Χρέος, τέλος των μνημονίων…σκοπιανό. Ο Ιούνιος του 2018 θα μείνει στη ιστορία ως ο μήνας των σημαντικών αποφάσεων και μάλιστα από μια κυβέρνηση που διαμόρφωσε μια  νέα κατάσταση στην πολιτική της χώρας. Γι αυτό και θα είναι ο μήνας μεγάλων εντάσεων σε όλα τα επίπεδα. Η ΝΔ και το επίσημο ΠΑΣΟΚ , θα κάνουν τα πάντα για να πέσει η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες και τους συμβιβασμούς στις πραγματικά μεγάλες αποφάσεις.
Η βδομάδα θα σημαδευτεί από την συμφωνία για το σκοπιανό, μια συμφωνία που κλείνει μια διαφορά δεκαετιών και πάντως των τελευταίων 30 ετών, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Είναι συμβιβασμός, άρα η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι πλήρως ικανοποιημένη. Σίγουρα όμως είναι μια δύσκολη, μια ιστορική συμφωνία, το όφελος της οποίας θα το δούμε τα επόμενα χρόνια.
Και θα είναι επίσης ένας συμβιβασμός η ρύθμιση για το χρέος, γιατί η Γερμανία για μία ακόμα φορά, δείχνει ότι οι συμφωνίες τηρούνται μόνο, όταν αυτή κερδίζει.

Μια δύσκολη απόφαση

Είναι μια σύνθετη ονομασία (Βόρεια Μακεδονία), που θα ισχύει για όλες τις χρήσεις διεθνώς και εθνικώς (στα Σκόπια), και η οποία θα αποτυπωθεί και στην συνταγματική αλλαγή που θα κάνουν στην ΠΓΔΜ.
Η ταυτότητα των κατοίκων, η εθνότητα, η ιθαγένεια και η γλώσσα θα είναι «μακεδονική» με την νομική επισήμανση ότι πρόκειται για σλαβικό φύλλο και σλαβική γλώσσα που ουδεμία σχέση έχει με την Ελλάδα, με την ελληνική (αρχαία) Μακεδονία και Μακεδόνες.
Αυτό το στοιχείο, θα είναι και ο λόγος του μεγάλου καυγά στο εσωτερικό της χώρας, ο λόγος για τον οποίο η ΝΔ και πολλοί άλλοι θα βγουν στους δρόμους και τις πλατείες, κατά της συμφωνίας.
Η Συμφωνία θα επικυρωθεί θα βεβαιωθεί από τον ΟΗΕ που είναι η δέσμευση και η εγγύηση ότι θα τηρηθεί σε όλα τα κομμάτια της.
Στα Σκόπια θα γίνει Δημοψήφισμα , ώστε να ξεκινήσει και η συνταγματική αναθεώρηση. Αν η συμφωνία ακυρωθεί από το Δημοψήφισμα τα πάντα ακυρώνονται. Μετά τις διαδικασίες στα Σκόπια, θα κληθεί η ελληνική Βουλή να πάρει τις αποφάσεις της.
Στο τέλος του μηνός η Ελλάδα θα δώσει το πράσινο φως για τον ευρωπαϊκό δρόμο της ΠΓΔΜ που έτσι κι αλλιώς θα είναι μακρύς. Στις αρχές Ιουλίου θα επιτρέψει να προσκληθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Μένει η επικύρωση των Κοινοβουλίων για να γίνει η ΠΓΔΜ (Βόρεια Μακεδονία) μέλος του ΝΑΤΟ, με το Ελληνικό Κοινοβούλιο να αποφασίσει τελευταίο.

Παρασκήνιο

Η επικοινωνία των δύο πρωθυπουργών του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ είναι διαρκής όλους αυτούς τους μήνες από τον Ιανουάριο, από την συνάντηση τους στο Νταβός. Οι δυο υπουργοί Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς και Ν. Δημητρόφ, κατέγραψαν όλους αυτούς τους μήνες όλα τα μεγάλα και μικρά προβλήματα, τα οποία αποτύπωσαν σε ένα κείμενο 20 σελίδων στην μορφή ενός προσχεδίου συμφωνίας. Όμως και πάλι δεν ήταν αρκετό. Τις τελευταίες δύο βδομάδες – και ουσιαστικά μετά την συνάντηση της Σόφιας στο περιθώριο της Συνόδου της ΕΕ για τα δυτικά βαλκάνια- οι Τσίπρας και Ζάεφ, έσβησαν και έγραψαν το προσχέδιο, ώστε να καλυφθούν οι κρίσιμες λεπτομέρειες. Η συμφωνία βρέθηκε στον αέρα από τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, αλλά βρέθηκαν εκείνοι οι συμβιβασμοί ώστε να μην ακυρωθεί η συμφωνία.
Η αλήθεια είναι ότι η πίεση Αμερικανών και Γερμανών (ευρωπαίων) ήταν αφόρητη, ιδίως πάνω στον Ζάεφ. Σχεδόν του απαγόρευσαν να κάνει πίσω και να μην ολοκληρώσει την συμφωνία.
Έτσι φτάσαμε στην συμφωνία. Οι δύο πρωθυπουργοί έβαλαν μονογραφή στο σχέδιο Συμφωνίας που  έστειλαν στον ΟΗΕ.
Οι λεπτομέρειες είναι πάμπολες, ο διάβολος βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες και μένει να τις δούμε τις επόμενες μέρες.

Οι αντιδράσεις

Ο πόλεμος στο εσωτερικό ξεκίνησε με την συνάντηση Παυλόπουλου –Μητσοτάκη μετά από αίτημα του δεύτερου. Οι αντιδράσεις θα πολλαπλασιαστούν και λόγω της άρνησης του Πάνου Καμμένου να συμφωνήσει. Διαχωρίζοντας τη θέση δημιουργεί ρήγμα στην κυβερνητική συνοχή, χωρίς να σημαίνει άρση της δεδηλωμένης στήριξης στην κυβερνητική σταθερότητα.

Το χρέος

Η ρύθμιση για το Χρέος δείχνει να είναι μια ακόμα συμβιβαστική απόφαση. Εξαρτάται περισσότερο από τους δανειστές, αλλά σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δεν πετυχαίνει τον καθαρό στόχος της που ήταν μια γενναία ελάφρυνση του χρέους. Η κα Μέρκελ σαλαμοποιεί την ρύθμιση, παρατείνοντας την δυσκολία στην ελληνική οικονομία, βάζοντας εμπόδια και πάλι στην προσπάθεια ανάκαμψης και ανάπτυξης.
Εν ολίγοις:
Ο ΔΝΤ επιδιώκει ένα Βελούδινο διαζύγιο, με το ελληνικό πρόγραμμα, εξυπηρετώντας και πάλι η κα Λαγκάρντ τις πολιτικές ανάγκες της κας Μέρκελ. «Θα φύγουμε μένοντας» δηλώνει το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ αποχωρεί, χωρίς να πείσει την Ευρωζώνη για τη δική της θέση σε ότι αφορά την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Μένει ως τοποτηρητής και ελεγκτής των μέτρων που έχει επιβάλλει.
Το κύριο αντικείμενο της συζήτησης ήταν και είναι  η ελάφρυνση στα δάνεια ύψους 130 ,9 δις που δανείστηκε η Ελλάδα από τον EFSF ιδίως για το 2030 όταν συγκεντρώνονται οι μεγαλύτερες λήξεις. Όμως οι ευρωπαίοι (δηλαδή η Γερμανία) για λόγους πολιτικούς δεν θέλει γενναίες λύσεις.
Το ΔΝΤ έχει μια γενναία πρόταση: ζητάει την επέκταση της ωρίμανσης των δανείων από 10 έως και 15 χρόνια. Με την ρύθμιση αυτή η Ελλάδα θα αρχίσει να πληρώνει τα δάνεια αντί το 2023 (όπως έχουν ρυθμιστεί σήμερα) το 2038. Παράλληλα, ζητά και την αυτόματη λειτουργία του γαλλικού μηχανισμού για αναβολή πληρωμών του κεφαλαίου του χρέους σε περιόδους χαμηλής ανάπτυξης ή στασιμότητας. Αντίθετα, η Γερμανία προτείνει μια επέκταση της αποπληρωμής των δανείων από 3 έως το πολύ 5 χρόνια και ο γαλλικός μηχανισμός -αν εφαρμοστεί- θα πρέπει να ενεργοποιείται μετά από ετήσιες ή το πολύ πενταετείς αξιολογήσεις, στις οποίες η Ελλάδα θα αξιολογείται με συγκεκριμένες στόχους.