του Σπύρου Σουρμελίδη 

 Ο Σόλτς σπεύδει στο Κίεβο και στην Μόσχα , μετά τον Μακρόν, αλλά ο Μπάϊντεν προαναγγέλλει πόλεμο, για να μην του αφήσει περιθώρια χειρισμού και αναζήτησης διεξόδου. Ο Σόλτς πάει στην Μόσχα με ένα πακέτο, μέτρων αποκλιμάκωσης της έντασης και απο τις δύο πλευρές. Ακόμα και  την απόσυρση πυρηνικών απο την ανατολική Ευρώπη, ίσως και με την δήλωση οτι η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Η αμερικανική υστερία όμως αποβλέπει στο να μην μπορέσει το Βερολίνο να χειριστεί την κρίση, κάτι που είναι σε βάρος της ίδιας της Ευρώπης και οχι μόνο της Ρωσίας. ΟΙ πληροφορίες της CIA για την ημέρα της ρωσικής επίθεσης, θυμίζουν τις "πληροφορίες" με τις οποίες ξεκίνησε η εισβολή των προθύμων στο ΙΡάκ το 2003. 

Οι Σόλτς και Μακρόν τρέχουν να προλάβουν τη φωτιά γνωρίζοντας πολύ καλά και οι δυο ότι αν δεν σταματήσουν τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία , πρώτα και πρώτη,  η Ευρώπη, θα πληρώσει ένα ακριβό τίμημα, στην οικονομία της, στην ασφάλεια της και στην συνοχή της. Ο Σόλτς μέσα σε λίγες μέρες έχει συνομιλήσει με Αμερικανούς και Ευρωπαίους, τώρα και με τους Ουκρανούς και τους Ρώσους.  προσπάθεια του όμως είναι μαραθώνιος με άγνωστο τερματισμό και αποτέλεσμα. 

Η επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου, που προσπαθεί να βαδίσει με ευλάβεια στον δρόμο και τις συμβουλές της Αγκελα Μέρκελ, στην Ουάσιγκτον , δεν πέτυχε μια πιο διαλλακτική στάση απο τον Τζό Μπάϊντεν , ο οποίος απειλεί την Ρωσία με σκληρά μέτρα οικονομικού και διπλωματικού αποκλεισμού, μέτρα όμως που θα πλήξουν την Γερμανία και την Ευρώπη.  Ο Λευκός Οίκος μάλιστα δηλώνει κατηγορηματικά οτι αν η Ρωσία επιτεθεί στην Ουκρανία, ο ...Nord Stream 2 (αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου  απο την Ρωσία στην Γερμανία) δεν θα λειτουργήσει. Ωσάν να πρόκειται για περιουσιακό στοιχείο των ΗΠΑ. Ο Σόλτς μπορεί να μην αντιδρά σε τέτοιες δηλώσεις αλλά δεν είπε ποτέ “ναί” ούτε καν ανέφερε τον Nord Stream 2. 

H επίσκεψη Σόλτς στην Ουάσιγκτον δεν στέφθηκε απο επιτυχία. Ο Μπάιντεν επέμενε ότι πρέπει να παρθούν μέτρα κατά της Ρωσίας, δηλώνοντας βέβαιος ότι η Μόσχα θα επιτεθεί στην Ουκρανία. 

Ο Σόλτς πέτυχε όμως μια χρονική καθυστέρηση, πέτυχε να του δοθεί χρόνος να συνεχίσει τις διαβουλεύσεις και με τους Ευρωπαίους εταίρους αλλά και με τον Πούτιν. Με τον οποίο θα συναντηθεί στην Μόσχα.

Για να αποφευχθεί οποιοδήποτε λάθος η τυχαίο γεγονός, την ώρα που ο Γερμανός καγκελάριος ήταν στην Ουάσιγκτον (7.2), ο Εμμανουέλ Μακρόν ήταν στην Μόσχα συνομιλώντας με τον Πούτιν  σε μια προσπάθεια να κερδίσουν Βερολίνο και Παρίσι, επίσης χρόνο για διπλωματικές διαβουλεύσεις. Ο Πούτιν έδωσε επίσης χρόνο στους Σόλτς και Μακρόν, αλλά εμφανίστηκε με ακόμα πιο σκληρές θέσεις, δηλώνοντας ότι είναι έτοιμος να φτάσει σε πολεμικά αντίποινα κατά του ΝΑΤΟ, αν η Ατλαντική Συμμαχία επιμείνει να εντάξει την Ουκρανία στους κόλπους της. Ζητώντας επιπλέον να αποσυρθούν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη γραμμή του 1997 (δηλαδή έξω απο την βαλτική και τα ανατολικά Βαλκάνια).  Η δε απειλή  προς την Ουκρανία   ήταν πιο σκληρή παρά ποτέ.

