Του Σωτήρη Σιδέρη

Η εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί  στη Μέση Ανατολή από την απόφαση του Ισραήλ να προσαρτήσει κατεχόμενα εδάφη στην κοιλάδα του Ιορδάνη την 1η Ιουλίου ,  θα επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις στην περιοχή, οι αντιδράσεις παγκοσμίως θα είναι έντονες  και η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον ενός σοβαρού διλήμματος.  Δύο σχέδια νόμου πρόκειται να κυρωθούν  από τη βουλή τις  επόμενες ημέρες και η σχετική συζήτηση θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον , υπό την προϋπόθεση ότι τα κόμματα θα συζητήσουν και δεν θα διεκπεραιώσουν απλώς το θέμα.

Το Ισραήλ αντιλαμβάνεται ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Τις μελετά και περιμένουμε τις εξελίξεις  που προκαλούν ανησυχία.
Δεν είναι μόνο το αίσθημα υπεράσπισης του αδύναμου που θα κινητοποιήσει πολλούς ανθρώπους κατά του Ισραήλ, είναι και η πεποίθηση πολλών στην Αθήνα ότι η αμφιλεγόμενη , ίσως και ετεροβαρής σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ, ναι μεν είναι χρήσιμη σε πολλά επίπεδα, ωστόσο δεν φαίνεται να αποδίδει σε γεωπολιτικό επίπεδο, τουλάχιστον όπως θα ήθελαν κάποιοι σε σχέση με την Τουρκία. 
Από τη μία πλευρά, οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά εργάστηκαν για να θέσουν σε νέα βάση τις σχέσεις με το Ισραήλ , την στιγμή που η στρατηγική συνεργασία Τελ Αβίβ – Άγκυρας κατέρρεε. Από  την άλλη  όμως ήθελαν να διατηρήσουν ανοιχτή την πόρτα στον αραβικό κόσμο. Τα χρόνια αυτά, αρκετές φορές η Αθήνα υποβάθμισε τους Παλαιστίνιους και μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε μια σχετική  ισορροπία καθώς ο Τσίπρας ήταν αυτός που διαφώνησε ανοιχτά και με την μεταφορά της πρωτεύουσας του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ και το ελληνικό κοινοβούλιο τάχθηκε υπέρ παλαιστινιακού κράτους στα  σύνορα του 1967.
Την Τετάρτη 1η Ιουλίου , την ημέρα που έχει ανακοινωθεί ότι θα γίνει η προσάρτηση, η κυβέρνηση θα φέρει προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή  δύο σχέδια νόμου. Το ένα  αφορά την   «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Κράτους του Ισραήλ για συνεργασία στην καταπολέμηση του εγκλήματος και σε θέματα δημόσιας ασφάλειας». Το δεύτερο   αναφέρεται στην   «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας του Κράτους του Ισραήλ και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας για την προμήθεια Εξοπλισμού και Υπηρεσιών Άμυνας».
       

Ο ΣΥΡΙΖΑ , η σταθερότητα…η Κριμαία

Η αμηχανία είναι δεδομένη καθώς μόλις προ ημερών ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Ισραήλ και απέφυγε να πάρει θέση για τις εξελίξεις.  Φαντάζει αλλόκοτο, την στιγμή που σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο , κράτη, οργανώσεις, κινήματα , κόμματα και φορείς θα εκφράζουν την οργή τους για τον ιμπεριαλισμό του Ισραήλ  και την ίδια στιγμή στην Αθήνα , να επιβραβεύεται το Τελ Αβίβ με την κύρωση της συμφωνίας.
Ωστόσο υπάρχει ένα νέο στοιχείο που ενδεχομένως προκαλέσει κάποιες εκπλήξεις, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ διάκειται αρνητικά, καθώς το σχέδιο για προσάρτηση προκαλεί έντονες αντιδράσεις.   . Το κλίμα στην Κεντρική Επιτροπή   ήταν αρνητικό για το Ισραήλ και όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα.  Κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και ο ίδιος ο Τσίπρας φέρονται να σκέπτονται σοβαρά  την στάση που θα τηρήσουν , στέλνοντας ένα μήνυμα δικαιοσύνης, καθώς εκτιμά ότι η ενέργεια του Ισραήλ θα επιδράσει αποσταθεροποιητικά στην περιοχή . Ταυτόχρονα , ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε άλλες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να κλονιστούν οι σχέσεις με το Ισραήλ, από την άλλη όμως,  δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια μπροστά σε ένα τέτοιο γεγονός που ενδιαφέρει τη χώρα. Με ποια λογική η Ελλάδα  επικρίνει την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία και επιβάλλει μάλιστα κυρώσεις , αλλά δεν θα τηρήσει την ίδια στάση έναντι του Ισραήλ;. Και επίσης πως σκέπτεται να αντιδράσει η Ελλάδα σε περίπτωση που κάποια στιγμή η Τουρκία πραγματοποιήσει την απειλή της και προσαρτήσει την κατεχόμενη Κύπρο ;
Προφανώς κάποιες απαντήσεις είναι ευπρόσδεκτες κατά κύριο λόγο από την κυβέρνηση , η οποία όπως και σε άλλα ζητήματα  κινείται στην λογική απονεύρωσης της εξωτερικής πολιτικής από πολιτικές σταθερές που υπερασπίζονταν το διεθνές δίκαιο. Δηλώσεις επί δηλώσεων κυβερνητικών αξιωματούχων διακηρύσσουν ότι η Ελλάδα επειδή εφάρμοζε σκληρή πολιτική ως προς τις οριοθετήσεις δεν έκανε συμφωνίες . Και άρχισαν οι εκπτώσεις. Και μετά την αποτυχία Δένδια στο Κάιρο η τακτική δεν έχει αλλάξει. Άκουσε κανείς Έλληνας πολίτης , αξιωματούχο της Τουρκίας, της Λιβύης ή της Αιγύπτου να δηλώσει ότι η θέση των χωρών τους ήταν σκληρή έναντι π.χ. της Ελλάδας για την επήρεια των νησιών και ότι πρέπει να γίνει πιο ήπια για να επιτευχθούν συμφωνίες;. Φυσικά όχι . Μόνο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας  υποχωρούμε χωρίς να διαπραγματευθούμε.
Η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκονται για πολλούς λόγους στο παγκόσμιο προσκήνιο. Η Ελλάδα μοιάζει χαμένη αναζητώντας μια σταθερή στρατηγική, συμμάχους και μια βάση διαλόγου. Όμως για να κάνει έστω και ένα βήμα, πρέπει να αφιερώσει πολύ χρόνο, πολύ ενέργεια και σκέψη.
Αναμένουμε ανησυχώντας