του Σωτήρη Σιδέρη

Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Κάθε άλλο. Είναι απόλυτα πολιτικό και έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις κρατών, ηγεσιών  και κομμάτων σε  όλη την Ευρώπη. Ήδη ο καθρέπτης καθαρίζει από τα συμπτώματα. Η Γερμανία παρά  τις σφοδρές επιθέσεις που δέχεται δεν πρόκειται να αποδεχθεί την έκδοση ευρωομολόγου. Η Τσεχία, η Πολωνία και  άλλες χώρες ανά τον κόσμο βαδίζουν στα βήματα του Όρμπαν. Το γερμανικό Σπήγκελ επέρριψε ευθύνες στη Μέρκελ γιατί ενώ η Καγκελάριος συχνά επικαλείται την απειλή του ακροδεξιού AfD της επισημαίνει ότι η ίδια τροφοδότησε την ενίσχυσή του με την στάση έναντι της Ελλάδας . Φυσικά η Γερμανία δεν είναι ανεύθυνη και για άλλες χώρες.  Η συνεδρίαση του Eurogroup την Τρίτη 7Απριλίου δεν θα είναι απλή. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά θα πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο χρέους , έντασης, ύφεσης, ανισοτήτων . Θα είναι ένα δημοψήφισμα που θα εκτοξεύσει τον αντιγερμανισμό και θα προκαλέσει κύματα πολιτικής αμφισβήτησης ηγετών και κυβερνήσεων.

Όπως έχει γίνει γνωστό στην συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών την Τρίτη 7 Απριλίου θα συζητηθεί η λήψη απόφασης για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης που προκαλεί η πανδημία. Στο τραπέζι υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές αλλά με την ίδια βάση, που αποκλείει το ευρωομόλογο. Προτείνεται η δημιουργία ενός κοινού ευρωπαϊκού κεφαλαίου στήριξης, με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κλπ.
Από εκεί θα αντληθούν πόροι  για όλα τα κράτη- μέλη και συνδυαστικά θα καλύψουν τις συνέπειες της  πανδημίας.  Η κοινή στάση των εννέα χωρών του νότου ήδη έσπασε όπως προβλέπονταν με την Γαλλία, όπως πάντα να υπαναχωρεί, αλλά και με τα άλλα κράτη να μην έχουν αυτοπεποίθηση και ηγετικό προφίλ για να αντιπαρατεθούν μέχρι τέλους. Υπό αυτό το πρίσμα ήδη οι εκβιασμοί προς τις κοινωνίες θα γίνουν πιο έντονοι το αμέσως επόμενο διάστημα. Λιτότητα, ενίσχυση ολιγαρχών και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων , επιδείνωση της ανεργίας, υποσχέσεις για νέο ξεκίνημα μετά την κρίση και άλλα ευτελή που κυρίως ο ελληνικός λαός γνωρίζει από πρώτο χέρι.
           

Προπαγάνδα και αλήθεια

Η ελληνική κυβέρνηση θα κινηθεί στην πεπατημένη γιατί δεν ξέρει άλλον δρόμο . Δεν είναι ικανή ούτε θέλει να επενδύσει σε νέες υποδομές στο σύστημα υγείας , δεν είναι ικανή ούτε θέλει να ανασυγκροτήσει το κοινωνικό κράτος γιατί αυτό σημαίνει ανακατανομή πόρων  και οι εξαρτήσεις της δεν το επιτρέπουν. Δεν είναι ικανή ούτε θέλει να στηρίξει τους αδύναμους, όχι με επιδόματα, γιατί επιδόματα θα δώσει, αλλά με δημόσιες επενδύσεις, με ανακατεύθυνση της οικονομίας, με ενίσχυση της παιδείας και άλλων δομών .
Θα επακολουθήσει μια προπαγανδιστική καταιγίδα στην οποία ο πρωθυπουργός και η ΝΔ πιστοί στην διατήρηση των αποστάσεων μεταξύ των λίγων και των πολλών, πιστοί  στις εξαρτήσεις τους θα οργανώσουν το διχαστικό τους λόγο με ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα και θα υπεραμυνθούν των επιλογών τους. Η πρόκληση θα είναι μεγάλη και το μέλλον αβέβαιο γιατί ο ελληνικός λαός είναι υποψιασμένος και σοφότερος.
Αλλά  για την κυβέρνηση η επόμενη ημέρα της πανδημίας θα είναι ένα δημοψήφισμα. Την επόμενη ημέρα ο λαός θα επανέλθει στην πραγματική ζωή , στις πραγματικές ανάγκες και έχει αποδείξει ότι και μόνο η λέξη μνημόνιο προκαλεί οργή. Ως προς την πανδημία, προς το παρόν η κυβέρνηση θεωρεί ότι  ο μικρός αριθμός των θυμάτων  προς το παρόν,  και η προπαγάνδα την φέρνουν σε κυρίαρχη θέση στην πολιτική σκηνή. Είναι μια απατηλή εικόνα. Πρώτον γιατί μετά την πανδημία ο λαός θα βγάλει συμπεράσματα καθώς θα επιστρέφει στην πραγματική ζωή. Δεύτερον γιατί η προπαγάνδα επιμένει στην σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και χωρών που έχουν πολλά θύματα και πολλαπλάσιο πληθυσμό και που για δικούς τους λόγους δεν πήραν μέτρα. Ταυτόχρονα, πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν πολύ λιγότερα θύματα από την Ελλάδα,  αλλά αυτά δεν αναφέρονται, οπότε η μέση κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα θα κριθεί στο τέλος , με την ευχή φυσικά όλα να πάνε καλά ως προς τον αριθμό των θυμάτων.
Αυτή τη φορά η Γερμανία απογυμνώθηκε. Η στάση της δεν υπαγορεύεται από το ιδεολόγημα της σπάταλης Ελλάδας, αλλά από τις δικές της πεποιθήσεις , τις ιδεοληψίες της και φυσικά τα συμφέροντά της. Αλλά τώρα οι επιθέσεις είναι συντονισμένες, είναι σκληρές και μέσα στη Γερμανία. Η επόμενη περίοδος είναι περίοδος κρίσης, ελλειμμάτων, ανισοτήτων και αυτό πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Γι αυτό και οι οπαδοί της ενωμένης Ευρώπης ανησυχούν .  Και η Ελλάδα θα ξαναμπεί σε τούνελ. Η ακροδεξιά θα πάρει την ανηφόρα.  Αν και τα δημοψηφίσματα απλά δίνουν ένα αποτέλεσμα, αυτό που συμβαίνει πλέον με την Γερμανία δεν αφορά μόνο ψήφους, απόψεις ή στατιστικές, αφορά και την ηθική της. Και όταν η συζήτηση φθάνει στην πολιτική ηθική της Γερμανίας, αυτά που κρίνονται είναι περισσότερα από αυτά που πάντα νόμιζε το Βερολίνο και πάντα έπεφτε έξω.