Είναι κοινό μυστικό ότι  μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας  δεν υπάρχει  ούτε χημεία, ούτε κοινή πολιτική αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής. Η Λευκωσία βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά απαιτώντας άμεσα ή έμμεσα σκληρή αντιμετώπιση της Άγκυρας , είναι κινητική,  ενώ η Αθήνα ακολουθεί κατευναστική πολιτική, που έχει αποδειχθεί λανθασμένη. Υπάρχει λοιπόν μια σαφής απόκλιση σε περίοδο που θα έπρεπε  οι δύο κυβερνήσεις, να ξεδιπλώνουν ένα εθνικό σχέδιο υπεράσπισης και των ελληνικών και των κυπριακών συμφερόντων , καθώς η μοίρα είναι κοινή και ο αντίπαλος ίδιος. 

Η Ελλάδα αποσύρθηκε ακόμη περισσότερο από την συμπόρευση με την Λευκωσία  από την στιγμή που τα τουρκικά γεωτρύπανα την τελευταία διετία προκαλούν εντός της κυπριακής ΑΟΖ χωρίς να αντιδράσει .  Από την πρώτη στιγμή που ο Μητσοτάκης έγινε  πρωθυπουργός διεμήνυσε στην Λευκωσία ότι δεν θα πολεμήσει για να διώξει τα τουρκικά γεωτρύπανα. Αυτή η στάση θα κριθεί στην πορεία.
Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε την πολιτική κυρώσεων κατά της Άγκυρας, αλλά η σημερινή κυβέρνηση αναδιπλώθηκε και αυτή η αναδίπλωση διαρκώς γκριζάρει τις γραμμές κοινής πολιτικής. Ο καθένας μόνος του  είναι το νέο  μοτίβο, παρά το γεγονός ότι δημόσια και πολλές φορές σε συμβούλια υπάρχει διακριτική στάση αλληλουποστήριξης, αλλά και κοινή στάση σε περιφερειακά  προβλήματα μέσω των τριμερών ή πολυμερών  σχημάτων συνεργασίας. Οι αποκλίσεις είναι σημαντικές και αν δεν αποκατασταθεί ένα κλίμα συνεργασίας πάνω σε ένα κοινό σχέδιο δράσης, οι συνέπειες θα είναι εθνικές και επώδυνες. Οι ψίθυροι στην Αθήνα ότι ήταν λάθος οι έρευνες της Λευκωσίας και οι οριοθετήσεις που έχει κάνει με την Αίγυπτο  και το Ισραήλ, είναι απαράδεκτοι.

Ο Νίκος Αναστασιάδης έκανε ένα βήμα παραπάνω που μάλλον προκαλεί ταραχή στην Αθήνα, ανεξάρτητα αν είναι σωστό ή όχι. Σε συνέντευξή του στο Politico  δήλωσε ότι αν η Τουρκία δεν  σταματήσει  την επιθετικότητά της στην Ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει να χάσει το καθεστώς της ως υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ. Είναι αμφίβολο αν η Αθήνα το γνώριζε αυτό εκ των προτέρων και αυτό είναι χειρότερο και από την ίδια, την τραβηγμένη είναι αλήθεια, πρόταση. Τραβηγμένη ναι, αλλά τουλάχιστον είναι μια κίνηση που ίσως αφυπνίσει την καθηλωμένη ελληνική κυβέρνηση και να υπάρξει συνεννόηση. Ας σημειωθεί ότι ο Ν. Αναστασιάδης  είχε δεσμευθεί ότι όσο υπάρχουν τουρκικά γεωτρύπανα εντός της κυπριακής ΑΟΖ διαπραγματεύσεις για το κυπριακό δεν θα γίνουν, αλλά τώρα είναι ο ίδιος που καλεί την Άγκυρα σε συνομιλίες.
 Ο Αναστασιάδης δήλωσε  επίσης, ότι οι έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου από την Τουρκία στα ανοικτά της Κύπρου, που η ΕΕ λέει ότι είναι παράνομες επειδή παραβιάζουν την αποκλειστική οικονομική ζώνη του νησιού, υπερβαίνουν τα όρια

