Αναζωπυρώθηκε ξαφνικά και χωρίς εμφανή λόγο η συζήτηση γύρω από τις εκλογές με αφορμή την κατασκευασμένη  από την κυβέρνηση διένεξη γύρω από  την ψήφο των Αποδήμων. Έχοντας ξεμείνει εδώ και αρκετές εβδομάδες από πρωτοβουλίες και παρά τις προσπάθειες αποπροσανατολισμού μέσω πυροτεχνημάτων , ευφάνταστων σεναρίων για το Ταμείο Ανάκαμψης, το Νόμος και Τάξη, την πανδημία,  η κυβέρνηση προσπαθεί να επαναφέρει την  συζήτηση στην εκλογολογία, για να καλλωπίσει όπως νομίζει την εικόνα βαθιάς κρίσης και διαίρεσης στην δεξιά παράταξη που γίνεται όλο και πιο έντονη. Η πραγματικότητα όμως είναι:

Πρώτον η κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα ορατό αδιέξοδο στα ελληνοτουρκικά καθώς η αντιπαράθεση Καραμανλή –Σημίτη για την προσφυγή ή όχι στη Χάγη την καθηλώνει και ο πρωθυπουργός σωπαίνει , ενώ θα έπρεπε ήδη να έχει πάρει θέση. Δεύτερον , οι διεργασίες στο ΚΙΝΑΛ επαναφέρουν το ενδιαφέρον στη διεύρυνση της ΝΔ αυτή τη φορά και όχι του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένης της σημασίας που αποδίδει ο πρωθυπουργός στην στήριξη του Α. Λοβέρδου ή σε πιθανή διάσπασή του, ώστε να το ενσωματώσει στη ΝΔ. Τρίτον οι διενέξεις περί την Τουρκία ενισχύουν τις διεργασίες στην ακροδεξιά πτέρυγα και δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την συζήτηση γύρω από την κύρωση από τη βουλή των Πρωτοκόλλων συνεργασίας με την Βόρεια Μακεδονία, άρα ένα μέτωπο παραπάνω  για τον Μητσοτάκη. Τέταρτον οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, ήδη η Prorata έδειξε τη διαφορά στο 9% . Πέμπτον ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας μπαίνουν πλέον στο προγραμματικό παιχνίδι με προτάσεις για το ιδιωτικό χρέος , την παιδεία ευελπιστώντας στην υπέρ του ανατροπή.
       

Τα δικά της μέτωπα

Όλα αυτά συν το γεγονός ότι αρκετοί υπουργοί, Μενδώνη, Χρυσοχοϊδης, Κικίλιας, Γεωργιάδης , Βορίδης βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο δημιουργεί μια εικόνα αποσύνθεσης. Δύο πρώην πρωθυπουργοί , Καραμανλής –Σαμαράς είναι σε πορεία διαφοροποίησης στην εξωτερική πολιτική, ενώ εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι και δημόσιοι υπάλληλοι και παραγωγοί, συγκροτούν πλέον ένα μέτωπο ενόψει των  νομοσχεδίων για τα εργασιακά και τις λαικές αγορές. Ας μην αναφερθούμε στα ήδη γνωστά μέτωπα στο ΕΣΥ, τη νεολαία, τα ΑΕΙ κλπ
Στο εξής λοιπόν αλλάζει η ουσία της συζήτησης για τις πολιτικές εξελίξεις. Η ΝΔ χάνει σταθερά έδαφος και οι αναζητήσεις της για στηρίγματα, ανασχηματισμό ή εκλογές επανέρχεται εκ των πραγμάτων στο προσκήνιο. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε από την αρχή του χρόνου με αρκετά επικοινωνιακά τρυκ. Εμβόλια, Ταμείο Ανάκαμψης, ανάπτυξη  να φρενάρει την φθορά και να δημιουργήσει θετικό κλίμα. Απέτυχε. Τίποτα δεν έπιασε και αυτό όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει πολύ λίγα προς το παρόν, από αυτή τη φθορά. Τώρα όμως αρχίζει να παρουσιάζει προγραμματικές θέσεις, έχει δικό του ποσοστό απενεργοποιημένο που βρίσκεται σε στάση αναμονής, κατά συνέπεια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως έπεσε σαν ασανσέρ την επομένη των εκλογών του 2019, έτσι πιθανόν να αρχίσει και την άνοδό του. Το καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το ποσοστό γύρω στο 7-8%  που του έφυγε δεν πήγε σε κανένα  κόμμα, ούτε στο ΚΙΝΑΛ, ούτε στο ΜέΡΑ 25 , ούτε στο ΚΚΕ, κατά συνέπεια από τον ίδιο εξαρτάται αν θα το πάρει πίσω. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιθώρια ανόδου, καθώς έπιασε πάτο και δεν εκφυλίστηκε. Η κυβέρνηση όμως έπιασε οροφή μετά τις εκλογές και τώρα η πτώση είναι ασυγκράτητη.
       

