του Σπύρου  Σουρμελίδη

“Πέστε τώρα τι να κάνω; Πέστε μια πρόταση...έχετε πρόταση;” Το ερώτημα του πρωθυπουργού προς την αντιπολίτευση, πρωτίστως προς τον Αλέξη Τσίπρα, “πιάνει”. Γι αυτό κάθε φορά ακούμε διάφορες προτάσεις -διορθωτικές κινήσεις, όχι πάντα εύστοχες,  για μια “παρτίδα σκάκι” με την πανδημία που όμως παίζει ο πρωθυπουργός. Ο Κ. Μητσοτάκης χάνει “πύργους”, “αξιωματικούς”, “άλογα”  και τώρα κινδυνεύει να χάσει και την “Βασίλισσα”, τα δημόσια νοσοκομεία από την ώρα που οι γιατροί της πρώτης γραμμής σηκώνουν πλέον  τα χέρια ψηλά. Έτσι του έμειναν δύο μόνο κινήσεις. Lockdown και υποχρεωτικότητα. Και επειδή το  Lockdown δεν μπορεί να ξαναγίνει,  έμεινε η υποχρεωτικότητα. Ας την κάνει καθολική, κάτι που μπορεί να αναγκαστεί να κάνει στην  συνέχεια. Έτσι κι αλλιώς όλο το κόστος είναι δικό του.  

Δυο εύκολες (λάθος;)  παραδοχές 

Κανείς δεν είχε την εμπειρία σε όλο τον κόσμο , σε όλη την ΕΕ άρα και στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση κινήθηκε στην αρχή γρήγορα, αλλά αυτή ήταν και η πρώτη θετική αμυντική κίνηση. Ελήφθησαν μέτρα (μάσκες , αποστάσεις κα).  Η συνέχεια ήθελε σχεδιασμό βάσει της εμπειρίας που συνεπισωρευόταν προϊούσης της πανδημίας. 
Το όλο εγχείρημα στηρίχθηκε σε δυο παραδοχές:

1. Η πανδημία θα κρατήσει λίγο, (θα δώσουμε και λιγότερα χρήματα) 

2. Το εμβόλιο θα σώσει τα πάντα

Η αξιοποίηση της εμπειρίας δεν έγινε ποτέ. Το κακό σενάριο ότι η πανδημία ήρθε για να μείνει και ότι το εμβόλιο δεν θα λύσει τα πάντα, δεν ετέθη προφανώς στο τραπέζι μετ επιτάσεως. Φάνηκε άλλωστε αυτό και όταν στην πρώτη φάση τα εμβόλια ερχότανε με το σταγονόμετρο, Η όταν άρχισαν οι αντιφατικές δηλώσεις (παγκοσμίως) για την αποτελεσματικότητα  των εμβολίων. Φαίνεται τώρα πόσο υποτιμήθηκαν οι αντιφάσεις (δηλώσεις της πρώτης φάσης) για το εμβόλιο. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού αρνείται να εμβολιαστεί. 

Λάθος κινήσεις, χαμένα πιόνια 

Οι πρόσφατες δηλώσεις Μητσοτάκη, Πλεύρη, Γεωργιάδη, κατα της υποχρεωτικότητας, την οποία στην συνέχεια εφαρμόζουν, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση χάνει διαρκώς  σ αυτή τη μάχη με την πανδημία. Έχει χάσει τα όπλα, τα εργαλεία που είχε τους προηγούμενους μήνες. 

Πίστεψε ότι “μπόρα είναι θα περάσει” γι αυτό και τα καλοκαίρια κινήθηκε χαλαρά (ανέμελα;) στο όνομα της σωτηρίας της οικονομίας. 

-Αρνήθηκε να ενισχύσει το ΕΣΥ , ουσιαστικά , με κεντρικές αλλά και με επιμέρους κινήσεις , γιατί η πολιτική του είναι για ένα λιγότερο και ιδιωτικοποιημένο ΕΣΥ. Μόνο που στην εποχή του Covid  είναι ένα επικίνδυνο εγχείρημα. Οι δηλώσεις Σκέρτσου, (δεν θέλουμε ένα πολυτελές ΕΣΥ), Γεραπετρίτη (περισσότερες ΜΕΘ σημαίνει περισσότεροι θάνατοι) , Πέτσα (τι θα τις κάνουμε τις ΜΕΘ μετά;) , είναι ενδείξεις της αντίληψης και της πολιτικής επιλογής. 