Ο Πούτιν όμως δέχθηκε να συνεχιστεί η προσπάθεια για την εφαρμογή της λεγόμενης Συμφωνίας του Μίνσκ (Μέρκελ, Μακρόν , Πούτιν και ουκρανική ηγεσία) η οποία προβλέπει αυξημένη αυτονομία για τις περιφέρειες Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ, όπου κατοικεί  αμιγώς ρωσόφωνος πληθυσμός και οι οποίες έχουν αποσχισθεί. Για την Κριμαία βεβαίως , η οποία έχει προσαρτηθεί στη Ρωσία απο το 2014 (και με την σφραγίδα τοπικού Δημοψηφίσματος) δεν γίνεται καμία συζήτηση.

Ο Μακρόν μετά τη Μόσχα βρέθηκε στο Κίεβο, όπου υποτίθεται ότι συμφώνησε με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκυ να συνεχισθεί η διαπραγμάτευση για την Συμφωνία του Μίνσκ.

Στην συνέχεια οι Σόλτς και Μακρόν συναντήθηκαν στο Βερολίνο μαζί και με τον Πολωνό Πρόεδρο  Αντρέϊ Ντούντα. Με τον Πολωνό πάντως να ζητά σκληρά μέτρα κατά της Ρωσίας, πιστός στην προαιώνια αντιπαράθεση Πολωνίας-Ρωσίας.

Η γερμανική αγωνία 

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις δηλώσεις για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς εννοεί αυτή την ώρα η κάθε πλευρά και ποιες ακριβώς δεσμεύσεις αναλαμβάνει. Οι διατυπώσεις κρύβουν πολλά “αν”  και πολλές αρνήσεις. Καις ας ακούγονται  σαφείς. 

Ο Σόλτς δηλώνει πιστός στην ενότητα με τους Αμερικανούς και τους άλλους Ευρωπαίους, ώστε να αντιμετωπισθεί ο ρωσικός κίνδυνος. Αποφεύγοντας να συγκρουσθεί και με τους Αμερικανούς αλλά και με τους ανατολικοευρωπαίους (Πολωνία , Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, ακόμα και Τσεχία). 

Ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα μειώσει την ένταση. Ο ίδιος βεβαίως είναι έτοιμος να επισκεφθεί την Μόσχα, ζητώντας ψυχραιμία , μέχρι που να πείσει τους ΝΑΤΟικούς να κατεβάσουν τον πήχη και να αναγνωρίσουν και κάποια απο τα ρωσικά αιτήματα. 

Ο Γερμανός καγκελάριος , πρέπει να χειριστεί όμως και το εσωτερικό μέτωπο. Διότι οι Πράσινοι  που μετέχουν τον κυβερνητικό συνασπισμό, είναι ΝΑΤΟικότεροι των ΝΑΤΟΙκών και πιο αντιρώσοι  απο τους Πολωνούς. Αντιθέτως οι Σοσιαλδημοκράτες είναι πιστοί στην ost politik , στην πολιτική ειρήνης και συνεργασίας με την Ανατολή πρακτικά πλέον με την Ρωσία και την Κίνα. Κλαι παρα τα όσα λένε οι Πράσινοι στο κρατίδιο Μεκλεμβούργο -Πομερανία η σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Μανουέλα Σβέσιγκ κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει την λειτουργία του Nord Stream 2. ακολουθώντας πλήρως τη γραμμή του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος λογίζεται πλέον ως προσωπικός φίλος του Βλαντίμιρ Πούτιν και υπέρμαχος της συνεργασίας με την Ρωσία. 

