Του Σωτήρη Σιδέρη


Άλλο πράγμα η  ευπρεπής κριτική  άλλο πράγμα η συναίνεση. Στην πρώτη περίπτωση οι φυσικές καταστροφές δεν αποτελούν αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και τα πολιτικά κόμματα,  δεν αφηνιάζουν με δηλώσεις και ενέργειες που σκορπούν το μίσος και το διχασμό. Αυτόν τον πολιτισμένο τόνο έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας.  Άρα το πρώτο σκέλος, ο έλεγχος της έντασης ήταν σωστό. Το δεύτερο όμως σκέλος, η συναίνεση είναι κάτι διαφορετικό. H συναίνεση είναι πολιτική θέση. Σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που εκφράζει μια άλλη κοσμοθεωρία,  έναν άλλο κόσμο , μια διαφορετική κουλτούρα  και πρόγραμμα στον αντίποδα της ΝΔ , δεν μπορεί να  συγκυβερνά με τους εκφραστές του αντίπαλου κόσμου. Ήδη έχουν περάσει αρκετές ημέρες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απαντήσει στην πρόκληση Μητσοτάκη για ιδιωτικοποιήσεις δασών. Θα συναινέσει ή όχι πρέπει να το δηλώσει. Το Επιτελικό Κράτος δεν είναι ΝΔ, είναι το σημιτικό ΠΑΣΟΚ που  «ενοικίασε» ο Μητσοτάκης για να κυβερνήσει. Από την διαχείριση της πανδημίας, την συνειδητή υπονόμευση του ΕΣΥ, την ιδιωτικοποίηση του ΕΦΚΑ , την πολιτική στα ΑΕΙ, τα εργασιακά μέχρι την πρόθεση για ιδιωτικοποίηση των δασών ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν  μοιράζεται την εξουσία και τους στόχους του. Ο ΣΥΡΙΖΑ  τι θέλει να μοιραστεί με τον Μητσοτάκη; Οι διαφωνίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτές.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης  ενίοτε υπονομεύει το δικό του κόσμο, τις δικές του πολιτικές προτάσεις και προκαλεί προβληματισμό στους ψηφοφόρους του.  Ο Αλέξης Τσίπρας ακολούθησε τα αρχικά συναινετική πολιτική και στο θέμα της πανδημίας.  Με την διαφορά ότι επί μήνες ζητούσε παραιτήσεις υπουργών κάθε λίγο και λιγάκι. Πρότεινε μάλιστα  και κοινό υπουργό υγείας. Δεν  κέρδισε τίποτα από την συναινετική πρόταση, ουσιαστικά συγκυβέρνησης, μάλλον έχασε χρόνο και ενέργεια, ίσως και δύναμη. Αυτό δεν έγινε μάθημα και επανήλθε τώρα με τις πυρκαγιές με σχεδόν  ίδια  τακτική.

Οι ιδιοκτήτες της χώρας δεν θέλουν συναίνεση

Η ήπια προσέγγιση, ο πολιτισμένος πολιτικός λόγος, η δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων πρέπει να αποφεύγονται. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ.. Άρα στο επίπεδο του πολιτικού λόγου ήταν καταρχήν σωστή η στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι όμως ως προς την συναίνεση. Είχαμε μάλιστα προβλέψει ότι ο Μητσοτάκης θα απορρίψει τις προτάσεις, όπως και έγινε . Όμως ξεπέρασε και τον εαυτό του, σχεδόν με χλευαστικό τόνο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο απέρριψε την πρόταση συναίνεσης, αντίθετα , με δήλωσή της η  Πελώνη κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στην Επιτροπή Μπένου. Αδιανόητος κυνισμός.
Ο κυνισμός έγκειται στην παραποίηση της πρότασης Τσίπρα. Ο οποίος πρότεινε την υιοθέτηση του πορίσματος  του Γερμανού εμπειρογνώμονα Γκολντάμερ. Διατύπωσε επτά προτάσεις , μεταξύ άλλων για ανασυγκρότηση της Πολιτικής Προστασίας , την ίδρυση νέας Αρχής με μόνιμο προσωπικό που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από το κόμμα που κυβερνά. Η απάντηση της Πελώνη υποκρύπτει ιδιοτέλεια , σαρκασμό προς την αντιπολίτευση,  αν όχι εμπαιγμό μιας πραγματικής σοβαρής πρότασης του Τσίπρα και καταδεικνύει για μια ακόμη φορά, ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Αδιαφορεί για την ενότητα, για την κοινωνική συνοχή, για την συναίνεση. Έχοντας την νοοτροπία του ιδιοκτήτη της χώρας, δεν θέλει συνιδιοκτήτες. Τόσο απλό είναι.  
Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του θα γίνονται όλο και πιο ωμοί στην συνέχεια. Εριστικοί, προκλητικοί και σίγουρα διχαστικοί. Είναι υποχρεωτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει προσθήκες στον αντιπολιτευτικό του αγώνα. Όχι όμως με κραυγές για παραιτήσεις και εξεταστικές.