-Αλλά κατά περίεργο τρόπο αρνήθηκε να εντάξει και το ιδιωτικό σύστημα υγείας (στο οποίο πιστεύει) στον κεντρικό σχεδιασμό του. Να μπουν τα πάντα,  υποδομές και υγειονομικοί κάτω από τις εντολές του υπουργού Υγείας και του Τσιόδρα. Έτσι θα διευκόλυναν τα μεγάλα νοσοκομεία. Είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που αναγκάστηκε να πει τώρα στην Βουλή “μετά την πανδημία θα εξετάσουμε τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα σ αυτή την προσπάθεια”.

-Απέφυγε να προχωρήσει σε χειρουργικές κινήσεις στα σχολεία. Σε συγκεκριμένους Δήμους  όπου υπάρχει πυκνότητα μαθητών, πχ να εξεταστεί η εξεύρεση αιθουσών όσο διαρκεί η πανδημία τουλάχιστον. 

-Απέφυγαν συνολικά να λειτουργήσουν σε συνθήκες έκτακτες , με έκτακτα μέτρα. Μιλάμε για πολεμική κατάσταση, αλλά δεν είδαμε πολεμική εγρήγορση. Οι μόνοι που αναγκάστηκαν να λειτουργούν σε πολεμικές συνθήκες είναι οι νοσοκομειακοί , με αυτοσχέδιες ΜΕΘ στους διαδρόμους για να σώσουν ανθρώπους. 

-Υπήρξαν προβλήματα  για την εφαρμογή των μέτρων στις Εκκλησίες , στα μέσα μαζικής μεταφοράς κα. 

-Δόθηκαν πράγματι δισεκατομμύρια αλλά λόγω των μακροχρόνιων lockdowns, τα οποία τελικώς λειτούργησαν αρνητικά. 

Η αποφυγή στήριξης του ΕΣΥ και η καθολική  επιστράτευση των υγειονομικών της χώρας, έχει βαριές επιπτώσεις στην οικονομία. Έτσι συμβαίνει αυτό που ο Θεόδωρος Σκυλακάκης (ο “ταμίας’ του κράτους) φοβάται περισσότερο. Αύξηση του χρέους, αύξηση του ελλείμματος, μείωση εσόδων. Μπορεί το επιτελικό κράτος να πανηγυρίζει επειδή περνάει όλα τα νομοσχέδια, όλα τα σχέδια ιδιωτικοποίησης, όλες τις μεταρρυθμίσεις διάλυσης του “τελευταίου μετασοβιετικού κράτους” (όπως χαρακτηρίσουν την Ελλάδα  εδώ και χρόνια τα στελέχη της “Δράσης” των Μάνου, Ξαφά, Σκυλακάκη,  ή και αρκετών παραγόντων της σημιτικής σχολής)  αλλά αυτό δεν αποτρέπει την συσσώρευση χρέους και ελλειμμάτων. Οι μεταρρυθμίσεις δεν μας σώζουν από την ακρίβεια, από τις επιπτώσεις του covid  στην παγκόσμια οικονομία.  Τα απωθημένα μιας πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, μας οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση,  από αυτή που  χρειάζεται η αντιμετώπιση της μετα-covid  εποχή.  (Είναι ένα ξεχωριστό τεράστιο ζήτημα). 

Το Βατερλώ του εμβολιασμού 

Στο σκάκι μπορεί να  χάσει  κάποιος μια παρτίδα μόνο σε 4 κινήσεις, με την λεγόμενη “Βαριάντα του Ναπολέοντα”, είναι ρουα ματ σε 4 κινήσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει να τα χάσει όλα  επειδή απέτυχε  στον εμβολιασμό. 