Όπως όμως ήδη έχουν γράψει και αναλύσει, η Ουκρανική κρίση, είναι στην πραγματικότητα κρίση στις σχέσεις Αμερικής-Ευρώπης, κυρίως Αμερικής-Γερμανίας, είναι κρίση της ηγεμονίας της υπερδύναμης που λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το σκηνικό δεν είναι μόνο πολεμικό,. Θυμίζει τις απαρχές και τις αιτίες του Α Παγκοσμίου Πολέμου.

Tο Βερολίνο όπως και η Γαλλία, η Ιταλία, αλλά και η Ελλάδα ή η Ισπανία κα, δεν επιθυμούν μια σύγκρουση με την Ρωσία , μια νέα ψυχροπολεμική εποχή.   

Η επιστροφή στον Ψυχρό Πόλεμο εξυπηρετεί ωμά πρωτίστως τα αμερικανικά συμφέροντα , απο την ώρα που οι ΗΠΑ βλέπουν να χάνουν την πρωτοκαθεδρία 

Το παζάρι του Ολαφ Σόλτς με τον Μπάϊντεν, δεν αφορά μόνο την Ρωσία, αλλά και την διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Γερμανίας στην παγκόσμια σκηνή, την δυνατότητα της να ελέγχει τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Κυρίως τις στενές σχέσεις της με την Ρωσία και την Κίνα, σε ενεργειακό, οικονομικό, εμπορικό, επιστημονικό, τεχνολογικό, επίπεδο. Το παζάρι με τον Πούτιν αποσκοπεί στο να πειστεί ο Ρώσος Πρόεδρος να δείξει αυτοσυγκράτηση και υπομονή, έως ότου επιλυθούν τα προσχηματικά διλήμματα (κατάκτηση της Ουκρανίας από την Ρωσία κλπ).

Η αμερικανική παγίδα για την Γερμανία και την Ευρώπη  

 H  Ουάσιγκτον δείχνει αποφασισμένη  να υψώσει τείχη στον πλανήτη ξανά, επιστρέφοντας στον Ψυχρό Πόλεμο, προκειμένου να βάλει φρένο στις ανερχόμενες δυνάμεις, επανακτώντας τα πρωτεία.  Έχοντας την συμπαράσταση φυσικά και του Λονδίνου , που έχει χαιρετίσει την ΕΕ. 

Το Βερολίνο όμως όπως και το Παρίσι, δεν  προτίθεται να οδηγηθούν στην οικονομική αυτοκτονία.

Η κατάσταση είναι επικίνδυνη, γιατί η Ουάσιγκτον και η Μόσχα δείχνουν έτοιμες να τραβήξουν το σχοινί στα άκρα. Και μπορεί να προκύψει το ατύχημα χωρίς να το επιδιώξει κανείς απο τους δύο. 

Η λύση μπορεί αν βρεθεί απο το ...Κίεβο. Το οποίο βρίσκεται στις συμπληγάδες ΗΠΑ-Ρωσίας αλλά και των Ευρωπαίων που είναι διχασμένοι.

Ο Πρόεδρος Ζελέζνυ αν και δέχεται συνεχώς βοήθεια από τους Αμερικανούς σε ότι αφορά οπλικά συστήματα, εκπαιδευτές και μισθοφόρους, γνωρίζει πως θα είναι μόνος χωρίς ΝΑΤΟική βοήθεια , όταν δεχθεί τη ρωσική επίθεση ή τα ρωσικά αντίποινα στο πεδίο. Γνωρίζει επίσης ότι κινδυνεύει με ένα νέο εμφύλιο πόλεμο στη χώρα του. Φαίνεται επίσης να αντιλαμβάνεται πλήρως ότι οι Αμερικανοί ή οι Πολωνοί εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα χωρίς να υπολογίζουν  την καταστροφή της Ουκρανίας. Έχει μία αξιοπρεπή διέξοδο,  αυτή την οποία δείχνει ο Μακρόν , την Συμφωνία του Μίνσκ. Και είναι συγχρόνως η διέξοδος για την ίδια την Ευρώπη η οποία θα κινδυνέψει με διάλυση και οικονομική καταστροφή αν  επιτρέψει να παίζουν με τη φωτιά ΗΠΑ και Ρωσία στο δικό της έδαφος.