του Σπύρου Σουρμελίδη

Οι φιέστες του Ερντογάν στα κατεχόμενα με αφορμή την  μαύρη επέτειο της εισβολής του 1974 είναι το αποκορύφωμα της προσπάθειας του να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο. Και για να το πετύχει πρέπει να εξαλείψει την αμφισβήτηση  ότι η μισή Κύπρος είναι τουρκική.  Στηριζόμενος στην ανοχή των Ευρωπαίων (πρωτίστως των Βρετανών και των Γερμανών) αλλά και των Αμερικανών, διακηρύσσει  πλέον ότι το Κυπριακό 47 χρόνια μετά, έχει κλείσει.  Οι δηλώσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών δεν αρκούν για να αλλάξουν την ισορροπία στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η Αθήνα δυστυχώς κάνει μόνο δηλώσεις και ...χειραψίες.

Πάνω στο νησί υπάρχουν δύο κράτη και καλεί τους πάντες να αναγνωρίσουν, θέλουν ή δεν θέλουν, αυτή  την πραγματικότητα, δηλώνει ο τούρκος Πρόεδρος. Ο Ερντογάν μάλιστα δεν συνδέει πλέον το ζήτημα  της επίλυσης  του Κυπριακού με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του είναι ουσιαστικά γι αυτόν κάτι ξεπερασμένο, έτσι και η κατεχόμενη Κύπρος δεν  πρόκειται να συνδεθεί με την ΕΕ. Ο Ερντογάν θέλει να “διαγράψει” τα 47 χρόνια διαπραγματεύσεων, τις αποφάσεις του ΟΗΕ, την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, με την δέσμευση ότι μετά την επίλυση όλη η Κύπρος θα ενταχθεί στην ΕΕ. Είναι πολλοί αυτοί που περιμένουν την πτώση του Ερντογάν. Ομως  τα όσο έχει πετύχει θα αξιοποιηθούν επι 10, απο όποιον τον διαδεχτεί. Γιατί δεν υπάρχουν δυνάμεις στην Τουρκία που να σκέφτονται αν αποχωρήσουν απο την Κύπρο. 

Ολ αυτά  τα συμβολίζει και τα διακηρύττει  με πολύ έντονο τρόπο ο Τούρκος Πρόεδρος επισκεπτόμενος την κατεχόμενη Κύπρο, για να γιορτάσει  την εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974. Και στα σχέδια του περιλαμβάνεται και η Αμμόχωστος. Την οποία οι Τούρκοι κατέλαβαν με την δεύτερη προέλαση της 14ης Αυγούστου (Β Αττίλας) και η οποία έως τον Οκτώβριο του 2020 ήταν κλειστή και έρημη, τυπικά υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ.  Διακηρύσσοντας ότι και η Αμμόχωστος ανήκει στις τουρκικές κτήσεις.

Φιέστες οθωμανικές  στα κατεχόμενα της Κύπρου

Ο Ερντογάν έφτασε στην Κύπρο ως κατακτητής. Οι γιορτές είναι μεγαλοπρεπείς, οι ομιλίες έχουν “ιστορικό χαρακτήρα”  και οι πράξεις  υποδηλώνουν ότι το θέμα Κυπριακό δεν υφίσταται πλέον. Θα δώσει μαθήματα Ιστορίας και στην Ελλάδα, επαναλαμβάνοντας ότι  το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου έφερε την εισβολή των Τούρκων για την προστασία των Τουρκοκυπρίων και πως αυτή η εισβολή ανέτρεψε την χούντα στην Ελλάδα. 

O  Ερντογάν επιπλέον θα ανακοινώσει την αλλαγή καθεστώτος στα Βαρώσια (Αμμόχωστος) τα οποία τίθενται επισήμως υπό τουρκική διοίκηση  και ανοίγουν ξανά.  

Θα εγκαινιάσει στρατιωτική  βάση στο  Λευκόνοικο (στο κέντρο των κατεχομένων)

Και βεβαίως θα αναφερθεί στην  πιθανότητα εύρεσης φυσικού αερίου στα χωρικά ύδατα της Κύπρου.

Ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια μάχεται για τα δικαιώματα του τουρκοκυπριακού τμήματος ειδικά σε ότι αφορά τον υποθαλάσσιο πλούτο (φυσικό αέριο). Υποστηρίζει ότι το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος με την στήριξη των ΗΠΑ και της Αιγύπτου, προσπάθησαν να αφαιρέσουν τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο,  δικαιώματα τα οποία έχει η Τουρκία κυρίως λόγω των ...κατεχομένων. 

Κρίσιμη εποχή

Η προσπάθεια Ερντογάν στην Κύπρο είναι κλειδί για όλες τις επιδιώξεις του και στο εσωτερικό της χώρας του και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό θα εμφανιστεί ως ο μεγάλος κατακτητής που διασφαλίζει τα εθνικά δίκαια, σε μια ώρα που η δημοτικότητα του και η αποδοχή του πέφτουν κατακόρυφα. Στο εξωτερικό, γιατί θα δείξει ότι “χωρίς την Τουρκία τίποτα δεν μπορεί να γίνει” στην Μεσόγειο,στην Μέση Ανατολή και στον Καύκασο.

Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι (Βρετανοί, Γερμανοί, Ιταλοί,  Ισπανοί κα)  είτε συνεργάζονται είτε χρησιμοποιούν την Τουρκία. Η Ε.Ε.  δεν έχει ενοχλήσει επί της ουσίας  ποτέ την Τουρκία για την Κύπρο. 

Οι Αμερικανοί  επί Τραμπ, στήριξαν ευθέως τον Ερντογάν και σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας. Μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε να μην το αντιλαμβάνεται, αφού έως την τελευταία στιγμή ο πρωθυπουργός ευχαριστούσε τον ...Μάικ Πομπέο. 

Η έλευση του Μπάϊντεν δημιούργησε ελπίδες κυρίως λόγω της αντιπαλότητας του Λευκού Οίκου με τον Ερντογάν, για την Ρωσία. Γρήγορα  φάνηκε ότι η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να διαλύσει την Τουρκία ή να της βάλλει χαλινάρι. Και γιατί δεν θέλει αλλά ίσως και γιατί δεν μπορεί.  Τα λόγια και οι ειλικρινείς προθέσεις του Γερουσιαστή Μενέντεζ (ο οποίος στηρίζει και στηρίζεται από το κυπριακό Λόμπι στην Ουάσιγκτον) που στηρίζει σθεναρά εδώ και χρόνια την Κύπρο , δεν αρκούν για να αναγκάσουν τον Ερντογάν να αλλάξει στάση. Στην πραγματικότητα και η κυβέρνηση Μπάϊντεν δεν θέλει να στραπατσάρει την Τουρκία, όσο και αν ο Ερντογάν είναι ενοχλητικός. Όπως βλέπουμε άλλωστε σε μια άλλη εκδοχή της πολιτικής Τραμπ, και η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση δέχεται τις εξυπηρετήσεις της Τουρκίας από το Αφγανιστάν έως τη Συρία.                                                                                                                                    Ολ αυτά ο Ερντογάν και  τα ξέρει και τα έχει υπολογίσει και πάλι μετά τον Ιανουάριο. Διαπραγματεύτηκε εκ νέου με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.  Δηλώνει έτοιμος να εξυπηρετήσει και πάλι στο Αφγανιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη ή στην Ουκρανία. Πέτυχε και πάλι την ανοχή των δυτικών συμμάχων του για να μην πούμε την αποδοχή τους στα σχέδια του για τις δικές του κτήσεις.

Αν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στο Κυπριακό θα είναι μια μεγάλη νίκη της Τουρκίας. Το δε Ισραήλ το οποίο διαφωνεί με την ενίσχυση της Τουρκίας, βρίσκεται και αυτό στην αρχή μιας νέας πολιτικής κρίσης.

Οι αλλοι παράγοντες της ευρύτερης περιοχής, βλέποντας  την στάση Αμερικανών και Ευρωπαίων, αλλά και την απροθυμία της Αθήνας να πιέσει  προς κάθε κατεύθυνση ώστε να μην πετύχουν τα τουρκικά σχέδια, αναζητούν τρόπους μιας νέας διαπραγμάτευσης με την Αγκυρα.