Υποτιμήθηκαν οι αντιφάσεις  στην πρώτη φάση, η επιρροή εκκλησιαστικών παραγόντων, η επιρροή συνωμοσιολόγων πολύ η λιγότερο ακροδεξιών κα. Επιρροή που είναι σημαντική και μέσα στον δημόσιο τομέα (ειδικά στους ενστόλους) 

Η κυβέρνηση απέφυγε να συγκρουστεί με τους πιστούς ή με  τους ενστόλους, απέφυγε  και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης , να κάνει καμπάνιες για να μην συγκρουστούν οι γαλάζιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες με τους αρνητές. 

Περιορίστηκε στις γενικές εκκλήσεις  με διαφημίσεις και κεντρικές επικοινωνιακές καμπάνιες (οι οποίες συνοδεύονται από  σκάνδαλα). Δεν προχώρησε σε ειδικές καμπάνιες κατα ενορίες και δήμους. 
Είναι αλήθεια  ότι στο Ορθόδοξο Τόξο  (Ρωσία, Γεωργία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία, Ελλάδα) υπάρχει μεγάλη άρνηση στο εμβόλιο. Η Εκκλησία της Ελλάδας μετά από εσωτερικές μάχες και με καθυστέρηση, πήρε σαφή στάση υπερ του εμβολιασμού. Ομως οι εκκλησιαστικοί παράγοντες, ο λαϊκός κλήρος, οι πέριξ των Εκκλησιών λαικοί, ιδίως τα Μοναστήρια, διαδραμάτισαν και διαδραματίζουν τεράστιο αρνητικό ρόλο. Ακόμα και τώρα αρνούνται.  
Όμως και αυτό υποτιμήθηκε. Φαίνεται τώρα  πως η επιβολή αυστηρών μέτρων στις Εκκλησίες από την πρώτη στιγμή θα έδινε ένα διαφορετικό μήνυμα (όχι αντιθρησκευτικό) υπερ του εμβολίου.  Η κυβέρνηση αγαπά την ψήφο των πιστών και οχι τους πιστούς.  Η κυβέρνηση έχασε τη μάχη των εμβολίων.

Η παγίδα σε βάρος της αντιπολίτευσης

 

Σε κάθε φάση η αντιπολίτευση , ειδικά η αξιωματική, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε την ανάγκη να πάρει θέση. Δεν είχε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ την εμπειρία για να ξέρει τι πρέπει να γίνει. Φαίνεται όμως οτι πέρα από επιμέρους διαμαρτυρίες  για τα οικονομικά θέματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεφτε σε αντιφάσεις λογικής. Π.χ. κολλάει ο ιός στις Εκκλησίες και στις παρελάσεις άρα και στις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις. Η κακό το επίδομα στα παιδιά, κακό και το πρόστιμο, ναι στην υποχρεωτικότητα των υγειονομικών αλλά χωρίς ποινές, καθολική αύξηση των τάξεων στα σχολεία αλλά σε ποια κτήρια; 

Το βασικότερο όμως πρόβλημα ήταν και είναι η πίεση Μητσοτάκη-επιτελικού κράτους και επικοινωνιακής μηχανής, προς την αντιπολίτευση, να προτείνει λύσεις. Σε μια παρτίδα που έπαιζε ο Μητσοτάκης.

Ο οποίος κάθε φορά που κέρδιζε μια κίνηση κατηγορούσε την αντιπολίτευση και όταν έχανε εργαλεία (πιόνια) ζητούσε προτάσεις. 

Σε κάθε φάση (παρατεταμένο lockdown, δραματική αύξηση κρουσμάτων και θανάτων, μικρός αριθμός εμβολιασμού, υπερβολική θνητότητα, έλλειψη ΜΕΘ κα) η αντιπολίτευση προσπαθεί να διαμορφώσει προτάσεις. Ο δημόσιος διάλογος είναι καταστροφικός όχι μόνο για την αντιπολίτευση αλλά  για την λογική, για την συνέπεια  σκέψης και τελικώς  για την διαχείριση του προβλήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως δεν έχει την πολυτέλεια να σταθεί απέναντι (όπως π.χ η Ελληνική Λύση) ή με γενική ανάλυση (όπως π.χ το ΚΚΕ) γιατί είναι κόμμα εξουσίας. Προσπαθεί να φανεί χρήσιμος και λογικός. Λύσεις έτσι κι αλλιώς ιδεολογικές ή αριστερές δεν υπάρχουν για την πανδημία στενά. Υπάρχουν λύσεις επιστημονικές.  Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να πάρει μια ανάσα , να δει την παρτίδα από μακριά και να σταθεί σε δυο τρία βασικά ζητήματα, προβάλλοντας κυρίως αυτό που λένε οι επιστήμονες. Η προτάσεις όπως π.χ. για την πατέντα των εμβολίων. Η κριτική του  για τις χαμένες κινήσεις Μητσοτάκη είναι σωστή. Όμως κάθε φορά ο κόσμος, η κοινή γνώμη λέει. “Και τώρα τι;” . Δηλαδή αυτό που θέτει και το επιτελικό κράτος επικοινωνιακή μηχανή.  

