του Σωτήρη Σιδέρη
   

Η Σούδα είναι το μοναδικό λιμάνι –βάση στη Μεσόγειο που μπορεί να δεχθεί αεροπλανοφόρο, πεζοναύτες, διαθέτει συστήματα παρακολούθησης μέχρι την Κίνα , ελέγχει την κίνηση σε όλη την Μεσόγειο μέχρι τον Ατλαντικό και τον Περσικό Κόλπο, διαθέτει αποθηκευτικούς χώρους ακόμη  και για πυρηνικά . Δεν είναι τυχαίο πως το Ιράν είχε δηλώσει παλαιότερα ότι οι πύραυλοί της μπορούν να φθάσουν μέχρι την Κρήτη. Κατά συνέπεια, η άρνηση του Τραμπ να επικυρώσει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν μπαίνει  έστω  και έμμεσα , στην ατζέντα  της συνάντησης του Λευκού Οίκου.

Η συνάντηση Τσίπρα –Τραμπ στις 17 Οκτωβρίου θα έχει στην ατζέντα της κατά  κύριο λόγο τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για αναβάθμιση της βάσης ώστε να πολλαπλασιάσει τις δυνατότητές της, ενέργεια , καθώς οι Αμερικανοί προωθούν προς πώληση το δικό τους σχιστολιθικό αέριο και φυσικά θέματα ενδιαφέροντος  όπως τα βαλκάνια, το Αιγαίο, η Συρία και οι διμερείς σχέσεις , οικονομικές και πολιτικές.  Ίσως θα είναι η τελευταία απόπειρα του Τσίπρα να ζητήσει παρέμβαση των ΗΠΑ για το ΔΝΤ, γιατί λίγες ημέρες μετά αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις για την τρίτη αξιολόγηση.  Δηλώσεις υπέρ της ρύθμισης του χρέους έχουν μηδενική αξία και καλό θα είναι η κυβέρνηση να μην τις προπαγανδίσει γιατί ο Ομπάμα έκανε αμέτρητες δηλώσεις, το έθεσε και στη Μέρκελ πολλές  φορές όταν ήταν πανίσχυρος , χωρίς αποτέλεσμα. Ο Τραμπ με μια δήλωση για το χρέος, μάλλον θα ερεθίσει περισσότερο το Βερολίνο καθώς οι σχέσεις τους είναι σχεδόν στο σημείο μηδέν.

Η μεγάλη αναστάτωση

Ο κόσμος γυρίζει ανάποδα . Το Κουρδικό κράτος στο Ιράκ , έστω και δια πυρός και σιδήρου θα υπάρξει ήδη είναι μια πραγματικότητα. Η Συρία θα χωριστεί σε ζώνες επιρροής. Το Ιράν είναι πολύ μεγάλη χώρα αλλά όλα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα χαρούν πολύ αν γίνει σαν την Συρία. Έτσι το Ισραήλ θα είναι η μόνη ισχυρή χώρα στην περιοχή. Είναι όμως όλα αυτά ευχές . Γιατί το Ιράν έχει ισχυρή επιρροή στον Λίβανο, την Συρία, το Ιράκ , την Τυνησία  μέχρι την Παλαιστίνη. Η υπόθεση με το Κατάρ  με στόχο να στραφούν οι αραβικές χώρες εναντίον του Ιράν απέτυχε. Τώρα ο Τραμπ  καθοδηγούμενος από το εβραικό  λόμπι κάνει ακόμη πιο επικίνδυνους ελιγμούς αρνούμενος να επικυρώσει την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα οξύνοντας εκ νέου την κατάσταση. Η όξυνση , ίσως ανεξέλεγκτη αν δεν γίνουν διορθωτικές κινήσεις, είναι προ των πυλών. 

Ο Τραμπ και η Ελλάδα

Μέσα λοιπόν σε ένα τεταμένο κλίμα και στο εσωτερικό των ΗΠΑ και διεθνώς, ο Τραμπ έχει συμφέρον να προβάλλει την συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό σαν παράδειγμα επιτυχίας του, σε μια στιγμή που βάλλεται από παντού, όχι μόνο για το πώς κυβερνά , αλλά κρίνεται και για την διανοητική του επάρκεια να χειριστεί τις παγκόσμιες υποθέσεις. Τελευταίο παράδειγμα, το θέμα του Ιράν  όπου ο  Τραμπ έχει απέναντί του όλες τις χώρες της Ευρώπης , την Ρωσία, την Κίνα και της περιοχής , εκτός από το Ισραήλ. Κατά συνέπεια, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στο θέμα αυτό. Ή θα πάει με την γραμμή της ΕΕ οπότε θα διαφωνήσει με τον Τραμπ ή θα πάει με τον Τραμπ οπότε θα βρει απέναντί του όλη την ΕΕ. Καλό θα είναι ο Τσίπρας να είναι διακριτικός , να τηρήσει  μια ενδιάμεση στάση γιατί ένα λάθος θα τον φέρει αντιμέτωπο με πολλά προβλήματα και όλες τις πλευρές.