 «Είτε θα συμμορφώνονται με τους όρους και τις προϋποθέσεις οποιασδήποτε άλλης υποψήφιας χώρας, είτε διαφορετικά δεν θα μπορούν να είναι ούτε υποψήφιοι ούτε να γίνουν δεκτοί»,  είπε δήλωσε ο  Αναστασιάδης, και πρόσθεσε ότι παρόλο που «είμαστε υπέρ του να έχουμε την Τουρκία ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προτιμούμε να έχουμε έναν ευρωπαϊκό γείτονα παρά να έχουμε ένα επιθετικό κράτος όπως συμπεριφέρεται η Τουρκία».
Δεν είναι σαφές ακόμη αν αυτή την στάση η Λευκωσία θα την παρουσιάσει και στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Είναι όμως σαφές ότι η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθεί να αμυνθεί με μια διπλωματική αντεπίθεση που είναι και η μόνη δυνατότητα που έχει. Τουλάχιστον δείχνει ότι διαθέτει κάποιο σχέδιο που πιθανόν να έχει κάποιους οπαδούς στην ΕΕ.
Στο ερώτημα  ποια είναι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης στα όσα είπε ο Αναστασιάδης, η απάντηση είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για να μην πούμε εκ των προτέρων αρνητική. Εκ πρώτης όψεως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει απολύτως αποστασιοποιημένη από τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Αν συμφωνούσε θα έκανε και η Αθήνα το ίδιο ζητώντας την επιβολή κυρώσεων. Δεν το κάνει , παρά  το γεγονός ότι η Τουρκία κλιμακώνει επικίνδυνα. Φυσικά δεν θα γίνει δεκτή από την Ευρώπη μια τέτοια πρόταση,  δηλαδή να υποστεί τέτοιας κλίμακας συνέπειες η Τουρκία, αλλά στην Ελλάδα φαίνεται ότι κάποιοι συγκινούνται περισσότερο από τι θα συμβεί στην Τουρκία αν πχ. γίνουν δεκτές οι θέσεις Αναστασιάδη, παρά από την κατοχή του 37% του νησιού, που φαίνεται να έχουν απωθήσει στη μνήμη τους. . Αυτή η αδυναμία της Αθήνας να επεξεργαστεί ένα συνολικό σχέδιο, κάποια στιγμή θα στοιχίσει.
Δεύτερο στοιχείο, εξίσου αρνητικό είναι ότι αν η Τουρκία επιμείνει στα σχέδιά της και η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία  εμπλακούν  σε διπλωματικό πόλεμο και σε διαπραγματεύσεις,  άρα από τώρα πρέπει να συμπορευθούν, ενώ αναμένονται και νέες πρωτοβουλίες στο Κυπριακό που δεν θα είναι καθόλου εύκολες.
Το μέτωπο δείχνει, αλλά δεν είναι αρραγές. Η Γερμανία που αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, θα αναλάβει πρωτοβουλίες και για την αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση και για το κυπριακό , ίσως και για τα ελληνοτουρκικά, ενώ ήδη συμμετέχει παρασκηνιακά στο μεταναστευτικό . Είναι λοιπόν πολυτέλεια, το μέτωπο Αθήνας –Λευκωσίας να έχει ραγίσει. Αυτή την περίοδο, αντί να επικρατεί αυτή η επικίνδυνη ασάφεια, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία θα έπρεπε να εκδηλώνουν κοινές, καλά σχεδιασμένες και δυναμικές πρωτοβουλίες προς κάθε κατεύθυνση, να δείξουν ότι είναι έτοιμες  για όλα, να προειδοποιήσουν ότι η αποσταθεροποίησή τους θα οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις όλη την περιοχή και να ενισχύσουν τις συμμαχίες με έμπρακτες πολιτικές .
Είναι ένα τεράστιο κενό σε λάθος εποχή. Αν το πρόβλημα δεν επιλυθεί οι ευθύνες θα καταλογιστούν . Και θα είναι ιστορικές.