Έτσι η αντιπολίτευση εμφανίζεται να διαμαρτύρεται με επιμέρους προτάσεις οι οποίες δεν δίνουν λύση στο πρόβλημα που οδηγηθήκαμε με ευθύνη του σκακιστή Μητσοτάκη. Διορθωτικές κινήσεις σε κακοπαιγμένη παρτίδα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κινήσεις απόγνωσης.

Τελευταίες κινήσεις, τελευταία “πιόνια” 

Τι μένει λοιπόν; Lockdown και υποχρεωτικότητα.  Όλα δείχνουν ότι η ΕΕ  που επίσης δεν πέτυχε , η Κομισιόν της κας φον ντερ Λαϊεν , που επίσης απέτυχε, πάει για υποχρεωτικότητα. Η Γαλλία ουσιαστικά το έχει κάνει, με το “πράσινο πάσο” του εμβολιασμού. Το lockdown είναι πλέον καταστροφή και υγειονομικά και οικονομικά. Ο χρόνος της πειθούς εξαντλήθηκε εξαιτίας  των αποτυχημένων κινήσεων Μητσοτάκη.  Το ΕΣΥ σηκώνει τα χέρια ψηλά (υποδομές και άνθρωποι).  Γι αυτό μένει η υποχρεωτικότητα. Είναι όμως ο Μητσοτάκης  που θα πάρει την ευθύνη. Γιατί αυτός οδήγησε  την παρτίδα σε αδιέξοδο. Ας γίνει καθολικά υποχρεωτική, μάλλον εκεί θα πάμε αλλά με ευθύνη του πρωθυπουργού. 

 

Απόψεις

Ειδικού Συνεργάτη Η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ-Τουρκίας συνοδεύτηκε με εκτενείς συνομιλίες μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών, σχετικά με την Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία και το Νότιο Καύκασο. Σύμφωνα με τον τουρκικό... πλήρες κείμενο
Άρης Χατζηστεφάνου Το να είσαι υπεύθυνος ειδικού τμήματος του FBI για την πάταξη της αναρχίας στις ΗΠΑ ακούγεται σαν τη μεγαλύτερη αργομισθία στην Ιστορία. Παρ' όλα αυτά, το ομοσπονδιακό γραφείο ερευνών έχει αυξήσει τους... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Πάντα υπήρχαν οι πρόθυμοι στην πολιτική να συμπορευθούν ακόμη και με την πιο σκοτεινή πλευρά της εκκλησίας, όπως πάντα υπήρχαν οι οπαδοί της κοσμικότητας, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογικές τάσεις.... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Η καταθλιπτική εικόνα της τεράστιας αίθουσας του Ταε Κβο Ντο όπου διεξάγεται το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει και τον εκφυλισμό του κόμματος αυτού. Άδεια αίθουσα, γεμάτοι διάδρομοι , δρόμοι και παράδρομοι,... πλήρες κείμενο
Του Στράτου ΒαλτινούΟ Αλεξέϊ Ναβάλνι πέθανε σε μια φυλακή της Αρκτικής, θύμα ενός δικτάτορα που δεν ανέχεται την κριτική και την αμφισβήτηση. Τυραννικά καθεστώτα που στηρίζονται από τη Δύση εξοντώνουν χιλιάδες. Είναι ο... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είναι ο εκσκαφέας του κομματικού υπεδάφους και ιδανικός στη δημιουργία μηχανισμών. Η αποχώρησή του από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από λεκτικό... πλήρες κείμενο