Αναδιάταξη σκηνικού

Το πολιτικό σκηνικό  αναδιατάσσεται . Όλα τα θέματα της χώρας , εξωτερική πολιτική, οικονομία, κοινωνικό κράτος, ανάπτυξη, ανισότητες, δημοκρατία , κοινωνική συνοχή, παιδεία, ξαναμπαίνουν στο τραπέζι. Αυτό συμβαίνει επειδή ότι είχε να πει και να κάνει η κυβέρνηση το έκανε και δεν ικανοποίησε το αποτέλεσμα. Τώρα είναι η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει, όπως και των άλλων κομμάτων. Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ικανοποιήσει ο κατακερματισμός θα είναι το επόμενο στάδιο.
Κατά συνέπεια η κυβέρνηση αντί να επανεξετάσει την πολιτική της ενορχηστρώνει ένα σκηνικό με διαρκείς τακτικισμούς που εκ των πραγμάτων, αντί να υποβαθμίζει , αυξάνει την ένταση της συζήτησης γύρω από τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις και τις εκλογές. Η έως τώρα αποτυχίας , αλλά και η επιμονή της στα ίδια λίγο πολύ σενάρια, απλά θα επιβεβαιώσουν και θα ενισχύσουν την πορεία προς την αποσύνθεση, που είναι ήδη ορατή καθώς οι συζητήσεις για σκάνδαλα, συγκαλύψεις, κακοδιαχείριση είναι πλέον εκτός ελέγχου, παρά το γεγονός ότι τα ΜΜΕ αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για το αντίθετο.
Και αυτό κάτι σημαίνει για την αλλαγή που ήδη συντελείται στην κοινωνία.
          

Για τους Απόδημους.

Ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης κάνοντας κοπτική σε μια δήλωση της Τζάκρη για την ψήφο των ομογενών , ανακοίνωσε ότι θα φέρει  σχέδιο νόμου  που θα προβλέπει κατάργηση των περιορισμών που έχουν τεθεί για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος του απόδημου Ελληνισμού από τον τόπο κατοικίας του.  Δηλαδή αυτό που προτείνεται προς κατάργηση είναι η προϋπόθεση παραμονής δύο ετών στην Ελλάδα κατά την τελευταία 35ετία και η υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης κατά το τρέχον ή το προηγούμενο έτος.
Στην ανακοίνωση αυτή απάντησαν με τροπολογία από τον ΣΥΡΙΖΑ και με κοινή δήλωση των Κατρούγκαλου, Τζάκρη και Ζαχαριάδη  υπενθύμισαν  πως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την αναθεώρηση του άρθρου 54 παρ. 4 του Συντάγματος προέβλεπε ότι έως πέντε βουλευτές εκλέγονται σε ευρύτερες εκλογικές περιφέρειες μόνιμης εγκατάστασης απόδημου Ελληνισμού, με ενιαίο ψηφοδέλτιο σε κάθε μία από αυτές, χωρίς περιορισμούς άλλους πλην της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη.
Το κυβερνητικό θέατρο έγκειται στο γεγονός ότι για να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της ΝΔ απαιτούνται 200 ψήφοι, καθώς αφορά τον εκλογικό νόμο , που δεν τους έχει γιατί ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25 δεν θα ψηφίσουν.
Οι εντυπώσεις δεν έλυσαν ποτέ κανένα πρόβλημα, αντίθετα, η εμμονή στις εντυπώσεις επιβεβαίωσε το πρόβλημα.