Λάθος ανταλλάγματα

Το τι ζητούν οι ΗΠΑ το ξέρουμε. Τι μπορεί όμως να ζητήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός και τι  μπορεί να δώσει η Ουάσιγκτον είναι το θέμα. Για παράδειγμα, όλοι συζητούν τα εξοπλιστικά ανταλλάγματα για τη βάση της Σούδας, πράγμα απολύτως λανθασμένο. Τα  ανταλλάγματα πρέπει να είναι πολιτικά, όχι στρατιωτικά. Ούτως ή άλλως οι ΗΠΑ, με βάση στην Ελλάδα και μοναδική σύμμαχο του ΝΑΤΟ τη χώρα μας, έχει υποχρέωση να δεσμευθεί στον τομέα της ασφάλειας. Πολιτικό αντάλλαγμα, ύψιστης αξίας θα ήταν για παράδειγμα, μια έγγραφη δήλωση του Τραμπ  ότι η ΠΓΔΜ θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ μόνο μετά την επίλυση του θέματος της ονομασίας, αναγνωρίζοντας τις ευαισθησίες της Ελλάδας. Στην  ίδια δήλωση θα μπορούσε να διατυπωθεί η αντίθεση σε αλλαγή συνόρων στα βαλκάνια και σε  δηλώσεις και ενέργειες αλυτρωτικού χαρακτήρα.
Το ίδιο αφορά και ο σεβασμός των συνόρων στο Αιγαίο. Πρόκειται στην ουσία για μια ενιαία θέση , γιατί τα προβλήματα κατά βάση είναι ίδια με αναθεωρητικό υπόβαθρο, που θα έδινε άλλες διαστάσεις στον ρόλο της Ελλάδας στα βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Η πολιτική συμμαχία και όχι η στρατιωτικού τύπου βοήθεια προς τη χώρα μας έχει αξία. Γιατί αν ο Τσίπρας κάνει το λάθος και πέσει στην παγίδα του Καμμένου και επικεντρωθεί σε στρατιωτικά ανταλλάγματα για τη Σούδα, η κατάσταση και οι ανταγωνισμοί θα οξυνθούν , οι ΗΠΑ απλά θα πουλήσουν, η Τουρκία ούτως ή άλλως εξοπλίζεται. Όμως παρά τους  αχαλίνωτους  εξοπλισμούς της η Τουρκία κάθε άλλο αισθάνεται ασφαλής, καθώς έχει απογυμνωθεί από πολιτικές συμμαχίες. Ο Ερντογάν πίστευε ίσως ότι λόγω της στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας, στο τέλος όλη η Δύση θα πήγαινε με το μέρος της στο Κουρδικό, όπως και άλλες φορές στο παρελθόν, αλλά διαψεύστηκε και τώρα τρέχει .
Είναι λοιπό κορυφαία προτεραιότητα για την ελληνική κυβέρνηση να αρχίσει από τον Λευκό Οίκο την οικοδόμηση μιας στέρεης συμμαχικής βάσης που θα συμβάλλει  και στην αναβάθμιση του ρόλου της χώρας και ταυτόχρονα θα υποβοηθήσει στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων στην εξωτερική πολιτική που έχουν οξυνθεί σε μεγάλο βαθμό.
Ας έχουμε ταυτόχρονα υπόψη μας, ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να διατηρήσει και να ενισχύσει τις σχέσεις της με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, προκειμένου να έχει τα πολιτικά ανταλλάγματα που έχει ανάγκη η Ελλάδα, γιατί είναι πολύ πιθανό ο Τραμπ να μην ολοκληρώσει την θητεία του, πέραν του  ότι ο ίδιος ο Τραμπ με τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης.
 Εν κατακλείδι, η χώρα μας πρέπει να επικεντρωθεί στον πολιτικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη μιας νέας στρατηγικής , γιατί αν καταφέρει έστω και ως ένα βαθμό να διασφαλίσει τα πολιτικά ανταλλάγματα που προαναφέραμε, τότε θα επηρεαστεί και η πολιτική της ΕΕ.
Διαφορετικά, η Ελλάδα θα συρθεί πίσω από μια λανθασμένη πολιτική που επιδιώκει ο Καμμένος .Γι αυτό είναι προσωπική ευθύνη του πρωθυπουργού να πάρει πάνω του όλη την ατζέντα με τον Τραμπ και να πράξει ανάλογα.
Διαφορετικά, το μόνο που θα μείνει , θα είναι ότι μερικές δεκαετίες μετά την ….απομάκρυνση των βάσεων από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ένας άλλος αριστερός, ο Αλέξης Τσίπρας θα βάλει την υπογραφή του , στη μονιμοποίηση των βάσεων.