του Σωτήρη Σιδέρη

Τα ειδησιογραφικά πρακτορεία δεν το σημείωσαν, αλλά σίγουρα θα πρέπει να είναι πολύ σπάνια η ανάκληση του Γάλλου πρεσβευτή από κάποια πρωτεύουσα.

Η απόφαση του Παρισιού να ανακαλέσει για διαβουλεύσεις τον πρεσβευτή της στην Άγκυρα,  καταδεικνύει την κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία που προσλαμβάνει  πλέον και προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως συμβαίνει και μεταξύ Ερντογάν –Νετανιάχου.  Η προσβολή του Τούρκου προέδρου προς τον Μακρόν, όχι χρειάζεται ψυχοθεραπεία, δεν διαφέρει από πολιτική άποψη από την προσβολή του Ερντογάν προς τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ , ο οποίος ενώ ανακοίνωσε την ακύρωση των ασκήσεων Ελλάδας και Τουρκίας για το τριήμερο 26-28 Οκτωβρίου, ο Ερντογάν τον εξέθεσε ανακοινώνοντας τουρκική άσκηση. Ο μεν Στόλτενμπεργκ όμως δεν έχει ούτε εξουσία , ούτε την προσωπικότητα να αντιδράσει περαιτέρω, η Γαλλία όμως έχει και είναι βέβαιο ότι στα Ηλύσια Πεδία, σίγουρα μελετούν την επόμενη αντίδραση. Άρα το σκηνικό μπορεί να αλλάξει άμεσα. Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο το νέο στοιχείο, και να σχεδιάσει μια νέα τακτική ενόψει της συνόδου  κορυφής του Δεκεμβρίου που μπορεί να αποβεί ιστορική . Η ΝΔ ως παράταξη οφείλει πέραν των άλλων να διορθώσει το εγκληματικό, όσο και ιστορικό λάθος να απορρίψει άνευ όρων την συμφωνία του Ελσίνκι του 1999 και να μην την αντικαταστήσει με άλλη πολιτική. Ένα νέο λάθος πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία. 

Οι συνεχείς , είτε προσωπικές και αμετροεπείς προσβολές , είτε απειλές προς κράτη και λαούς στο όνομα του Ισλάμ ή των σχεδίων και των δογμάτων της Τουρκίας , κορυφώνονται καθώς το περιθώριο νέων επινοήσεων περιορίζεται δραματικά. Αν  η Τουρκία βρίσκονταν σε αντιπαράθεση μόνο με την Ελλάδα, τα πράγματα θα ήταν πολλαπλάσια δύσκολα για τη χώρα μας. Τώρα όμως που ο Ερντογάν και το σύστημά του έχουν καταστεί διεθνείς προβοκάτορες, τα πράγματα θα φθάσουν στην κορύφωσή τους, και μετά όπως συμβαίνει πάντα θα αρχίσει η κρίση. Η Γαλλία είναι δύσκολο να αποδεχθεί την Τουρκία είτε ως Ευρωπαίο εταίρο , είτε ως γεωπολιτικό. Εκτιμάται ότι η αντίδραση θα είναι εξίσου σκληρή και πιθανόν να αλλάξει τις ισορροπίες.

Σε περίπτωση εκλογής του Μπάιντεν στις ΗΠΑ, διακηρυγμένος στόχος είναι η ενίσχυση και η στήριξη άλλων δυνάμεων με στόχο την ανατροπή του Ερντογάν μέσω εκλογών . Το ίδιο επιθυμούν Ισραήλ, Γαλλία , πιθανόν και Γερμανία . Το γεγονός όμως ότι το Βερολίνο, όχι μόνο έχει αποτύχει στον ρόλο του διαμεσολαβητή, αλλά με την αμφιλεγόμενη στάση του έχει οξύνει τα πράγματα, δεν περνά απαρατήρητο από πολλές κυβερνήσεις.   Όπως και να έχει το πράγμα είναι σίγουρο ότι η αλλαγή φρουράς στις ΗΠΑ θα επιδράσει αρνητικά  άμεσα, τουλάχισστον στον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ Άγκυρας –Ουάσιγκτον. Σε δεύτερη φάση , η Γαλλία πλέον θα δρομολογήσει και ένα πλέγμα πιέσεων στο πλαίσιο της ΕΕ και κατά τα φαινόμενα, όσο ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει αυτή την τακτική, η σύνοδος κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο ίσως αποβεί καθοριστική για την Τουρκία.

Να μην επαναληφθεί το λάθος

Καθοριστική ίσως αποβεί στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, όχι όμως και για τις σχέσεις Ελλάδας –Τουρκίας με την μορφή που ονειρεύονται κάποιοι στην Ελλάδα. Τα σενάρια είναι πολλά και θα γίνουν περισσότερα καθώς η διαπραγμάτευση, τα παζάρια, οι απειλές και οι εκβιασμοί θα χτυπήσουν κόκκινο. Η Τουρκία έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε την Ευρώπη, αν θέλει να μην οδηγηθεί σε πολύπλευρη κρίση, Δηλαδή χρειάζεται την αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση, πολιτική συνεργασία και νέο πλαίσιο συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας. Η Ελλάδα χρειάζεται ασφάλεια και για να ενισχυθεί ο  λόγος και ο ρόλος της  Αθήνας,  θα πρέπει να πάει στην σύνοδο κορυφής με ενισχυμένες συμμαχίες και με την Γερμανία , αλλά και εναλλακτικά ,χωρίς τη Γερμανία, αν θέλει να μεγιστοποιήσει τα όποια οφέλη και υπό την προυπόθεση ότι μέχρι τον Δεκέμβριο δεν θα υπάρξει στρατιωτική κρίση.

 Ας σημειωθεί ότι η ανεξάντλητη κινητικότητα της Τουρκίας προκαλεί νέα προβλήματα που αυξάνουν το αντιτουρκικό μένος στην Ευρώπη. Η χρησιμοποίηση τζιχαντιστών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, την Λιβύη και την Συρία και το γεγονός που έχει εξοργίσει τους Γάλλους, ότι ο Ερντογάν δεν καταδίκασε τον αποκεφαλισμό του καθηγητή δημιουργούν νέο πλαίσιο αντιμετώπισης της Τουρκίας. Καταφέρνει δηλαδή ο Ερντογάν να μετατρέψει τον προβληματισμό των ελίτ για τον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας σε εσωτερικό πρόβλημα των Ευρωπαίων.  Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο  Αυστρία και άλλες χώρες δέχονταν ήδη εσωτερικές πιέσεις για πιο σκληρή αντιμετώπιση του Ισλάμ και τώρα , μετά τη δολοφονία του Γάλλου καθηγητή τα πνεύματα οξύνονται ακόμη περισσότερο και φυσικά κόμματα και ακροδεξιά κινήματα θα ανεβάσουν την ένταση κατά των μουσουλμάνων.
Αν η Ελλάδα θέλει να συνδιαμορφώσει το πολιτικό πλαίσιο, οφείλει να κινηθεί άμεσα και αποφασιστικά. Διαφορετικά, για μια κόμη φορά, όπως συμβαίνει τους τελευταίους μήνες θα της επιβάλλουν αποφάσεις, ίσως επώδυνες . Γιατί από τη μία πλευρά θα έχει Ευρωπαίους που θα θελήσουν , άλλοι την τιμωρία της Τουρκίας, άλλοι την στήριξή της και από την  άλλη τις πολλαπλές πιέσεις της Άγκυρας. Προς το παρόν στην Αθήνα καμία ιδέα και καμία πολιτική πρωτοβουλία δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα..