Ο Φώτης Κουβέλης θα παραμείνει πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, χωρίς όμως την αξιοπιστία ενός ανθρώπου που βρίσκεται στην πολιτική από τις δύσκολες εποχές της δεκαετίες του 60. Το ακόμα χειρότερο είναι πως θα παραμείνει πρόεδρος   σ ένα κόμμα που κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη. Τα τελευταία 24ωρα κατόρθωσε να μετακινηθεί από τις θέσεις του 2-3 φορές, δείχνοντας την απόλυτη αβεβαιότητα μέσα στην οποία κινείται. Κι όμως είχε μια μεγάλη ευκαιρία να κλείσει ένα μεγάλο πολιτικό κύκλο, αφήνοντας πλέον την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ σε άλλους, διατηρώντας  την πολιτική και προσωπική του αξιοπρέπεια, σεβόμενος την δική του πολιτική πορεία στην  Αριστερά (ΚΚΕες, ΕΑΡ, Συνασπισμός).

Θα ήταν προτιμότερο να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ; Αυτό του ζήτησε σύσσωμη η (εναπομείνασα) κοινοβουλευτική του ομάδα, δηλαδή 9 βουλευτές, όμως ο Φώτης Κουβέλης δεν τους άκουσε.
Έχουν περάσει μόλις 4 χρόνια από την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ και 27 μήνες από την ένταξη της στην κυβέρνηση που προέκυψε τον Ιούνιο του 2012. Η ΔΗΜΑΡ τον Ιούνιο του ’12 πήρε 6,25% και εξέλεξε 17 βουλευτές. Τον Ιούλιο του 2013 η ΔΗΜΑΡ αποφασίζει να φύγει από την κυβέρνηση, φαίνεται όμως ότι η ζημιά είχε ήδη γίνει. Σήμερα έχουν μείνει στην ΚΟ μόνο 10 (και με τον Φ. Κουβέλη) ενώ στις ευρωεκλογές του Μαΐου δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 1%.
Μόνο που οι 10 αυτοί ψήφοι είναι  πολύτιμοι στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και σ ένα ολόκληρη σύστημα που θέλει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία και να ξεπεραστεί το εμπόδιο που λέγεται εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2015, ώστε να μην προκύψουν εθνικές εκλογές.
Ο ίδιος  ο Φώτης Κουβέλης δέχθηκε να εμπλακεί στο παιχνίδι της υποψηφιότητας Προέδρου της Δημοκρατίας, δείχνοντας να μην αντιλαμβάνεται την απόλυτη κοροϊδία (και στο πρόσωπο του) από όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν τους Σαμαρά και Βενιζέλο  στην διακυβέρνηση. Και μόνο όταν είδε το κόμμα του και όλους τους συντρόφους του να τον εγκαταλείπουν, μόνο τότε αποφάσισε να αποκηρύξει την έμμεση συμμετοχή στο παιχνίδι για την προεδρία.
Είναι στα υπέρ του βεβαίως το γεγονός ότι δεν θέλησε να συνδιαλλαγεί με τον Ε. Βενιζέλο στο όνομα της δημιουργίας μιας δήθεν νέας Κεντροαριστεράς. Το ερώτημα είναι αφού αντιλήφτηκε το κακόγουστο αστείο με την κεντροαριστερά γιατί δεν αντιλήφθηκε αμέσως και το ίδιο αστείο με την Προεδρία;
 Χθες ο Φώτης Κουβέλης έδειξε ότι δεν θέλησε να αναλάβει τις ευθύνες του ούτε για την πορεία της ΔΗΜΑΡ από τον Ιούνιο του 2012 έως την αποτυχία των ευρωεκλογών. Θέλει να μείνει στο τιμόνι μιας ιστορίας που μπορεί αν εξελιχθεί  ακόμα χειρότερα.
Η ΔΗΜΑΡ δεν δείχνει να είναι χρήσιμη στην κοινωνία πλέον, δεν αποτελεί ένα στοιχείο συμβιβασμών,  το οποίο  θα είναι χρήσιμο στην συνέχεια. Κάτι που η κοινωνία επέλεξε τον Μάιου και τον Ιούνιο του 2012, αλλά μετά την συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που καταστρέφει τη χώρα και τις παλινωδίες του κόμματος και των στελεχών του, το εγκατέλειψε.
Τα τελευταία 24ωρα ο Φ. Κουβέλης έκανε τα πάντα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία από ένα συνέδριο το οποίο ήταν από την αρχή προβληματικό λόγω της ελλιπούς συμμετοχής.  Άφησε να εννοηθεί ότι η ΔΗΜΑΡ θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ (αν και ήταν εκεί έως το 2010) για να διακηρύξει από το βήμα του Συνεδρίου ότι το κόμμα θα έχει αυτόνομη πορεία.
Ο Φ. Κουβέλης αφήνει τα πάντα ανοικτά για να μπορεί να κινηθεί αναλόγως των εξελίξεων. Αν οι 180 συγκεντρωθούν μόνο με τις ψήφους της ΔΗΜΑΡ θα μπορεί αν το διαπραγματευθεί. Αν όχι θα διαπραγματευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι πιστεύει τουλάχιστον και αυτός και όσοι ακόμα τον στηρίζουν, εντός και εκτός Κόμματος. 
Όμως μετά τις κάλπες τα κόλπα τελειώνουν. Γιατί ο κόσμος της αριστεράς ή της κεντροαριστεράς έχει σημαντικότερα θέματα να επιλύσει από τα τερτίπια του Φώτη!