του Σωτήρη Σιδέρη 

Σοβαρές ενδείξεις ότι υποβόσκει μια σοβαρή κρίση εντός της κυβέρνησης με επίκεντρο κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής έχουν ανακύψει το τελευταίο διάστημα. Τα πρώτα σημάδια είχαν φανεί από την αδυναμία της κυβέρνησης να αποτρέψει το τουρκολιβυκό σύμφωνο, ενώ μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, οι δυσλειτουργίες προκαλούν ήδη παρενέργειες. Σε ένα  δεύτερο, αλλά πολύ πιο σημαντικό επίπεδο, η κυβέρνηση  και συνακόλουθα η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι σοβαρά εκτεθειμένη και έντονα υποβαθμισμένη στο διεθνές πεδίο. Σε πολλά και διαφορετικά διπλωματικά σχήματα πρωτοβουλιών που έχουν αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση κρίσεων, την Συρία, την Λιβύη, ακόμη και για την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων η Ελλάδα απουσιάζει. Η Ρωσία που σχεδόν  πάντα συνεργάζεται με την Τουρκία , είτε στις σχέσεις της Δύσης με το Ιράν, στην κρίση της Συρίας, τον ρόλο του Ισραήλ, αλλά και την κρίση της Λιβύης επίσης έχει υποβαθμίσει  τον ρόλο της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει και με τη Γερμανία.

Στην τελευταία περίπτωση με την πρόσκληση στη Μόσχα των αντιμαχόμενων πλευρών, επιδιώκει να συντελεστεί μια μεγάλη γεωπολιτική αλλαγή, συμπληρωματική με τον ρόλο της στην Συρία, παρά την αδυναμία υπογραφής μιας συμφωνίας που μάλλον θα υπάρξει τα επόμενα 24ωρα.  Η Τουρκία σε κάθε περίπτωση θα είναι η μεγάλη κερδισμένη καθώς είναι βέβαιο ότι θα απαιτήσει και την αποδοχή της συμφωνίας εκ μέρους του Χάφταρ για τις θαλάσσιες ζώνες, αλλά και την στρατιωτική συμφωνία και μάλλον εκεί διαφωνεί ο Χάφταρ που έχει πίσω του και τους Ρώσους,  αλλά και την Αίγυπτο  ενώ φοβάται τις ΗΠΑ. Αν υπάρξει συμφωνία, αυτή στην συνέχεια θα εδραιωθεί και σε διεθνές επίπεδο κατά την Διάσκεψη του Βερολίνου, από την οποία ως γνωστόν η  Αθήνα θα απουσιάζει.
Η Ελλάδα χάνει έδαφος σε όλα τα πεδία και αυτό θα έχει σύντομα ισχυρό αντίκτυπο και εντός της κυβέρνησης. Ήδη σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, στο υπουργείο Εξωτερικών και όχι μόνο έχουν προκληθεί ερωτηματικά για το γεγονός ότι η κυβέρνηση συλλογικά δεν έχει καν συνεδριάσει ποτέ προκειμένου να μελετήσει, να αξιολογήσει και να ιεραρχήσει τις ενέργειές της έναντι της Τουρκίας . Συνέπεια αυτής της ηθελημένης απουσίας συλλογικής πολιτικής είναι η πολυγλωσσία και οι αποσπασματικές κινήσεις που περιορίζουν δραστικά την αποτελεσματικότητα στην εξωτερική πολιτική. 
Η Τουρκία βρίσκεται πολλά βήματα μπροστά, κάθε άλλο παρά απομονωμένη είναι, ενώ αντίθετα η Ελλάδα είναι αυτή που αδυνατεί να αποκτήσει στρατηγικούς συμμάχους. Μετά μάλιστα τα επικοινωνιακά κόλπα περί ανάληψης αμερικανικής πρωτοβουλίας και ο συνολικός χειρισμός της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, έχουν ήδη αρχίσει οι ψίθυροι που θα δυναμώσουν το επόμενο διάστημα για κάποιους συνεργάτες του πρωθυπουργού. Δραματικά ελλιπής είναι η καλλιέργεια των σχέσεων με τη Μόσχα που μετά την κρίση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την απέλαση των δύο διπλωματών οι σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ. 
       

Ένταση στο ΥΠΕΞ

Το ΚΥΣΕΑ δεν συνεδρίασε ποτέ προκειμένου η  πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία να έχουν συνεργασία και να εκπονήσουν ένα σχέδιο που στην συνέχεια να γίνει αποδεκτό και από την αντιπολίτευση. Αυτή η συνεδρίαση θα μπορούσε να γίνει πριν την συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τους πολιτικούς αρχηγούς ώστε να αποκτήσει ένα σοβαρό περιεχόμενο η επιδιωκόμενη συναίνεση. Ας σημειωθεί ότι με την πάροδο του χρόνου η αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα προσλάβει χαρακτηριστικά  πολιτικού πολέμου και είναι βέβαιο ότι θα εξελιχθεί σε προσωπική βεντέτα μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη. Ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσονται ισχυρές απόψεις , ενίοτε όμως αποκλίνουσες, για αύξηση της πίεσης προς την κυβέρνηση.
Η αποτυχία της επίσκεψης στις ΗΠΑ έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό και στο Υπουργείο Εξωτερικών. Πληροφορίες από διαφορετικές πηγές, πολιτικές και διπλωματικές, συμφωνούν ότι ο Νίκος Δένδιας νοιώθει ήδη εκτεθειμένος καθώς οι υπηρεσιακοί παράγοντες είχαν κάνει διαφορετικές εισηγήσεις σχετικά με την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και διαφορετικά πράγματα προέκυψαν. Ενδεικτικά αναφέρονται οι δηλώσεις Μητσοτάκη για τον Σουλεϊμανί, οι παρεμβάσεις για την Τουρκία και την Λιβύη , αλλά και για τις διμερείς σχέσεις. Το ΥΠΕΞ  αισθάνεται  ότι είναι  παραγκωνισμένο και οι εισηγήσεις του υποβαθμίζονται, αλλά επικρατεί έντονος προβληματισμός για το που και πως λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις κινήσεις της κυβέρνησης.
Επειδή αναμένεται οι εξελίξεις στο διεθνές διπλωματικό πεδίο να είναι ραγδαίες το αμέσως επόμενο διάστημα με την Ελλάδα να βρίσκεται σε προφανή αδύναμη θέση, προκαλεί τεράστια ερωτηματικά η ένταση της συζήτησης για τους εξοπλισμούς, ενώ έχει υποβαθμιστεί πλήρως  η ανάγκη για άμεσο σχεδιασμό της χώρας προκειμένου να αντιμετωπίσει την καταιγίδα που έρχεται.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η κυβέρνηση δεν θα αντέξει τις πιέσεις και θα αποσταθεροποιηθεί, με ότι αυτό συνεπάγεται  για το δικό της μέλλον και κυρίως για τη χώρα….