του Σπύρου Σουρμελίδη

«Μια από τα ίδια»  ή «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». ΟΙ φράσεις ανήκουν σε εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων και απηχούν την πρώτη αίσθηση τους, από τα όσα άκουσαν από τον πρωθυπουργό στην ΔΕΘ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει παρά την πανδημία, την ύφεση, την ανεργία και την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, να εφαρμόσει την πολιτική του. Που δεν είναι τίποτα παραπάνω από την επιδίωξη να αλλάξει (ξηλώσει) το ασφαλιστικό ώστε να μην επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός και να στηριχθούν οι επενδύσεις. Και να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις. Και στα δυο αυτά κορυφαία ζητήματα  η συνταγή έρχεται από τις δυο τελευταίες δεκαετίες του 20ου Αιώνα. Πόσο σχέση έχει αυτή η εμμονή με αυτά που θα ζήσουμε;

Η έμμεση επίθεση του Κ. Μητσοτάκη στους συνταξιούχους , δείχνει και τις προθέσεις του. Προϊδεάζει μάλιστα πόσο ασυνεπής θα είναι στις προεκλογικές του φωνές υπέρ των συνταξιούχων.

Το ασφαλιστικό  

Η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη είναι γεμάτη από αντιφάσεις και ασυνέπειες. Επιδιώκει να στηρίξει την οικονομία για να μην διολισθήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση. Το κάνει με κάποια επιμέρους μέτρα μικρής χρονικής διάρκειας. Το πόσο ικανά είναι τα μέτρα θα το δούμε πολύ σύντομα. Γι αυτό και οι επιχειρηματίες (ειδικά οι μικρομεσαίου λένε «μια από τα ίδια» αναφερόμενοι και στην περίοδο της χρεοκοπίας και των μνημονίων). Συγχρόνως όμως προχωρά σε διακηρύξεις που παραπέμπουν στο πρόγραμμα της ΝΔ . Δηλαδή αλλαγή του ασφαλιστικού, αλλαγές στο ΕΣΥ με την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, αλλαγές στα εργασιακά. Ναι, η μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 4% (3% +το 0,9% που είχε ανακοινωθεί τον Ιούνιο) ακούγεται καλά στους επιχειρηματίες, ως άμεσο μέτρο. Το οποίο δημιουργεί προβλήματα στον προϋπολογισμό και του ΕΦΚΑ ΕΟΠΠΥ (που ήδη μετράνε μεγάλα ελλείμματα) άρα στον προϋπολογισμό του κράτους.
Όμως η εμμονή και τα απωθημένα από το 2000, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν το θέμα της υγείας και των συντάξεων στη νέα περίοδο. Η πανδημία που έφερε ύφεση, σε πρώτο χρόνο δημιουργεί ανάγκες για στήριξη του ΕΣΥ,  του ΕΦΚΑ ακόμα και της πρόνοιας (δυστυχώς) και σε δεύτερο χρόνο δημιουργεί την ανάγκη της ασφάλειας στην κοινωνία. Το τοπίο είναι άλλο, ακόμα και οι σκληροί του βορρά (Σκανδιναβία κα) επιστρέφουν στο κοινωνικό κράτος (το οποίο αυτοί δεν το κατακλέβουν είναι αλήθεια).

Η εργασία

Το δεύτερο θέμα είναι οι αλλαγές στην εργασία. Πόσο παραπάνω να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις; Τι ακριβώς εφαρμόζεται στην αγορά , στην πράξη, από τους ελάχιστους βασικούς κανόνες που έχουν μείνει; Η εφαρμογή των απωθημένων του παρελθόντος (πολιτικές που δεν εφαρμόστηκαν όταν μπορεί και να είχαν κάποιο αποτέλεσμα) δεν έχουν καμία σχέση με το σήμερα και με τα όσα έρχονται. Η ωμή αλήθεια είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν κανόνες. Πέρα από το γεγονός ότι τα λεφτά είναι  λίγα και η μαύρη εργασία κυριαρχεί. Κάτι που παραδέχθηκε και ο κ. πρωθυπουργός.
Ποιο είναι το νέο τοπίο; Τι επιδιώκουμε; Ποιους κλάδους θα ενισχύσουμε; Καμία συζήτηση επ αυτών. Άρα σε τι θα είναι χρήσιμα τα μέτρα στην εργασία; Για να έχουμε παραπάνω μαύρη εργασία; Η για να έχουμε εργασία κυρίως με το κομμάτι και με την ώρα;
Το αν θα προχωρήσει σε αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο αυτό μένει να το δούμε. Γιατί υποτίθεται ότι αυτό είναι το βασικό επιχείρημα των σκληρών, ότι οι αλλαγές πρέπει να γίνουν στο δημόσιο. Και θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και μόνο αν το ακούσουμε να εκστομίζεται.

Κυβέρνηση χωρίς στόχους

Οι εμμονές από το παρελθόν αποτυπώθηκαν και στην περίφημη Έκθεση Πισσαρίδη, μια Έκθεση από τα παλιά. Μια Έκθεση που δεν αναλύει την σημερινή πραγματικότητα. Ναι, υπάρχουν αλλαγές παγκοσμίως και στην Ευρώπη. Υπάρχουν νέες συνθήκες εργασίας και νέες προκλήσεις στην παραγωγή. Αλλά στην Ελλάδα η ΝΔ επιδιώκει μόνο ακόμα πιο φτηνή εργασία (πόσο πιο φτηνή;) και ακόμα πιο ανοχύρωτη. Ούτε εξειδίκευση, ούτε προσαρμογή στους αυτοματισμούς, ούτε προστασία της εξ αποστάσεως εργασίας, ούτε προστασία της ευέλικτης εργασίας (εκεί όπου η παραγωγή το χρειάζεται).
Και την ίδια ώρα δεν γίνεται καμία συζήτηση για προσαρμογή και ενίσχυση του συστήματος υγείας . Δεν προβλέπονται επενδύσεις στην Παιδεία. Να κλείσουμε Τμήματα που δεν έχουν ζήτηση. Μάλιστα, αλλά ποια θα ενισχύσουμε και ποια θα ανοίξουμε; Καμία συζήτηση.
Το θέμα λοιπόν είναι μόνο χρηματικό.
Όμως ακόμα και αυτή η επιδίωξη  έχει κοντά ποδάρια. Γιατί το ζήτημα δεν είναι η μείωση των δαπανών αλλά η αύξηση των εσόδων. Συνολικά στην παραγωγή , συνολικά στην κοινωνία, συνολικά για το κράτος. Το σύνολο θα φέρει την ανάπτυξη και όχι το κέρδος της α ή της β επιχείρησης. Αυτό είναι επιχειρηματικό πλάνο(επιδίωξη) όχι ενός κράτους και μιας κοινωνίας.

…και μετά το χρέος!  

Ο τεράστιος κίνδυνος λοιπόν είναι να δημιουργήσει και πάλι θέμα χρέους και ελλειμμάτων. Και αυτό με τον επικεφαλής του ESM  Κλ. Ρέγκλινγκ, να προειδοποιεί ότι μετά τον κορονοϊό, το 2021 θα εφαρμοστούν οι κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ολ αυτά που υποτίθεται ότι θα εφαρμόσει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη θα εκτινάξουν το χρέος ακόμα πιο ψηλά από το 200%  που είναι σήμερα. Και θα ζητήσουν μετά νέα μέτρα. Οδηγούν τα πράγματα  σ ένα νέο φαύλο κύκλο ύφεσης.
Και πανηγυρίζουν…