζέλος δεν πτοείται.
Τι είναι ο Άρειος Πάγος μπροστά στο μεγαλείο του!  Είναι ο ίδιος που ως υπουργός Άμυνας δήλωσε μέσα στη βουλή ότι πήρε μαζί του τα σχέδια της εθνικής άμυνας, αλλά οι θεσμοί δεν άκουσαν.  Είναι το ίδιο πρόσωπο που κρατούσε στο σπίτι του την λίστα Λαγκάρντ, αλλά οι θεσμοί σιώπησαν. Κανένας θεσμός δεν τον έσυρε στα δικαστήρια,  κανένα ΜΜΕ, πλην εξαιρέσεων δεν τον κατήγγειλε. Ο άνθρωπος αυτός, έχει επίσης κατηγορηθεί σε χιλιάδες κείμενα ότι είναι αλαζονικός, ότι είναι βουλιμικός με την εξουσία και ότι το τελευταίο διάστημα  επιχειρεί να επανέλθει στην πολιτική σκηνή γιατί νοιώθει στέρηση εξουσίας. Είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος που δεν έχει να παρουσιάσει το παραμικρό  κατά  την μακρά πολιτική του σταδιοδρομία, τις υπουργικές θητείες, ως στέλεχος και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,  παρά μόνο ακατάσχετη ρητορική και διαπλοκή. Αυτό το τίποτα από πλευράς έργου, διεκδικεί και πάλι κάτι από τη ζωή μας.
Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε  σχετικά με  το ηχητικό Βγενόπουλου ότι  «χρειάστηκε μεγάλος και επίμονος αγώνας για να αντέξει η Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου τη λαίλαπα της περιόδου 2015-2019». Η μισαλλοδοξία του ξεχειλίζει και η απόπειρα διχασμού της κοινωνίας είναι οφθαλμοφανής. Τελικά τη Δημοκρατία τη μισούν αυτοί που κάθε μέρα σηκώνουν τη σημαία της και προσεύχονται στους θεσμούς της.
       

Το νέο μέτωπο

Προφανώς , μετά τις υποτιθέμενες διαφωνίες με τον Μητσοτάκη ο Βενιζέλος φιλοδοξεί να ηγηθεί ο ίδιος ενός  νέου αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, αλλά διεκδικεί  την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή με τα ίδια συστατικά του παλιού μετώπου.  Κόκκινες γραμμές με την λογική, απουσία σεβασμού στους κανόνες της δημοκρατίας και της λογοδοσίας, εγωκεντρισμός και ρηχότητα, εμπάθεια και μίσος κατά των «άλλων», κυρίως αν είναι αριστεροί και διεκδικούν εξουσία . Το κράτος δικαίου φυσικά, ουδέποτε απειλήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί Μητσοτάκη, αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί.  Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών , εγκλώβισε την Ελλάδα στον βούρκο της ατιμωρησίας. Το κράτος δικαίου, απειλήθηκε , όταν με νομικές ταχυδακτυλουργίες η τρόικα και τα μνημόνια  προκαλούσαν ερείπια  στη χώρα, αλλά ο Βενιζέλος έσωσε τη χώρα. Από ποιόν ; από μια χρεοκοπία για την οποία ευθύνονται η ΝΔ και το  ΠΑΣΟΚ του οποίου ήταν υπουργός, στέλεχος και πρόεδρος. Αλλά ο ίδιος μας συστήνεται ως το κέντρο του ελληνικού σύμπαντος. Πρώτα έσωσε τη χώρα με τα μνημόνια, μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ.  Εκτός ελέγχου…

Η ταύτισή του με  τον Μητσοτάκη σε πολιτικό επίπεδο ήταν και είναι ολοκληρωτική. Η βύθιση της Ελλάδα στους δείκτες του κράτους  δικαίου, στην ελευθερία του Τύπου , στην  αδιαφάνεια , οι απευθείας αναθέσεις, τα αντεργατικά νομοσχέδια, η οικογενειοκρατία, οι διώξεις δημοσιογράφων και εισαγγελέων δεν τον ενοχλούν καθόλου.   Ούτε η λίστα Πέτσα, ούτε η ενσωμάτωση της ακροδεξιάς στη ΝΔ. Ο εμφύλιος έχει αλλάξει επίπεδο.  Ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ο Χατζηδάκης και πλήθος άλλων δεν τον ενοχλούν. Αυτόν τον …υπηρέτη του Δικαίου και των θεσμών. …

 Όσο οι αρμοί της εξουσίας εξακολουθούν να μένουν ίδιοι, ο Βενιζέλος δεν ανησυχεί . Εξάλλου η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ που το FBI  μπήκε στο σπίτι του Τραμπ και πήρε ο,τι βρήκε από αρχεία γιατί ο πρώην πρόεδρος τα πήρε μαζί του. Φανταστείτε να έμπαινε  η ΕΛ.ΑΣ στο σπίτι του Βενιζέλου…
Οι διαφωνίες του με τον Μητσοτάκη έχουν σχέση με την προετοιμασία του εδάφους για τη μετά Μητσοτάκη εποχή, για τον δικό του ρόλο και πάλι στην πολιτική, για τον έλεγχο του ΚΙΝΑΛ ώστε να αποτραπεί κάθε ιδέα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βενιζέλος επιφυλάσσει για τον εαυτό του τον ρόλο  του νέου Μωϋσή, του  επικεφαλής ενός νέου αντι ΣΥΡΙΖΑ μετώπου βλέποντας , όπως και πολλοί άλλοι, ότι ο σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει μέλλον. Ότι ήταν να δώσει έδωσε…

Η μετεξέλιξη του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου

Η Αριστερά δείχνει αμήχανη στις  μεταμορφώσεις και παραμορφώσεις του μετώπου αυτού. Μέχρι τώρα είχε ως δεδομένο το μέτωπο με επικεφαλής τον Μητσοτάκη και συσπειρωμένους γύρω του , τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη, την ακροδεξιά, ολιγάρχες και σκόρπια στελέχη. Τώρα όμως παρατηρούνται έντονες διεργασίες και στα δεξιά της ΝΔ και προς το ΚΙΝΑΛ. Και πάλι ο στόχος είναι ίδιος. Να αποτραπεί η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι γιατί φοβούνται μην φέρει τον σοσιαλισμό ο ΣΥΡΙΖΑ. Φοβούνται μήπως μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μια υγιής συνεργασία με άλλες δυνάμεις, μπορούν να αλλάξουν τον προσανατολισμό του Ταμείου Ανάκαμψης , να εκδημοκρατίσουν θεσμούς, να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη , να υπάρξει νέα δικαιότερη ανακατανομή πλούτου.
Η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να αντιδράσει. Πρέπει να σταματήσει να παρατηρεί τις διεργασίες και να παρέμβει. Και ο Βενιζέλος και ό,τι εκφράζει δεν μπορεί να είναι στο απυρόβλητο. Η αποκάλυψη των μεταλλάξεων του μετώπου θα βοηθήσει την κοινή γνώση στην κατανόηση του φαινομένου.  Η διαρκής καταγγελία , το αίτημα για την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών , της δικαιοσύνης συμπεριλαμβανομένης και η κινητοποίηση των πολιτών, είναι η απάντηση, που πρέπει να συμβαδίζει με το αίτημα για αλλαγή .