του Σωτήρη Σιδέρη


Επί δεκαετίες η Ελλάδα προσπαθούμε να διατηρήσει διεθνοποιημένο το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, δηλαδή να παραμείνει στο πλαίσιο του ΟΗΕ, ώστε η όποια λύση να περιβληθεί με το κύρος (το εναπομείναν) του διεθνούς οργανισμού, αλλά και γιατί έτσι η χώρα μας διατηρούσε λίγα, αλλά υπαρκτά διεθνή στηρίγματα. Κατά την συνάντηση Κοτζιά –Ντιμιτρόφ στη Θεσσαλονίκη στις 12 Ιανουαρίου, την γνωστή μυστική αλλά ιδιαίτερα θορυβώδη συνάντηση, αποφασίστηκε να δημιουργηθούν δύο επιτροπές που με επικεφαλής τους δύο υπουργούς Εξωτερικών που θα διαπραγματευθούν εντατικά για την εξεύρεση λύσης. Αυτό λίγες ημέρες πριν ο ειδικός εκπρόσωπος του γγ του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς παρουσιάσει την δική του πρόταση. Ήδη η διαμεσολάβηση του Νίμιτς έχει υπονομευθεί, από την όχι μόνο λανθασμένη πολιτικά, αλλά και αδέξια και εγωκεντρική συμπεριφορά του Έλληνα ΥΠΕΞ να καταστήσει διμερή την διαπραγμάτευση με επίκεντρο τον ίδιο και τον σλαβομακεδόνα ομόλογό του.

Η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο πρωθυπουργός, που είναι ο επικεφαλής της και έχει την κεντρική πολιτική ευθύνη, θα μπορούσαν να περιμένουν την πρόταση Νίμιτς και αμέσως μετά να δραστηριοποιηθούν σε διμερές επίπεδο με στόχο να διευκολύνουν την διαμεσολάβησή του. Η κίνηση Κοτζιά να εντατικοποιήσει τις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο ΥΠΕΞ, καθιστά πιο ευάλωτη την Αθήνα σε αρνήσεις και πιέσεις και δείχνει το μεγάλο διαπραγματευτικό λάθος. Η Αθήνα έπρεπε εδώ και καιρό να κινηθεί για την διασφάλιση κάποιων διεθνών στηριγμάτων που και στο πλαίσιο του ΟΗΕ και στο πλαίσιο της ΕΕ θα κατηύθυναν τις πιέσεις προς τα Σκόπια , τα οποία επιθυμούν διακαώς την ένταξή τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ώστε να ενισχυθούν οι πιθανότητες ενός δίκαιο συμβιβασμού.  Η αγωνιώδης και μάλλον αγχώδης προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας μέσω ΜΟΕ, είναι εκτός λογικής .
Το ίδιο λάθος κάνει η κυβέρνηση και με την Αλβανία καθώς ο Έλληνας ΥΠΕΞ έχει καταστήσει διμερές πρόβλημα το μειονοτικό, ενώ αφορά την εφαρμογή διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου και την καλή γειτονία που είναι κριτήρια της Κοπεγχάγης. Με απλά λόγια ο ΥΠΕΞ αποδυναμώνει την διαπραγματευτική θέση της χώρας, ενώ αντίθετα τα Σκόπια πρώτα κινήθηκαν και εξασφάλισαν διεθνή στήριξη και μετά διακήρυξαν την ετοιμότητά τους στην Αθήνα για επίλυση του ονοματολογικού.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά τα λάθη, ο Πάνος Καμμένος για πολλοστή φορά έκανε …διάγγελμα υπέρ  διεξαγωγής δημοψηφίσματος  για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Με απλά λόγια, ο Καμμένος ζητά να αναλάβει την ευθύνη ο λαός και όχι η κυβέρνηση, με προφανή στόχο να μείνει ο ίδιος στο απυρόβλητο. Δηλαδή επειδή ο Καμμένος δεν θέλει να εκτεθεί ψηφίζοντας μια σύνθετη ονομασία, ή να αναλάβει την ευθύνη της μη λύσης, θέλει να μεταθέσει στο λαό το δικό του πρόβλημα. 
Ανάλογα με την ημέρα και την ώρα, ανάλογα με τις δηλώσεις εκτός και εντός Ελλάδας και το κλίμα, είτε ο Κοτζιάς, είτε ο Καμμένος έχουν  προκαλέσει ήδη ένα μικρό χάος στην πορεία της διαπραγμάτευσης, με ακατανόητες κινήσεις . Μείζον όμως πρόβλημα αναδεικνύεται η άρνηση της κυβέρνησης να συνεννοηθεί με την αντιπολίτευση, πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, γεγονός που ήδη την έχει απομονώσει . Η ΝΔ θα μετακινηθεί σε ακροδεξιά κατεύθυνση για κομματικούς λόγους,  ο Σαμαράς θα μπει σύντομα στο παιχνίδι, ο Καραμανλής διαμηνύει ότι δεν στηρίζει λύση «μακεδονικού έθνους» λες και οι άλλοι στηρίζουν, απλά ο καθένας προστατεύει τον εαυτό του.
 Σε αυτό το παιχνίδι Κοτζιά –Καμμένου  χαμένος είναι ήδη και ο πρωθυπουργός γιατί  αντί ο κ. Τσίπρας να διαμορφώσει το σκηνικό αναλαμβάνοντας τον κεντρικό ρόλο που του αναλογεί, τηρεί παθητική στάση. Και όταν κληθεί, είτε στο Νταβός, είτε αλλού να καταλήξει σε ένα ναι ή ένα όχι, το σκηνικό θα έχει διαμορφωθεί ερήμην του. Ακριβώς όπως ο Σαμαράς διαμόρφωσε το κλίμα την περίοδο 91-92 και ο Μητσοτάκης απλά έβαλε το όνομά του σε μια καταστροφική πολιτική.