Ρήξη ή συναίνεση;

Η οργή του κόσμου για την κυβέρνηση Μητσοτάκη οξύνεται. Δεν είμαστε στο 2014 .Τότε η οργή του κόσμου επέδρασε στον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ την αφομοίωσε και την έκανε σύνθημα και το σύνθημα για ανατροπές και ρήξεις έφερε ψήφους. Ακολούθησε η διάψευση, η πτώση στην συνέχεια.  Σήμερα πρέπει να ακολουθηθεί άλλη τακτική, αλλά με τον ίδιο σκοπό. Δηλαδή η οργή να πολιτικοποιήσει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ να πολιτικοποιήσει το κίνημα εμβολιάζοντάς το με προγραμματικές θέσεις , πραγματικά προοδευτικές , κυρίως ως προς τον ρόλο του δημόσιου τομέα που αποσυντίθεται από το Επιτελικό Κράτος. Σκοπός πάντα, αυτή η πολιτικοποίηση να φέρει συνειδητούς ψηφοφόρους, που θα ανασυνθέτουν την ίδια την δημοκρατική παράταξη μακριά από τις χλιαρές θεωρητικές γκρίζες ζώνες περί κέντρου, ακραίου κέντρου, μετριοπαθούς κέντρου, κεντροαριστεράς και άλλα γλαφυρά που δίνουν δουλειά  σε δημοσκόπους , αλλά διαλύουν τις κομματικές ταυτότητες.

Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλάβει την τακτική του δημοψηφίσματος όπου το αίτημα για ρήξη μεταφράστηκε σε μνημόνιο. Και η σημερινή οργή πρέπει να μεταφραστεί σε πρόγραμμα αλλαγών , στο κοινωνικό κράτος, σε πόλεμο κατά των ανισοτήτων, στο πεδίο της δημοκρατίας. Θα ήταν ένα θετικό μήνυμα προς την κοινωνία , κυρίως προς τη νέα γενιά ο Αλέξης Τσίπρας αντί να δηλώνει να πράττει. Και θα ήταν εξαιρετικό μήνυμα να καλέσει ομάδες εθελοντών για να τους συγχαρεί , να ανακοινώσει θεσμικές αλλαγές στο πεδίο του εθελοντισμού, να υιοθετήσει ένα υπέροχο κίνημα. Πολλοί σύμβουλοι, λίγες ιδέες στην Κουμουνδούρου…
Ήδη η ΝΔ και προσωπικά ο πρωθυπουργός προσπαθούν να ανασυνταχθούν . Σε πρώτη φάση ήταν … υποδειγματικοί. . Στην δεύτερη φάση παραλυμένοι , αμήχανοι και καθηλωμένοι . Στην τρίτη φάση ψέλλισαν ότι ίσως υπήρχαν αδυναμίες, μια συγνώμη και περίμεναν. Μόλις οι φωτιές άρχισαν να σβήνουν πέρασαν στην Τρίτη φάση των υποσχέσεων , της απόρριψης των κατηγοριών και ταυτόχρονα στην αντεπίθεση. Η επόμενη φάση είναι η πόλωση  και ο διχαστικός λόγος.
       

Η σχέση με κινήματα

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κερδίσει το χαμένο έδαφος οφείλει να επιλέξει μια νέα τακτική τουλάχιστον στο μείζον θέμα της κλιματικής αλλαγής. Να επανεξετάσει το πρόγραμμά του και να το εμπλουτίσει με νέα στοιχεία. Να υιοθετήσει νέα κινήματα και κινήματα εθελοντών και αλληλεγγύης. Να δεσμευθεί ότι θα πολεμήσει για να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση των δασών . Να καταθέσει άμεσα τροπολογία στη βουλή ώστε να δοθεί προτεραιότητα στο Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού. Είναι φαιδρή , αλλά και τραγική ταυτόχρονα η εικόνα μιας χώρας που σε μια δημόσια έκταση 6.000 στρεμμάτων να δίδεται προτεραιότητα στο καζίνο και όχι στο Πάρκο.  
Συναίνεση στην διάλυση της χώρας δεν μπορεί να δοθεί.